ใครผ่านมาทางนี้ แวะมาอ่านหน่อยนะคะ เผื่อมีมุมบวกในชีวิตมากขึ้น

(เราเชื่อว่าใครๆคนก็เคยเจอ) ที่ผ่านมา มันก็มีคนที่หายไปตามเวลา บางครั้งก็เป็นเพราะเราทำตัวเอง แต่ถ้าวันนึงคุณคิดถึงใครบางคน คิดถึงอยู่เสมอ แต่กลัวที่จะทักไปคุยหรือขอโทษ ทั้งที่คนๆนั้น เค้าดีกับเราเสมอมา แต่เพียงเพราะความงี่เง่าของเราทำให้ความสัมพันธ์ที่ดีมันหายไป เราจะไม่เสียดายมันเลยเหรอ ? ทั้งที่ถ้ามีโอกาสที่จะเริ่มใหม่ได้(ถ้าเค้าให้โอกาสนะ5555) ก็ควรกลับไปขอโทษและทำมันให้ดีขึ้นซะ ชีวิตของเราอะ มันสั้นมากนะ มันมีค่ามากกว่าที่จะจมกับทิฐิของตัวเอง และปล่อยคนดีๆ หายไปจากชีวิตเรา มันคุ้มกันเหรอ ? ที่ผ่านมาเราอยู่กับตัวเองมาเยอะมากๆ เจอคนมากมายหลายรูปแบบ (พูดเหมือนตัวเองแก่เลยอะ5555) มันทำให้เรารู้ว่า มันมีไม่กี่คนหรอก ที่รักและหวังดีกับเราจริงๆ ถึงตอนนี้ไม่รู้ว่าเค้ายังเป็นเหมือนเดิมหรือไม่ก็ตาม ส่วนคนที่เค้าเลือกที่จะตัดเรา เราก็ปล่อยให้มันหลุดหายไปบ้าง มันก็ไม่ได้แย่หนิ ถ้าเค้าเองก็ต้องการแบบนั้น เราไม่สามารถรักษาหรือขอให้ใครชอบและรักเราได้ทุกคนหรอก แต่ชีวิตเราต้องการแค่คนที่รักและหวังดีกับเราจริงๆ คนที่คอยให้กำลังใจและอยู่ข้างๆเราเสมอ  คนที่มองตากันก็รู้ว่าอีกฝ่ายรู้สึกยังไง มันมีไม่เยอะนะ : )
ถ้าใครที่ได้อ่านแล้วรู้ว่าตัวเองก็ได้ทำให้คนดีๆหล่นหายไป ให้รีบไปตามกลับมานะ ส่วนตัวเราเองก็กำลังทำอยู่เหมือนกัน ไม่รู้ว่าโพสต์นี้โลกสวยไปรึเปล่า5555 แต่มันเป็นฟีลของเราในตอนนี้ ในตอนที่คิดถึงใครหลายๆคน ที่เราทำพลาดไปแค่นั้นเอง.....
ปล.เราไม่รู้ว่าวิธีคิดแบบเรามันถูกผิดหรือโลกสวย สำหรับใครรึเปล่า เราเพิ่งคิดได้ในตอนนี้ ก็ไม่รู้มันสายไปสำหรับเพื่อนบางคนของเรามั้ย : )