ชอบจิก ขูดตัวเองเวลาโมโห

ด้วยความที่ฮอร์โมนวัยรุ่นก็แรงระดับหนึ่ง ความผิดหวังที่พ่อแม่เลิกกัน ความเป็นครอบครัวที่พร้อมของน้องได้ขาดไป
แม้จะไม่รู้สึกแย่ ด้วยว่าหนูเติบโตมากับความเคยชิน  ถึงได้บอกว่าไม่ได้แย่ แต่เด็กทุกคนต้องการพ่อและแม่ค่ะ
มันเป็นลักษณะของครอบครัว ความรัก ความอ่อนโยน แต่อย่าไปพูดถึงดีกว่าไงก็ไปแก้ไขอะไรไม่ได้ แต่แม่ก็ยังมาเยี่ยม

หนูเก็บกดค่ะ  แต่ยังรู้สึกเกรงใจย่าเพราะวัยที่ต่างกันการคุยจึงไม่เข้าใจกัน
ย่าเขาก็อยู่ในวัยที่ห่างจากหนูมาก. เรื่องที่เขาจะเข้าใจเด็ก ปล่อยเด็กบ้างเขาก็ไม่เข้าใจ  เขาไม่เข้าใจหรือไม่คิดจะเข้าใจ
เราเคยคิดนะว่าทำไมคนที่เป็นผู้ใหญ่  ก็เคยผ่านวัยเด็กมา ก็น่าจะเข้าใจเด็กเข้าวัยรุ่นนี้
แต่แปลกตรงข้าม กลับไม่คิด คิดแต่ว่ามันผิด มันไม่ดี  นั่นก็ห้ามนี่ก็ไม่ได้ เถียงก็ว่า  ไม่ทำตามก็โกรธ ว่าขี้เกียจ
บางทีเราไม่โทษเด็กนะ เพราะเด็กเขาอายุเท่าวัยเขายังไม่มีประสบการณ์ มันก็ต้องสอนๆ ปล่อยๆ ถูกบ้างผิดบ้าง

เราเคยเห็นเด็กๆแสดงออกต่างๆกันเวลามีปัญหาคนในบ้าน
-เขียนลงในกระดาษระบาย ด่า กระแทก ประชด สารพัดเพราะเขาทำอะไรผู้ใหญ่ไม่ได้ ไงคะเลยเขียนด่า
-แบบน้องคือกรีดทำร้ายตัวเอง เหมือนเจ็บใจหาที่ลงไม่ได้ จะหันไปเล่าให้ใครฟังก็ไม่มี
-หลายคนเด็กๆด่ากลับใส่อารมณ์ แบบไม่เกรงใจ ผู้ใหญ
-หลายคนเลือกที่นอนร้องไห้ ร้องจนหลับไป

คนแต่ล่ะคนเลือกทางออกของอารมณ์ที่จะจัดการแตกต่างกันไปค่ะ
และฮอร์โมนในแต่ละคนก็ทำงานมาก น้อย และระดับพอดีต่างกันอีกเช่นกัน กรรมพันธุ์ ความรู้สึกนึกคิดก็ต่างกัน
บางคนยั้งไม่อยู่ และยับยั้งไม่เป็นทำร้ายบุพการีก็มี พูดง่ายคือสู้ผู้ใหญ่ เด็กบางคนก็เกเรจริงแบบคิดไม่ถึง

น่าจะมีอีกแต่เรายังไม่เจอ  เเค่เจออย่างที่เขียนมา จากกลุ่มเพื่อนๆเล่าสู่กัน
มันเป็นวัยของหนูที่เยากแสดงออก  หรือแม้แต่จะเริ่มสนใจความสวยงามของร่างกาย และเสื้อผ้า การแต่งตัว
และก็เป็นวัยที่กวนประสาทผู้ใหญ่ แบบไม่รู้ตัวมากที่เดียวไม่ว่าจะอยู่กับใคร พูดง่ายๆขัดหูขัดตา

และมันก็ขึ้นอยู่กับครอบครัวว่าเลี้ยงยังไงแบบไหน เลี้ยงเด็กวัยหนูไม่ง่ายค่ะ
กว่าหนูจะเข้าใจโลกได้ดีก็น่าจะราวๆ อายุ 20ปี ในช่วงวัยเข้าวัยรุ่น และเข้าวัยรุ่น ไปจนวัยหนุ่มสาว
แต่ละวัยก็มีเรื่อง เหตุผล และอารมณ์ต่างกัน  

แต่ที่หนูทำไม่ปรกติค่ะ จะมีผลต่ออารมณ์ในอนาคต ถ้าเขียนมันจะยิ่งยาว หนูจะอ่านหรือเปล่า เราก็ไม่รู้
หนูไปหากระสอบทรายมาได้ไหม มาแขวนในห้องแล้วใส่นวมชกๆเป็นการระบาย

ไม่ก็เปลี่ยนมาเขียนระบาย เพราะที่หนูทำพอโตมันเป็นแผลเป็นและแผลนี้จะเตือนหนูไปตลอด
และคนที่เห็นจะรู้ว่าหนูทำร้ายตัวเอง บางคนมีกรีดโตขึ้นรอยมีดก็อยู่ไปจนกว่าจะตาย 70-80ปีก็มีรอยอยู่

วันหน้าหนูโตขึ้นแขนสวยๆมันจะไม่สวยเอาค่ะ
ว่ากันว่าให้ฝึกหายใจลึกๆแล้วเป่าออกมาทางปากแก้เครียด ทำบ่อยๆ
ไม่ก็พอเวลาเป็นก็อาบน้ำเย็น มันช่วยได้ หรือล้างหน้าด้วยน้ำเย็น

ย่าจะเข้าวัยทองมั้งอารมณ์เปลี่ยนแปลงง่ายล้วนแต่ในทางไม่ดี
ส่วนหลานก็เข้าวัยรุ่น  อารมณ์เจ็บ แค้น เคือง เสียใจ น้อยใจ สลับกันไป แล้วจะคุยกันรู้เรื่องไหมเนี่ย ย่า-หลาน
อดทนนะคะ ทำไมไม่เปิดวิทยุฟังเพลง ใส่หูฟัง จะได้ไม่ต้องคิดมาก

หรือไม่ก็พูดกับย่าตรงๆเเบบเปิดใจว่าว่าย่าทำแบบนี้ไม่ถูกนะ หนูก็มีสิทธิ์จะคิดจะพูด จะทำ(บ้าง บางครั้ง)
เอาแขนให้ย่าดูแล้วบอกว่า ชอบจะให้หนูทำร้ายตัวเองแบบนี้เหรอ? แต่พูดดีๆค่ะ

เล่าให้แม่ฟังค่ะ บอกแม่ว่าหนูเริ่มโต ไม่ใช่เด็กที่ต้องมาทำตามผู้ใหญ่ทั้งหมด
เราห้ามเด็กไม่ได้แต่เรามีวิธีสอนวิธีพูดดีๆ เชื่อว่าย่าใช้คำพูดไม่ดี หนูถึงเสียใจ
คนเรานี่คำพูดสำคัญที่สุด มีบ่อยกระทู้ที่ผู้ใหญ่ไล่เด็ออกจากบ้านยามที่เด็กทำอะไรไม่ได้ดั่งใจ ไม่ก็ไล่ให้ไปตาย
ผู้ใหญ่แบบนี้คงลืมไปว่าตัวเองก็เคยป่านวัยเด็กมา เอาแต่ใจ พูดง่ายๆเลี้ยงเด็กแบบไม่มีจิตวิทยา
เด็กโตไปจึงไม่อยากอยู่ด้วย   เล่าให้แม่ช่วยหาทางออกให้ค่ะ อย่าปกปิด กล้าในสิ่งที่ควรกล้าพูดค่ะ