เรารู้สึกยังไงกันแน่?

คือเรามีแฟนแล้วค่ะคบกันได้ปีกว่าๆละ เรารักกันมาก เป็นคู่ที่โพสรูปคู่ทีไรต้องมีคนมาเม้นอิจฉาตลอดเลย แต่แล้วเมื่อ4เดือนที่ผ่านมาเราไปรู้สึกดีกับคนๆหนึ่งแต่ก็ไม่ได้มีอะไรมากมาย จนมาถึงวันวาเลนไทน์ที่ผ่านมาเราฝากของขวัญไปให้เขาแต่เขาไม่รับวันนั้นทั้งวันเราทำไรไม่ได้เลยซึมไปตั้งหลายวันเลย ซึ่งเราไม่ได้ให้แฟนเรา ช่วงนั้นเรามีกิจกรรมเข้าค่ายพอดีตอนนั้นเรากำลังแชทกับแฟนเราอยู่แล้วเขาบัฃเอิญเดินผ่านมาเราเห็นเขาแอบยืนมองแชทเราสักพักแล้วเดินไปหลังจากนั้นเราก็มองหน้ากันไม่ติดอีกเลย จนถึงเวลาเลิกค่ายเราจึงทักแชทเขาไปเรื่องของขวัญวาเลนไทน์ตอนนั้นเราเสียใจมากแต่พอได้อ่านเหตุผลที่เขาไม่อยากรับเราก็เข้าใจ จากนั้นเราแอบคุยกับคนๆนี้ช่วงที่แฟนเราไม่อยู่ แฟนกลับมาเขาก็จับได้เราจึงเลิกคุยไปสักพัก ไม่นานก็กลับไปคุยเหมือนเดิม 2-3ครั้งแล้วที่แฟนเราจับได้ หลังจากนั้นเราเลิกคุยกันได้ประมาณ2สัปดาห์ ตอนนั้นเราทะเลาะกับแฟนจนเลิกกันบวกกับเป็นช่วงสอบพอดีเราจึงทักคนๆนั้นไปอีกครั้ง วันสอบวันแรกเขาให้กำลังใจเราคุยกับเราดีทุกอย่าง แต่พอมาวันสอบวันที่สองเราคุยกันได้แค่ครึ่งวันเพราะตอนพักเที่ยงเราเห็นคนๆนั้นเดินมาเราตั้งใจจะเดินเข้าไปทักแต่เขาเดินผ่านเราไปแบบคนไม่รู้จักเพื่อไปเล่นกับเพื่อนอีกกลุ่มหนึ่งตอนนั้นเราจุกชาไปหมดวันนั้นเราถึงกับน้ำตาไหลในห้องสอบเลยอ่ะซึ่งเราไม่เคยเป็นแบบนี้กับใครนะ หลังจากสอบเสร็จเราจึงทักเขาไปอีกครั้งแต่ครั้งนั้นเขาอ่านแต่ไม่ตอบแชทเราเลย เราจึงไปง้อตามแฟนกลับมาแล้วเราก็กลับมาคบกันแฟนอีกครั้ง จนมาถึงสัปดาห์สุดท้ายก่อนปิดเทอมวันนั้นพวกเราไปอบรมกันช่วงเวลาเราตั้งใจซื้อน้ำซื้อขนมไปให้แต่เขาไม่รับตอนกลับจากที่อบรมเราได้คุยกับเขาโดยให้เพื่อนเราเป็นแม่สื่อให้จึงรู้ว่าเขามีแฟนแล้วแต่พึ่งมีได้ไม่นาน ตอนนั้นเราจุกอยากร้องแต่มันร้องไม่ออก ตอนนั้นเราไม่คุยกับใครแม้กระทั่งแฟนของเรา จนมาถึงวันสุดท้ายก่อนปิดเทอมตอนนั้นเราแอบยืนมองเขาอยู่ห่างๆซึ่งเขาเองก็มองเรากลับเหมือนกัน ตอนนั้นเราพยายามที่จะกลั้นน้ำตาเอาไว้เพื่อไม่ให้ใครเห็น เราฝากเพื่อนให้เอาดอกไม้ช่อใหญ่ไปให้เขาตอนนั้นเพื่อนเรากลับมาบอกว่าเขารับไปแล้วนะแต่เขาไม่สนใจอะไรเลยไม่ถามไม่อะไรเลย ตอนนั้นเราจุกแต่ก็ได้แต่แอบมองเขาห่างๆถ้าเขามองกลับเราก็ทำเป็นหลบๆทำแบบนี้ทั้งวัน จนมีพี่คนหนึ่งเดินมาพูดกับเราว่าเทอมหน้าเปิดเทอมมาเราจะไม่ได้เจอกันแล้วนะ ตอนนั้นในหัวเราคิดอย่างเดียวคือนี่คือวันสุดท้ายแล้วที่เราจะได้เจอเขาเทอมหน้าคงไม่มีเขาให้มองแล้วตอนนั้นพยายามกั้นน้ำตาเอาไว้มากๆแต่ก็มีไหลออกมาบ้างนิดๆ จนตกเย็นเรากำลังจะกลับบ้านแต่เขาเดินมาพร้อมถุงๆหนึ่งเอามอบให้เราแล้วขอบคุณเราแต่ตอนเขาพูดเราไม่ได้ยินเราหรอกเรารับถุงนั้นมาตอนนั้นเราได้ยินแค่เสียงหัวใจของเรา ของที่เขาให้มันคือนิยายเรื่องหนึ่งที่เกี่ยวกับความทรงจำของคนที่เขารักจะออกแนวคนที่รักกันแต่ต้องจากกันไปไกล วันนั้นกลับมาถึงบ้านเราตั้งใจอ่านนิยายเล่มนั้นมากคิดจะให้จบในคืนเดียว เราอ่านนิยายจนไม่สนใจแฟนเราโพสรูปนิยายเล่มนี้โพสข้อความบอกรักในนิยายจนแฟนเรารู้และเลิกกันอีกครั้ง ตอนนั้นเราตัดสินใจบอกชอบเขาหลังจากอ่านนิยายเสร็จแต่ผลที่ได้มาคือเขาอ่านแต่ไม่ตอบ ตอนนี้เราเลิกติดต่อกับเขามา3สัปดาห์แล้ว ตอนนี้เรากลับมาคบกับแฟนเราเหมือนเดิมแล้ว ก่อนหน้าที่เราจะคืนดีกับแฟนมีคนมาถามเราว่าถ้าแฟนเรามีขอคืนดีกับเขามาขอคบเราจะเลือกใคร ตอนเราตอบไปอย่างมั่นใจว่าเลือกแฟนเพราะเรารู้จักนิสัยที่แท้จริงของแฟนเราหมดแล้วแต่เราไม่รู้ว่านิสัยจริงๆของเขาเป็นยังไงเขาจะเป็นแบบที่แฟนเราเป็นมั้ย แต่ในใจเราลึกๆก็ยังคิดถึงเขาคนนั้น คิดถึงความทรงจำทุกๆเรื่องราวที่มีเขา อยากคุยอยากเจอเขา แต่ก็ไม่กล้าที่จะทักเขาไป  เดือนหน้าเป็นเดือนเกิดเขาเราก็ยังคิดว่าจะให้ของขวัญเขาไปดีมั้ยเราจะไปอวยพรดีมั้ย ช่วงนี้เราฝันเห็นเขาบ่อยมากแบบฝันติดๆกันหลายคืนซึ่งแต่ละคืนในฝันเราต้องเสียใจทุกคืน ตอนนี้เราไม่รู้ว่าเรารักเขาหรือชอบเขากันแน่ ไม่รู้ว่าตอนนี้เรารักใครกันแน่ ตอนนี้เราลองกลับมาคิดทบทวนดูอีกครั้งกับคำตอบที่มีคนถามเราในวันนั้นตอนนี้ถ้าเกิดมีคนถามเราแบบนั้นอีกครั้งเราคงไม่รู้จะเลือกใครเพราะเราเริ่มไม่ชัดเจนกับความรู้สึกตัวเองแล้ว ไม่รู้ว่ารักใคร