ผิดไหม ที่เบื่อพ่อตัวเอง

เราอายุ 31 มีพ่อแม่อายุ 74 แม่เราเป็นคนขี้บ่น จู้จี้และขี้เหนียว แต่ก็ใจดี และเข้าใจเรา แม่เราเคยเป็นมะเร็งเต้านม แต่ตัดทิ้งแล้ว เหลือแต่ตรวจไปบ่อยๆ นอกนั้นก็เป็นโรคเบาหวาน แต่น้อยๆ ไม่ได้เป็นหนัก สุขภาพโดยรวมแข็งแรง  แต่ก็จะช้าเนื่องจากวัยสูงอายุ ส่วนพ่อ เป็นโรคไต หัวใจ ความดัน เบาหวาน ล่าวุดพึ่งทำบอลลูน และ ตัดนิ้วเท้า ไปสี่นิ้ว เหลือแต่นิ้วโป่ง เนื่องจากเบาหวาน ทุกวันนี้ฟอกไตอาทิตย์ละ สามครั้ง อารมณ์พ่อจะแปรปรวน ด่าลูกหลาน เห็นอะไรนิดหน่อยก็จะบ่นแล้ว ลูกชั้นอายุ 8 ขวบ ผู้ชายวัยกำลังซน เช่น เด็กจะเอาสมุดมาวาดรูปเล่น กำลังจะไปหยิบสี พ่อก็จะบอกว่าดูดิ รื้อของมาอีกแล้ว เดี๋ยวก็ไม่เก็บ บางครั้งพ่อชอบแหย่ บางทีก็ตีหลาน โดยไม่มีเหตุผล จนหลานโมโห ก็ว่าตา แรงๆ กลายเป็นเรื่องด่ากันในบ้าน บางครั้ง แม่ดิฉันเป็นห่วง ถามกินยาหรือยัง หยอดยาตา(ต้อกระจก) หรือยัง จะโกนดังลั่นว่า กูรู้แล้ว ไม่ต้องมา บางทีชั้นจะออกขับรถไปส่งฟอกไต เค้าไม่พอใจ เนื่อกจากชั้นกำลังแต่งตัว เดินดุ่มๆ ออกไปเรียกรถแท็กซี่เอง หรือบางที ชั้นไปรับเค้าพอถึงจุดหมาย พยาบาลบอกกลับไปแล้ว เค้าจะพูดเสมอ ไปไม่ได้กูไปเอง ทำงานไปเหอะ ดูแลลูกผัวไปเหอะ ในใจชั้าก็คิดทำไมพ่อต้องพูดแบบนี้กับชั้นด้วย ชั้นมันแย่ขนาดนั้นเลยหรอ กับแค่บางทีติดงาน มารับช้าหน่อย รับลูก กว่าจะมาส่งช้าหน่อย พ่อเอาแต่ใจเกินไป 

ก่อนหน้านี้พ่อกับแม่ชั้นอยู่กันสองคน แต่พ่อป่วยบ่อย ชั้นสงสารแม่ ที่แม่ต้องขับรถไปส่งพ่อฟอกไตคนเดียว เลยพาพ่อกับแม่มาอยู่บ้านหลวง และหาโรงพยาบาลใกล้บ้าน ซึ่งมีแฟนอยู่ด้วย (พ่อไม่ชอบแฟนชั้นเท่าไหร่ ส่วนแฟนก็ไม่ชอบพ่อเท่าไหร่ เพราะพ่อไม่ชอบคนสูบบุหรี่ หน้าตา ท่าทางและอะไรๆหลายๆอย่าง ส่วนแฟนก็ไม่ชอบพ่อชั้นเพราะขี้อวด ขี้คุย อารมณ์แรง เอาแต่ใจ) ก่อนหน้านี้พ่อชั้นรักษาผ่าตัดนิ้วเท้าเบาหวาน ที่ รพ.ตำรวจ บ้านชั้นอยู่แถวรังสิต ชั้นขับรถไปกลับๆ ที่นั่นทุกวัน และต่อมาก็รักษา รพ.ไต แถวราชวิถี มาตลอด พ่อไม่เคยเห็นความดีชั้นบ้างเลย ชั้นเคยบนต่อสิ่งศักดิ์สิท เพราะไม่อยากให้พ่อตัดขา บวช สามวันสามคืน คนเดียว ที่ต่างจังหวัด พี่ชั้นอยู่ต่างประเทศ ยังไม่กล้าทำไรให้พ่อเลย ได้แต่ส่งเงินมา ชั้นรักพ่อมาก แต่พอมาพักหลัง
ชั้นไม่รู้เป็นไร พ่อหงุดหงิดเสมอ อารมณแรง ด่าชั้น แช่งชั้น ทั้งๆที่เวลาไม่สบาย อ๊วก ท้องเสีย มีแต่ชั้นอาบน้ำเช็ดอ๊วกให้ กับแม่ พ่อชอบสอนลูกชั้นว่า "ค..ย " พูดกับหลานใช้สรรพนามว่ากู  งี้ คือ พอเราบอกว่า ทำไมต้องพูดกับลูกเราแบบนี้ ใช้แทนว่า ตา ได้ไหม พ่อบอกว่า ว่ายังไงครับคุณ...(เรียกชื่อหลาน)
ว่าไงครับคุณ (เรียกชื่อชั้น)  คือชั้นผิดอะไร ที่ไม่อยากให้ลูกซึมซับแต่สิ่งไม่ดี พ่ออยากได้มือถือเราก็ซื้อให้ แต่เราสอนเค้าเค้าเล่นไม่เป็น คิดว่ามือถือเสีย เค้าบอก แม่เย็xx..โทสัพ ค..ย แล้วก็เควี้ยงแตกเลย " ชั้นไม่ชอบการกระทำรุนแรงทำร้ายสิ่งของแบบนี้ แล้วก็เกิดการทะเลาะกันขึ้น พอชั้นว่าเค้า และบอกแม่ ต่อไปนี้จะไม่ทำอะไรให้อีกแล้ว เค้าจะเป็นไงจะไม่สนแล้ว เหนื่อยมามากแล้ว แย่ไม่น่าเกิดมาบ้านนี้เลย พ่อได้ยินก็บอกมันดีต่อหน้าคนอื่น ลูกเลว ต่อจากนั้นชั้นก็ไม่พูดกับเค้า ไปไหนชั้นก็จะไปกับแม่ แม่มาขอร้องให้ชั้นไปดูโทสัพให้เค้าใหม่ ชั้นบอกไม่เอา เดี๋ยวก็เควี้ยงอีก เค้าเลยเดินไปซื้อเองที่ห้าง ชั้นก็ปล่อยไม่สน แม่ก็บอกอีก ช่วยเค้าดูใส่ซิมให้หน่อย ชั้นเห็นแก่แม่เลยช่วย นี่เป็นเหตุการณ์เล็กๆในบ้านนะ  อีกเหตุการณ์นึง แค่ยาโรคประจำตัวเค้าต้องแช่เย็น เค้าเอายามาแช่ที่ฝาตู้เย็น ซึ่งชั้นย้ายไปอยู่ชั้นล่าง ชั้นบอกเค้าตรงนี้ควรจะแช่น้ำขวดนะ แช่ตรงชั้นล่างก็ได้ใส่กล่อง เค้าบอกกูทำเชี้ยไรก็ผิดไปหมด  อีลูกเลว ดอก...ช้างxxx คือ ชั้นทำไรผิดอีก ทุกคนช่วยตอบที บางทีชั้นเห็นพ่อตีลูกชั้น หยิกลูกโดยหมันเคี้ยว เด็กก็ไม่ได้ทำไรผิด ชั้นก็โวยสิ พ่อไปทำเด็กอ่ะ ชั้นก็ถาม มันทำไรให้ไปตีมัน เค้าก็ปฏิเสธ บอกว่ากูไม่ได้ทำ ถ้าทำนะขอให้กูตายโหงตายห่าเลย ถ้ากูไม่ผิด ขอให้เป็น ดีชั้นเลยบอก ดีๆ ชั้นจะได้ตายๆไปสักที  ขอให้รถชนตายวันนี้เลย จะได้ไม่ต้องรับรู้เรื่องบ้าๆแบบนี้ อยากรู้เหมือนกันถ้าชั้นตายจะเป็นยังไง แม่ก็บอก พ่อประสาท ด่าพ่อ ไปพูดแบบนั้นกับลูกได้ไง ถ้าตายแกอ่ะลำบาก เบิกก็ไม่ได้ กูไม่ดูแลหรอก กูก็แก่แล้วต้องมารับใช้อีก พ่อก็จะถีบแม่ ชั้นบอกถ้าทำไรแม่ เชิญออกไปจากบ้านนี้ และจะไม่เรียกว่าพ่ออีก เสียงดังเอะอะโวยวายแบบนี้ตลอด ชั้นอายคนแถวบ้านมาก เพราะบ้านติดกัน อีกอย่างเป็นบ้านหลวงด้วย เครียดสะสมเยอะมากอยู่กับพ่อ

นอกจากนั้นยังมีวีรกรรมเรื่องอาการป่วยเค้า  จากการที่เค้าโดนตัดนิ้วเท้า จนเหลือนิ้วโป่ง นิ้วโป่งนั้นเป็นรู เนื่องจากเกิดแผลขึ้นมาอีก ชั้นพยายามล้างแผลใส่ยา พาไปหาหมอแต่พอเนื้อจะขึ้นมา พอก็จะใช้กรรไกรแกะแผล เนื่องจากรำคาญและหนา  ชั้นถามเค้า แกะทำไม เค้าบอกเรื่องของกู เป็นงี้ต่อไป จนชั้นท้อแล้ว ชั้นเหนื่อยมาตั้งนานในการรักษาแผลพ่อ แต่พ่อไม่ได้รักชั้นไม่เคยแคร์ความรู้สึกชั้นเลย เค้าไม่อยากหาย ชั้นเลยปล่อยให้เป็นไปตามกรรม ของเค้า ไม่ยุ่งกับเรื่องแผลอีกเลย ก่อนที่จะมารู้ว่าเป็นโรคหัวใจ เค้าชอบกินกากหมูเจียวมาก กินข้าวหมูกรอบ กินไข่แดง กินอะไรที่ไม่มีประโยชน์ ไข่มันสูงตลอด พูดก็บอกตายเป็นตาย บอกว่าฟอกไตไม่ให้กินน้ำเยอะ น้ำจะท่วมปอด กินน้ำโค้ก แป๊ปซี่ กาแฟ น้ำเปล่า เป็นคนปกติ  พ่อเลยต้องน้ำท่วมปอด กับแทรกด้วยโรคหัวใจตีบ พีกับแม่หมดเงินค่ารักษาพ่อไปมาก เกือบล้าน (ผ่าตัดเท้า ทำเส้นฟอกเลือด ทำบอลลูน ค่าห้อง ค่ายาค่าเดินทาง  ค่าน้ำมัน ค่าอาหาร) ตอนอยู่โรงบาลก็บอกไม่ทำและ จะรักษาตัว พอออกมาก็เหมือนเดิม 

ตอนนี้ชั้นแค่ทำหน้าที่ไปรับไปส่งพ่อฟอกไต กับปล่อยวางเรื่องพฤติกรรมเค้าในการดูแลสุขภาพตัวเค้าเอง เค้าอยากกินไรก็กิน อยากด่าไรก็ด่าไป ชั้นจะอดทนอดกลั้นให้ถึงที่สุด ทุกคนเชื่อมะ เค้าไม่เคยพูดเพราะกับคนในบ้าน แต่เค้าจะทำดีต่อหน้าคนอื่น พูดกับพยาบาลพูดเพราะ คับๆ ขอบใจมากลูก วันนึงชั้นชวนเค้าไปบ้านแฟนที่ต่างจังหวัด แม่/ญาติแฟนได้ยินเค้าด่าชั้น ด่าแม่ เรื่องหาของเค้าไม่เจอ แต่พอเห็นผ่านมาเท่านั้นแหละเปลี่ยนเสียงพูดดี (แฟนเล่าให้ฟัง อีกครั้งนึงไม่พอใจแฟน ถีบขนมทีเตรียมยไว้ใส่บาตรพระ เป็นสิ่งทีแฟนเราไม่เคยเห็นในครอบครัวเค้า บ้านเค้าพ่อแม่พูดจาดี ให้ศีลให้พรลูกตลอด ไม่เคยรบกวนเงิน พ่อเค้าป่วยเป็นมะเร็งขึ้นสมอง เค้าไม่เคยบ่นปริปากด่าลูกเค้าสักคำ ชั้นนับถือพ่อแม่แฟน เพราะเค้าทำตัวน่าเคารพ ผิดกับพ่อชั้น

ตั้งแต่จำความได้ มีแต่แม่ที่ให้เงินชั้นไปเรียนหนังสือ พาชั้นไปเรียนพิเศษ พ่อไม่เคยให้การสนับสนุน เรื่องเรียนหรือซื้ออะไรให้เลย  พ่อมีเงินเก็บอยู่แสนกว่าเอาไปให้เพื่อนยืม เพื่อนก็โกง เหลือติดตัวห้าหมื่นทั้งชีวิต เงินทั้งหลายแม่ชั้นออก ค่ากินค่าสารพัด เงินเก็บแม่ต้องมาออกให้พ่อ สุดท้ายพ่อไม่มีเงินเก็บ เพราะเอาเงินเก็บเค้าไปรักษาโรคหัวใจต้อง ช่วยพี่เพราะพี่ก็ส่งมาเยอะมากแล้ว แม่ก็ไม่มีแล้ว พี่ก็จะแย่แล้ว พี่ชั้นเป็นคนเสริฟอาหารที่อเมริกา ช่วงนี้เศรษฐกิจไม่ดี รายได้ไม่เยอะ พีชั้นยังไม่มีลูก ไม่กล้ามีลูกเพราะกลัวพ่อจะป่วยอีก เงินต้องใช้รักษาพ่ออีก เงินให้ทางบ้านก็ไม่มีแล้ว  ชั้นรับราชการ เงินเดือนน้อยต้องเลี้ยงทั้งพ่อแม่ลูก  แม่ชั้นบางครั้งก็ชอบพูดว่าเอ็งออกสิ  แม่ไม่มีรายได้ ชั้นรับผิดชอบทั้งค่าน้ำค่าไฟค่าโทสัพ ค่าใช้จ่ายลูก ส่วนสามีก็ช่วยบ้าง แต่ไม่ได้เยอะ บางทีชั้นก็คิด นี่เป็นเวรกรรมอะไรของชั้น บางทีชั้นก็อยากตาย ใครมีพ่อแบบนี้บ้าง แล้วนี่ถ้าชั้นไม่สนใจหรือเกลียดพ่อตัวเองชั้นจะกลายเป็นอกตัญญูเลยใช่ไหม  บางทีชั้นก็คิดนะทำไมไม่เก็บเงินตั้งแต่ตอนที่พวกเค้ามีแรง จะได้ไม่เป็นภาระลูกหลาน เอาจริงๆ ถ้าถามว่าพ่อตาย ชั้นเสียใจไหม บอกเลยไม่เสียใจเท่าตอนแรก เพราะชั้นเหนื่อยกับพฤติกรรมแบบนี้ ถ้าพ่อแม่พูดดีๆกับชั้นเข้าใจชั้น ชั้นจะยังเคารพมากกว่านี้  พี่ชั้นแค่ส่งเงินมา ไม่เคยมาเลี้ยงดูแบบจริงจังเท่าคนดูแล มาเมืองไทยก็เที่ยวกับเพื่อน ซื้อของฝาก  ไม่ได้มาปรนนิบัติล้างตูดอาบน้ำ หรือส่งไปโรงพยาบาลหรอก พอชั้นพูดว่าเหนื่อย เบื่อ เค้าก็บอกทำไปเหอะ เงินก็ไม่ได้ให้ มีแต่ชั้นออกคนเดียว แถมเจอสภาพจิตใจแย่ๆอีก บั่นทอนจิตใจทุกวันเหนื่อยจากที่ทำงาน  ดูลูก แล้วต้องมาเจอเสียงทะเลาะกับพ่อแม่อีก  กลับมาเจอพ่อแกล้งลูก สอนคำหยาบให้ลูก  เหนื่อยใจจริงๆค่ะ ระหว่างทำงานก็ต้องส่งไปโรงบาล  เลิกงานก็ไปรับ ค่าเดินทางก็เยอะ แก้ปัญหายังไงดีคะ มีใครมีพ่อแบบนี้บ้าง