ผมเป็นอีกคนตามหัวข้อกระทู้ด้านบนเลยครับ เเละ ผมก็อายุยังน้อยด้วย 24 ปี เเฟนผมไม่ได้ทำงานครับ ตอนนี้ไกล้คลอดเเล้ว ผมดูเเลเธอเป็นอย่างดี เเละ ไม่ให้เธอทำงานตั้งเเต่รู้ว่าท้อง เธอก็ช่วยเเบ่งเบาภาระด้านอื่นๆ เช่น งานบ้าน เเละ งานที่ต้องใช้สมอง (เธอหัวเร็ว
)
เรามีลูกกันเเบบไม่ได้วางแผน เเต่ผมก็ยินดีเลี้ยงดูให้ดีที่สุดเท่าพ่อคนนี้จะทำได้ ผมดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้นเเละรู้จักมองถึงอนาคต ลูก ทำให้ผมเห็นอะไรมากขึ้นในชีวิต ปกติเราจะจัดทริปเที่ยวกันตลอดถ้าได้หยุดยาว เงินเก็บร่อยหรอไปกับทริป เเต่ตอนนี้ผมทำงานเก็บเงินอย่างเดียวครับ เงิน สำคัญมาก ตอนนี้ รู้สึกเหนื่อยเท่าตัว ทำงาน 7 วัน เเต่อย่างน้อยผมก็รู้ว่าผมทำเพื่อใคร
เงินที่ได้มาจากน้ำพักน้ำเเรง ผมเเทบไม่ได้ใช้จ่ายส่วนตัว อยากซื้ออะไร ก็เอาไว้ทีหลัง ซื้อของใช้ให้ลูกก่อน ให้เเฟนก่อน จ่ายค่าคอนโด ค่างวดรถ ค่าจิปาถะก่อน
มันมีเเว๊บนึง ผมเคยคิดนะ ถ้าผมอยู่คนเดียว คงมีเงินเก็บเป็นกอบเป็นกำ(ตอนนี้เงินเดือน5หมื่นกว่าๆ รวมงานพิเศษช่วง ส.-อา.) อยากได้อะไรก็ซื้อให้ตัวเองได้หมด เเต่สุดท้าย ก็หยุดความคิดนั้นครับ ถ้าผมไม่มีคู่คิดอย่างเธอ ไม่มีคนให้กำลังใจ ไม่มีคนคอยดูเเลห่วงใย ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน ตอนนี้ชีวิตผมจะเป็นเช่นไร จะมีความสุขไหม ผมยิ่งไม่มีเเม่ ครอบครัวไม่สมบูรณ์เเบบ เเม่เสียตั้งเเต่ม.6 ก็มีแฟนนี่เเหละ ที่เหมือนเเม่คนที่สอง ใส่ใจทุกรายละเอียด
เอาเป็นว่า ผมมาระบายละกัน เผื่อมีคนที่อยู่ในสถานการณ์นี้ ภาระค่าใช้จ่ายทุกอย่างต้องรับผิดชอบหมด เเละ ต้องรับผิดชอบ อีก 2 ชีวิตด้วย ไม่สิ 3 ชีวิต รวมตัวเองด้วย
ผมยังแอบสงสัยพวกที่เขาหาเช้ากินค่ำ เงินเดือนหมื่นกว่าบาท เขาทำได้ยังไง ไหนต้องดูเเลลูกเมีย บางคนมีหนี้สิน ผ่อนรถ ผ่อนบ้านด้วย ไหนจะต้องฝากไปให้พ่อเเม่ใช้อีก
เคยเหนื่อย เคยท้อ เเต่รู้สึกว่าไม่มีทางเลือกอื่นไหมครับ? ถ้าตัวเองไม่ทำงาน เเล้วลูกเมียละ? ค่างวดรถ ค่าเช่าคอนโด ค่าน้ำ ค่าไฟ เงินพอคเก็ตที่ให้เเฟนใช้เป็นเดือนๆอีก คือ ผมล้มไม่ได้ ถอยไม่ได้ ต้องไปข้างหน้าอย่างเดียว
ขอเสียงสามี ที่ทำงานหาเงินเข้าบ้าน รับผิดชอบครอบครัวคนเดียวหน่อยครับ
เรามีลูกกันเเบบไม่ได้วางแผน เเต่ผมก็ยินดีเลี้ยงดูให้ดีที่สุดเท่าพ่อคนนี้จะทำได้ ผมดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้นเเละรู้จักมองถึงอนาคต ลูก ทำให้ผมเห็นอะไรมากขึ้นในชีวิต ปกติเราจะจัดทริปเที่ยวกันตลอดถ้าได้หยุดยาว เงินเก็บร่อยหรอไปกับทริป เเต่ตอนนี้ผมทำงานเก็บเงินอย่างเดียวครับ เงิน สำคัญมาก ตอนนี้ รู้สึกเหนื่อยเท่าตัว ทำงาน 7 วัน เเต่อย่างน้อยผมก็รู้ว่าผมทำเพื่อใคร
เงินที่ได้มาจากน้ำพักน้ำเเรง ผมเเทบไม่ได้ใช้จ่ายส่วนตัว อยากซื้ออะไร ก็เอาไว้ทีหลัง ซื้อของใช้ให้ลูกก่อน ให้เเฟนก่อน จ่ายค่าคอนโด ค่างวดรถ ค่าจิปาถะก่อน
มันมีเเว๊บนึง ผมเคยคิดนะ ถ้าผมอยู่คนเดียว คงมีเงินเก็บเป็นกอบเป็นกำ(ตอนนี้เงินเดือน5หมื่นกว่าๆ รวมงานพิเศษช่วง ส.-อา.) อยากได้อะไรก็ซื้อให้ตัวเองได้หมด เเต่สุดท้าย ก็หยุดความคิดนั้นครับ ถ้าผมไม่มีคู่คิดอย่างเธอ ไม่มีคนให้กำลังใจ ไม่มีคนคอยดูเเลห่วงใย ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน ตอนนี้ชีวิตผมจะเป็นเช่นไร จะมีความสุขไหม ผมยิ่งไม่มีเเม่ ครอบครัวไม่สมบูรณ์เเบบ เเม่เสียตั้งเเต่ม.6 ก็มีแฟนนี่เเหละ ที่เหมือนเเม่คนที่สอง ใส่ใจทุกรายละเอียด
เอาเป็นว่า ผมมาระบายละกัน เผื่อมีคนที่อยู่ในสถานการณ์นี้ ภาระค่าใช้จ่ายทุกอย่างต้องรับผิดชอบหมด เเละ ต้องรับผิดชอบ อีก 2 ชีวิตด้วย ไม่สิ 3 ชีวิต รวมตัวเองด้วย
ผมยังแอบสงสัยพวกที่เขาหาเช้ากินค่ำ เงินเดือนหมื่นกว่าบาท เขาทำได้ยังไง ไหนต้องดูเเลลูกเมีย บางคนมีหนี้สิน ผ่อนรถ ผ่อนบ้านด้วย ไหนจะต้องฝากไปให้พ่อเเม่ใช้อีก
เคยเหนื่อย เคยท้อ เเต่รู้สึกว่าไม่มีทางเลือกอื่นไหมครับ? ถ้าตัวเองไม่ทำงาน เเล้วลูกเมียละ? ค่างวดรถ ค่าเช่าคอนโด ค่าน้ำ ค่าไฟ เงินพอคเก็ตที่ให้เเฟนใช้เป็นเดือนๆอีก คือ ผมล้มไม่ได้ ถอยไม่ได้ ต้องไปข้างหน้าอย่างเดียว