ปกติตอนอยู่ไทย เราค่อนข้างติดบ้าน เพราะรถติด เลยขี้เกียจออก แต่ตอนนี้อยู่ต่างประเทศ ระบบขนส่งดี เลยออกจากบ้านบ่อย แล้วมันไม่ใช่บ้านเมืองตัวเอง ยิ่งอยากออกเที่ยว เก็บโน่นเก็บนี่ให้เต็มที่
ก่อนสามีย้ายมาอยู่ประเทศเดียวกัน เวลาบอกเขาว่าจะไปดูทะเล ดูวิวท่าเรือ สามีก็จะให้รอ เขาบอกว่าอยากไปดูด้วยตาครั้งแรกด้วยกัน เราก็เชื่อ รอเป็นเดือน แทบไม่ได้ไปไหนไกลๆ พอเขาบินมาถึง ก็มีข้อแม้เยอะมาก กว่าจะได้ไปจริงๆ บวกไปอีกครึ่งปี อึดอัดมาก เป็นครึ่งปีที่ไม่ได้ออกไปไหนนอกจากบ้านกับที่ทำงาน เราเริ่มรู้ว่าจริงๆ เขาไม่ได้อยากรอไปดูด้วยกันครั้งแรก แต่เขาไม่อยากให้เราออกจากบ้านเพราะเป็นห่วงค่ะ เหมือนอยู่ห่างสายตาแล้วไม่สบายใจ แถมตัวเขาก็ไม่ได้อยากเที่ยว ชอบนอนอยู่บ้านสบายๆ
เมื่อก่อนเงินเดือนน้อย บินเที่ยวต่างประเทศได้แค่ปีละครั้ง ตอนนี้เริ่มมีเงินพอจะบินไปไหนมาไหนได้สบายๆ เราก็แต่งงานซะแล้ว กลายเป็นว่า จะไปไหนมาไหนที ต้องขออนุญาติสามีทุกรอบ โดยมากเขาให้นะคะ แต่เงื่อนไขเยอะวุ่นวาย แล้วไม่ใช่ขอตอนนี้ ได้ไปตอนนี้ ต้องขอไปเรื่อยๆ หลายเดือนกว่าจะได้คำอนุมัติตกลงมา ทำให้เรารู้สึกอึดอัดแทน ถ้าเป็นเมื่อก่อน เวลาเห็นภาพรีวิวสวนสวยๆ บนอินเตอร์เน็ท พอถึงวันเสาร์เราก็จะไปเลย ไม่ต้องคิดอะไรมากเหมือนตอนนี้
อีกอย่างคือเราชอบปีนเขาค่ะ แล้วเราก็อยากลองเล่นสกี เล่นสโนวบอร์ด เพราะอุตส่าห์ได้มาอยู่ในประเทศที่มีหิมะ แต่ติดที่ต่อรองกับสามี ลากยาวเป็นสัปดาห์ แล้วฤดูหนาวมี 4เดือน ก็เลยได้เล่นไป 2ครั้ง แต่ละครั้งห่างกันหนึ่งปี ก็ยังเล่นไม่เป็นสักที 5555+ คือ เราก็อยากจะไปให้มันติดๆ กัน จะได้เล่นเป็นสักทีค่ะ
เรารู้สึกอึดอัดกับความไม่มีอิสระในชีวิตคู่ เหมือนกิจกรรมที่อยากทำก็ได้ทำน้อยลง เราคุยกับเขาแล้ว แต่เขาไม่เข้าใจ เขาบอกว่า ไม่เคยห้ามเราเลย ซึ่ง เขาไม่ได้ห้ามตรงๆ เขาจะบอก "ขอคิดดูก่อน" ไปเรื่อยๆ ยิ่งสถานที่ไกลยิ่งลากยาวนาน ในระหว่างรอการอนุมัติเราก็ไม่ได้ไปไหนค่ะ ต่อรองกันอยู่
บางทีมีสถานที่ๆ น่าสนใจน่าเที่ยว 5ที่ ในฤดูนี้ ก็ต้องเลือกอันที่ชอบที่สุดขึ้นมา 2อัน เพราะรู้ว่าขอไปทั้งหมดนี่ให้ครบในฤดูไม่ได้อยู่แล้ว คือต้องเก็บโควต้าเอาไว้ให้ที่ๆ เราชอบที่สุด แทนที่จะได้ไปทั้งหมด
ที่อึดอัดมากๆ อีกอย่างนึงตั้งแต่เริ่มใช้ชีวิตคู่กันแรกๆ คือ เขาอ่านมือถือเราค่ะ เพราะเขาคิดว่าเป็นเรื่องปกติของชีวิตคู่ที่ควรจะเปิดอ่านด้วยกันได้ แต่เราไม่ชอบ เพราะเท่ากับว่าเขาได้อ่านเรื่องของเพื่อนเราและครอบครัวเราทุกคนด้วย และเขาลงแอพตามตัวในโทรศัพท์เรา ซึ่งเราสามารถตามตัวเขาได้เหมือนกัน ซึ่งตอนแรกเราก็โอเค คิดแค่ว่าถ้าโทรศัพท์หายจะได้หาได้ง่ายๆ แต่กลายเป็นว่าหลังเลิกงาน เขาเปิดดูมันทุกเย็น ถ้าวันไหนเราไม่ตรงกลับบ้าน แต่แว่บไปนั่นไปนี่ เขาก็จะเมสเสจมาบ่น
กระทู้นี้มาระบายค่ะ.. แต่ถ้าได้คำแนะนำด้วยจะยินดีมากเลย นี่เรายอมเขามากไป หรือปกติของชีวิตคู่ต้องขออนุญาติกันแบบนี้ทำถูกแล้ว
แต่งงานแล้ว รักสามี แต่รักอิสระด้วย จัดการกันยังไงคะ
ก่อนสามีย้ายมาอยู่ประเทศเดียวกัน เวลาบอกเขาว่าจะไปดูทะเล ดูวิวท่าเรือ สามีก็จะให้รอ เขาบอกว่าอยากไปดูด้วยตาครั้งแรกด้วยกัน เราก็เชื่อ รอเป็นเดือน แทบไม่ได้ไปไหนไกลๆ พอเขาบินมาถึง ก็มีข้อแม้เยอะมาก กว่าจะได้ไปจริงๆ บวกไปอีกครึ่งปี อึดอัดมาก เป็นครึ่งปีที่ไม่ได้ออกไปไหนนอกจากบ้านกับที่ทำงาน เราเริ่มรู้ว่าจริงๆ เขาไม่ได้อยากรอไปดูด้วยกันครั้งแรก แต่เขาไม่อยากให้เราออกจากบ้านเพราะเป็นห่วงค่ะ เหมือนอยู่ห่างสายตาแล้วไม่สบายใจ แถมตัวเขาก็ไม่ได้อยากเที่ยว ชอบนอนอยู่บ้านสบายๆ
เมื่อก่อนเงินเดือนน้อย บินเที่ยวต่างประเทศได้แค่ปีละครั้ง ตอนนี้เริ่มมีเงินพอจะบินไปไหนมาไหนได้สบายๆ เราก็แต่งงานซะแล้ว กลายเป็นว่า จะไปไหนมาไหนที ต้องขออนุญาติสามีทุกรอบ โดยมากเขาให้นะคะ แต่เงื่อนไขเยอะวุ่นวาย แล้วไม่ใช่ขอตอนนี้ ได้ไปตอนนี้ ต้องขอไปเรื่อยๆ หลายเดือนกว่าจะได้คำอนุมัติตกลงมา ทำให้เรารู้สึกอึดอัดแทน ถ้าเป็นเมื่อก่อน เวลาเห็นภาพรีวิวสวนสวยๆ บนอินเตอร์เน็ท พอถึงวันเสาร์เราก็จะไปเลย ไม่ต้องคิดอะไรมากเหมือนตอนนี้
อีกอย่างคือเราชอบปีนเขาค่ะ แล้วเราก็อยากลองเล่นสกี เล่นสโนวบอร์ด เพราะอุตส่าห์ได้มาอยู่ในประเทศที่มีหิมะ แต่ติดที่ต่อรองกับสามี ลากยาวเป็นสัปดาห์ แล้วฤดูหนาวมี 4เดือน ก็เลยได้เล่นไป 2ครั้ง แต่ละครั้งห่างกันหนึ่งปี ก็ยังเล่นไม่เป็นสักที 5555+ คือ เราก็อยากจะไปให้มันติดๆ กัน จะได้เล่นเป็นสักทีค่ะ
เรารู้สึกอึดอัดกับความไม่มีอิสระในชีวิตคู่ เหมือนกิจกรรมที่อยากทำก็ได้ทำน้อยลง เราคุยกับเขาแล้ว แต่เขาไม่เข้าใจ เขาบอกว่า ไม่เคยห้ามเราเลย ซึ่ง เขาไม่ได้ห้ามตรงๆ เขาจะบอก "ขอคิดดูก่อน" ไปเรื่อยๆ ยิ่งสถานที่ไกลยิ่งลากยาวนาน ในระหว่างรอการอนุมัติเราก็ไม่ได้ไปไหนค่ะ ต่อรองกันอยู่
บางทีมีสถานที่ๆ น่าสนใจน่าเที่ยว 5ที่ ในฤดูนี้ ก็ต้องเลือกอันที่ชอบที่สุดขึ้นมา 2อัน เพราะรู้ว่าขอไปทั้งหมดนี่ให้ครบในฤดูไม่ได้อยู่แล้ว คือต้องเก็บโควต้าเอาไว้ให้ที่ๆ เราชอบที่สุด แทนที่จะได้ไปทั้งหมด
ที่อึดอัดมากๆ อีกอย่างนึงตั้งแต่เริ่มใช้ชีวิตคู่กันแรกๆ คือ เขาอ่านมือถือเราค่ะ เพราะเขาคิดว่าเป็นเรื่องปกติของชีวิตคู่ที่ควรจะเปิดอ่านด้วยกันได้ แต่เราไม่ชอบ เพราะเท่ากับว่าเขาได้อ่านเรื่องของเพื่อนเราและครอบครัวเราทุกคนด้วย และเขาลงแอพตามตัวในโทรศัพท์เรา ซึ่งเราสามารถตามตัวเขาได้เหมือนกัน ซึ่งตอนแรกเราก็โอเค คิดแค่ว่าถ้าโทรศัพท์หายจะได้หาได้ง่ายๆ แต่กลายเป็นว่าหลังเลิกงาน เขาเปิดดูมันทุกเย็น ถ้าวันไหนเราไม่ตรงกลับบ้าน แต่แว่บไปนั่นไปนี่ เขาก็จะเมสเสจมาบ่น
กระทู้นี้มาระบายค่ะ.. แต่ถ้าได้คำแนะนำด้วยจะยินดีมากเลย นี่เรายอมเขามากไป หรือปกติของชีวิตคู่ต้องขออนุญาติกันแบบนี้ทำถูกแล้ว