คือพ่อเราเป็นคนเเบบโมโหง่ายมากคือโดนทุบหลังตั้งเเต่7ขวบพอโตมาอายุสิบปีกว่าเริ่มโดนเตะต่อยเเบบว่าเรื่องไร้สาระอ่ะ เเบบรีดเสื้อ หยิบน้ำ คือเเบบงง พอเริ่มเรียนเวลาไปออกงานก็ไม่ให้ไปบอกไม่จำเป็น โดนด่าทุกวันโดนใช้ทุกอย่าง เคยโดนไล่ออกจากบ้านเเต่ตอนนั่นยังไม่รู้จะไปไหน เรียนดึกก็หาว่าติดเพื่อน เวลาช่วยงานที่โรงเรียนก็บอกไม่ต้องไปไม่เกี่ยวอะไรกับชีวิต คือ เเบบเงินก็เอาของเรายังไม่คืนด้วย คือเหมือนอยู่ในคอกทำอะไรไม่ได้คิดจะเอาปืนของญาติมายิงเเต่ไม่กล้าเเต่ตอนนี้มีมีดพกอยู่กับตัวไว้ป้องกันตัว คือ ไร้สาระจริงๆเรื่องเล็กน้อยก็ด่าว่า ชอบบอกว่า มีสมองมั้ย เเต่ตัวเองไม่ทำอะไรเลยนอกจากทำงานต้องรอคนอื่นมาทำให้ คือ ตอนนี้ไม่ไหวเเล้วอยากไปอยู่บ้านญาติ เเล้วเวลาหาเงินเก็บซื้อของที่ชอบก็บอกไร้สาระ คือ ปิดเทอมเหมือนไม่ได้พักใช้ตลอดเวลาใช้ทุกอย่าง คือ เเม่ กับ น้อง เป็นเหมือนกัน เเต่ไม่เท่าคนพ่อ คือ จะย้ายออกดีไหม ทนมาพอเเล้ว
มีพ่อไร้สาระ