ตามหัวข้อเลยค่ะ เราสารภาพรักกับเขาไป แต่เขาคิดกับเราแค่เพื่อน เขาไม่สนใจเราเลย สองปีต่อมาเขามีแฟน ก็ไม่รูหรอกนะคะว่าเขาคบกันได้ยังไงเพราะเรากับเพื่อนอยู่คนล่ะห้อง แต่ที่สงสัยก็คือ ในตอนที่เราพยายามทำให้ตัวเองอยู่ในสายตาเขากลับเฉยชา แต่พอเรายอมถอยออกมาเรื่อยๆเขากลับชอบแอบมองเราเวลาเจอกัน พอหันไปมองก็รีบหันหนี แต่ที่แน่ใจจริงว่าเขาแอบมองก็คือเพื่อนบอกว่าตอนที่เราเผลอเขาแอบมอง แต่พอเขาเห็นเพื่อนเรามองก็หันหน้าหนีควับ ถ้าเป็นก่อนที่เขาจะมีแฟนเราก็คงเข้าใจว่าคงมีหวังมาบ้างแล้ว แต่นี่เขามีแฟนแล้วแถมตอนบอกรักก็ปฏิเสธเราไปแล้ว แต่
ทำไมเขาถึงชอบแอบมองเรา เขาคิดอะไรอยู่กันแน่ ดีที่อยู่คนล่ะห้องไม่งั้นคงอึดอัดมาก
ปล.เป็นเพื่อนสนิทมาตั้งแต่ปฐม แต่ด้วยที่ขึ้นมัธยมว่างไม่ตรงกันเลยห่างกันไปพอสมควร ทุกวันนี้เจอหน้ากันไม่มีใครกล้าทักกันก่อน อาจเป็นเพราะเราบอกรักไปด้วย
ปล.ที่เราไม่กล้าเข้าหาแม้จะเป็นเพื่อนสนิทก็เพราะว่าก่อนที่เขากับแฟนเขาจะคบกัน แฟนเขาก็อยู่ในเหตุการณ์ตอนเราสารภาพรักด้วย วันนั้นเป็นวันวาเลนไทม์ กลัวว่าถ้าเข้าหาแล้วเขาจะมีปัญหากับแฟน นี่คือเหตุผลหลักที่เราไม่กล้าทักเขา
ปล.ผู้ชายแสดงความคิดเห็นด้วยก็ได้นะคะ ในมุมมองของผู้ชาย
บอกชอบเพื่อนสนิท แต่เพื่อนสนิทไม่ชอบ ตอนนี้เขามีแฟน พอเราเลิกยุ่งเขากลับชอบแอบมอง
ปล.เป็นเพื่อนสนิทมาตั้งแต่ปฐม แต่ด้วยที่ขึ้นมัธยมว่างไม่ตรงกันเลยห่างกันไปพอสมควร ทุกวันนี้เจอหน้ากันไม่มีใครกล้าทักกันก่อน อาจเป็นเพราะเราบอกรักไปด้วย
ปล.ที่เราไม่กล้าเข้าหาแม้จะเป็นเพื่อนสนิทก็เพราะว่าก่อนที่เขากับแฟนเขาจะคบกัน แฟนเขาก็อยู่ในเหตุการณ์ตอนเราสารภาพรักด้วย วันนั้นเป็นวันวาเลนไทม์ กลัวว่าถ้าเข้าหาแล้วเขาจะมีปัญหากับแฟน นี่คือเหตุผลหลักที่เราไม่กล้าทักเขา
ปล.ผู้ชายแสดงความคิดเห็นด้วยก็ได้นะคะ ในมุมมองของผู้ชาย