หลักจากมีความคิดนี้วนเวียนมาประมาณ 4-5 เดือนตั้งแต่เริ่มเรียนเนติ ในที่สุดเราก็ตัดสินใจบอกแม่ไปตรงๆ ว่าเราไม่อยากเรียนกฎหมายอีกต่อไปแล้ว
มันเริ่มจากเมื่อ 4 ปีก่อนตั้งแต่ตอนกลับไทยใหม่ๆ จากการไปเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยน เราเตรียมตัวจะไปเรียนต่อด้านแฟชั่นที่อังกฤษซึ่งเราตัดสินใจกับที่บ้านว่าเราอยากทำเสื้อผ้า เราอยากเป็น Dressmaker แต่ที่บ้านเราไม่สบายใจมาก บอกเราว่ามันไม่มั่นคงเลยทำข้อตกลงกันสรุปออกมาว่าเราจะเรียนนิติม.รามให้เพื่อความสบายใจของทุกคน เผื่อไปไม่รอดก็ยังมีวุฒินิติที่น่าจะช่วยได้
เราลงเรียน Dress making เพื่อเตรียมตัวไปอังกฤษที่สถาบันแฟชั่นแห่งหนึ่งไม่นานก็จบหลักสูตร หลังจากนั้นเราได้มีโอกาสใช้วิชาในการตัดเสื้อผ้าเลี้ยงชีพ เราพบว่ามันคือสิ่งที่เราทำได้ทั้งวันทั้งคืนและเราสนุกกับการทำมันมาก
สี่เดือนหลังจากนั้นเกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ของครอบครัว แม่เรากลายเป็นคนรับภาระทั้งหมดของบ้าน เราไม่สามารถไปเรียนแฟชั่นที่อังกฤษได้อีกต่อไป การเรียนนิติเริ่มหนักขึ้นเรื่อยๆ จนสุดท้ายเราต้องทุ่มเวลาให้กับการอ่านหนังสือและไม่มีเวลาทำเสื้อผ้า
สุดท้ายเราก็จบนิติรามภายใน 3 ปี ด้วยเกรดเฉลี่ยที่ไม่ได้ดีเด่อะไร ช่วงเวลาสามปีนั้นมันเหมือนเราติดกับการเรียนนิติและไปไหนไม่ได้ อยู่ๆ ก็เหมือนเราเดินทางสายนี้ไปโดยปริยาย คนรอบตัวล้วนเป็นเพื่อนที่เรียนกฎหมายทั้งสิ้น มันเหมือนเป็นภาพว่าพอเราจบ เราต้องสอบทนาย เราต้องเรียนเนติ แล้วมันก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ เรายังคงใช้เวลาไปกับการอ่านหนังสืออย่างหนักเพื่อสอบเนติ ตามทุกๆ คน และตามสิ่งที่ที่บ้านเราหวัง
ช่วงอาทิตย์ที่ผ่านมาเราเครียดมากแล้วถามตัวเองว่าเกือบสี่ปีที่ผ่านมาเรากำลังทำอะไรเพื่อใคร เราเรียนกฎหมายไปเพื่อใครกัน จนในที่สุดเราก็โทรไปบอกแม่ว่าเราพอแล้ว เราไม่อยากทำมันอีกต่อไปแล้วมันไม่ใช่สิ่งที่เรารัก แม่ตอบมาว่า แต่หนูเรียนมาจนจบแล้วอะลูก... ก็เอาสิ ตอนนี้ก็ลองไปทำในสิ่งที่ตัวเองอยากทำดูว่ามันไหวไหม ตอนนี้ก็เลยรู้สึกว่ามึนมาก เหมือนที่ผ่านมาเราก็คิดว่าเราต้องเรียนเนติต่อ ต้องเป็นนิติกรต่อ แล้วจู่ๆ ก็มารู้ตัวว่าเราไม่ได้อยากทำตรงนี้เลย ตอนนี้เลยแบบเคว้งและสับสนมาก พยายามคิดว่าจะเอายังไงต่อไปดี แต่ที่แน่ๆ ลงสอบใบอนุญาตว่าความไป คงต้องไปสอบเพราะเสียดายเงิน อีกใจก็คิดว่ามีทิ้งไว้ก็ดี เผื่อๆ แต่คงเริ่มวางแผนการกลับมาทำเสื้อผ้าเลี้ยงชีพอีกครั้ง
อยากรู้ว่าเพื่อนๆ พี่ๆ ในพันทิปที่เคยมีจังหวะชีวิตแบบนี้ เป็นอย่างไรกันบ้างตอนเลือกที่จะหยุดสิ่งที่กำลังทำมาตลอดแล้วออกมาทำตามสิ่งที่เคยฝันไว้ เราคิดถูกแล้วรึเปล่าที่เลือกแบบนี้
มีใครรู้สึกเหนื่อยกับสิ่งที่กำลังทำอยู่ไหม เราเพิ่งบอกแม่ไปว่าไม่อยากเรียนกฎหมายอีกต่อไปแล้ว
มันเริ่มจากเมื่อ 4 ปีก่อนตั้งแต่ตอนกลับไทยใหม่ๆ จากการไปเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยน เราเตรียมตัวจะไปเรียนต่อด้านแฟชั่นที่อังกฤษซึ่งเราตัดสินใจกับที่บ้านว่าเราอยากทำเสื้อผ้า เราอยากเป็น Dressmaker แต่ที่บ้านเราไม่สบายใจมาก บอกเราว่ามันไม่มั่นคงเลยทำข้อตกลงกันสรุปออกมาว่าเราจะเรียนนิติม.รามให้เพื่อความสบายใจของทุกคน เผื่อไปไม่รอดก็ยังมีวุฒินิติที่น่าจะช่วยได้
เราลงเรียน Dress making เพื่อเตรียมตัวไปอังกฤษที่สถาบันแฟชั่นแห่งหนึ่งไม่นานก็จบหลักสูตร หลังจากนั้นเราได้มีโอกาสใช้วิชาในการตัดเสื้อผ้าเลี้ยงชีพ เราพบว่ามันคือสิ่งที่เราทำได้ทั้งวันทั้งคืนและเราสนุกกับการทำมันมาก
สี่เดือนหลังจากนั้นเกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ของครอบครัว แม่เรากลายเป็นคนรับภาระทั้งหมดของบ้าน เราไม่สามารถไปเรียนแฟชั่นที่อังกฤษได้อีกต่อไป การเรียนนิติเริ่มหนักขึ้นเรื่อยๆ จนสุดท้ายเราต้องทุ่มเวลาให้กับการอ่านหนังสือและไม่มีเวลาทำเสื้อผ้า
สุดท้ายเราก็จบนิติรามภายใน 3 ปี ด้วยเกรดเฉลี่ยที่ไม่ได้ดีเด่อะไร ช่วงเวลาสามปีนั้นมันเหมือนเราติดกับการเรียนนิติและไปไหนไม่ได้ อยู่ๆ ก็เหมือนเราเดินทางสายนี้ไปโดยปริยาย คนรอบตัวล้วนเป็นเพื่อนที่เรียนกฎหมายทั้งสิ้น มันเหมือนเป็นภาพว่าพอเราจบ เราต้องสอบทนาย เราต้องเรียนเนติ แล้วมันก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ เรายังคงใช้เวลาไปกับการอ่านหนังสืออย่างหนักเพื่อสอบเนติ ตามทุกๆ คน และตามสิ่งที่ที่บ้านเราหวัง
ช่วงอาทิตย์ที่ผ่านมาเราเครียดมากแล้วถามตัวเองว่าเกือบสี่ปีที่ผ่านมาเรากำลังทำอะไรเพื่อใคร เราเรียนกฎหมายไปเพื่อใครกัน จนในที่สุดเราก็โทรไปบอกแม่ว่าเราพอแล้ว เราไม่อยากทำมันอีกต่อไปแล้วมันไม่ใช่สิ่งที่เรารัก แม่ตอบมาว่า แต่หนูเรียนมาจนจบแล้วอะลูก... ก็เอาสิ ตอนนี้ก็ลองไปทำในสิ่งที่ตัวเองอยากทำดูว่ามันไหวไหม ตอนนี้ก็เลยรู้สึกว่ามึนมาก เหมือนที่ผ่านมาเราก็คิดว่าเราต้องเรียนเนติต่อ ต้องเป็นนิติกรต่อ แล้วจู่ๆ ก็มารู้ตัวว่าเราไม่ได้อยากทำตรงนี้เลย ตอนนี้เลยแบบเคว้งและสับสนมาก พยายามคิดว่าจะเอายังไงต่อไปดี แต่ที่แน่ๆ ลงสอบใบอนุญาตว่าความไป คงต้องไปสอบเพราะเสียดายเงิน อีกใจก็คิดว่ามีทิ้งไว้ก็ดี เผื่อๆ แต่คงเริ่มวางแผนการกลับมาทำเสื้อผ้าเลี้ยงชีพอีกครั้ง
อยากรู้ว่าเพื่อนๆ พี่ๆ ในพันทิปที่เคยมีจังหวะชีวิตแบบนี้ เป็นอย่างไรกันบ้างตอนเลือกที่จะหยุดสิ่งที่กำลังทำมาตลอดแล้วออกมาทำตามสิ่งที่เคยฝันไว้ เราคิดถูกแล้วรึเปล่าที่เลือกแบบนี้