เราทั้งคู่เป็นคนหน้าตาดีมีคนเข้ามาในชีวิตมากมายเขาเป็นแฟนคนที่2ของผมแฟนคนแรกคบกันตั้งแต่ตอนเรียนอยู่ม.2คบกันได้7ปีจบไม่สวยเท่าไรเพราะด้วยความที่เราเป็นเด็กผมเป็นคนที่ทิ้งเขาเองยอมรับว่าตอนนั้นผม
เองผมติดยา
ส่วนแฟนคนที่2เราเจอกันครั้งแรกที่บางนาเขาทำงานอยู่เซ็นทรันผมทำอยู่บิ๊กซีผมถึงเลิกกับคนแรกไป1เดือนส่วนเขาทะเลาะกันกับแฟนเลยแยกกับแฟนเขาอยู่ได้1เดือนเหมือนกันแต่เขายังติดต่อกับแฟนเขาอยู่เรื่อยๆ
ตอนนั้นผมไม่ได้คิดหรือสนใจที่จะมีแฟนหรือหญิงอะไรเลย ถึงจะมีคนเขามาหายังไงก็รุ้สึกเฉยๆหรือไม่ก็ลำคาน อยู่ดีๆคืนนั้นรู้สึกเหงาเลยโหลดแอบหาคู่มามันเป็นวันและเวลาเดียวกันกับที่เขาโหลดแอบนี้มาเล่นเหมือนกันมันเหมือนไม่ใช่ความบังเอิญ
มันยั่งกับว่าเป็นโชคชะตาเขาแอดผมมาก่อนผมก็ทักไปคุยตามปกติยังไม่คิดอะไร
วันที่2ก็ยังได้คุยกันอยู่ถึงได้รู้ว่าเขาเช้าห้องอยู่ตึกเดียวกันห้องอยู่ห่างกันประมาณ30.เมตรผมเลยลองคุยแบบจีบอย่างจู่โจมทำให้เขาหวั่นใหวเลยได้ไปหาที่ห้องแล้วก็ได้มีไรกันพายใน2วันผมเองก็รุ้สึกดีก็เลยย้ายมาอยู่ด้วยชะเลยแรกๆเขาเป็นคนดีมากชักผ้ากวาดห้องเขาทำเองทุกอย่าง
เขาเป็นพี่ผม2ปีผมอายุ19เขา21บอกเลยว่ารู้สึกดีมา
กผมเคยมีอะไรกับผู้หญิงแค่2คนส่วนเขาแค่มีมาแล้วเป็น10ๆผมก็ไม่ได้คิดอะไรคิดว่าเดียวเขาคงเลิกกับผมเองแหละเพราะที่บ้านผมยากจนมากเงินเดือนผมออกผมก็ต้องส่งกลับบ้านแต่ละเดือนผมเหลือเงินใช่ไม่เกิน6000บาทส่วนมากที่ใช้ก็เป็นเงินเขา
อยู่บางนาได้ประมาณ3เดือนก็ตัดสินใจไปหางานที่มีรายได้เยอะกว่านี้
เราเลยย้ายมาอยู่ที่สุวรรณภูมิเดือนแรกเขากับผมหางานไม่ได้เลิกตอนนั้นลำบากมากอดมื่อกินมื่อ
แล้วเข้าก็ได้งานๆนึงที่เราไปสมัคด้วยกันอยู่ในสนามบินสุวรรณภูมิแต่ผมไม่ได้ทำเพราะอายุยังไม่ถึง20
เขาก็ไม่ได้ว่าอะไรเขาไปทำงานทำโอทุกวันส่วนผมนอนเล่นคุยกับคนนู้นคนนี้ประมาณ3เดือนถึงเขาจับได้ผมก็ไม่สนใจแต่ผมไม่ได้ไปเอากับใครไม่ได้คุยกับใครแบบจริงๆจังๆแค่คุยเล่นๆวัน2วันก็เบื่อขี้เกียวคุยจนผมได้งานโรงงานอยู่ที่บางพลี
ความรักของเราก็ยังดีๆกันอยุ่จนถึงช่วงก่อนจะปีใหม่
ซึ่งตอนนี้บอกเลยว่าผมรักเขามากแล้วคิดที่จะเลือกเขาเป็นคนสุดทายผมไม่มองหรือแอบคุยกับใครเลยแต่อยู่มาวันนึงผมได้ลองเปิดเช็คโทรสับเขาเล่น
มันเป็นมันที่11เดือน11ที่ทำให้ผมยิ่งรุ้สึกรักเขามากขึ้นเป็นเท่าทำและทำให้ผมเสียใจมากที่สุดในรอบปีที่ได้เห็นแชตเขาแอบคุยกับคนอื่นเป็นคนที่ทำงานของเขามันทำให้ผมครั้งมากที่เขาแอบคุยกันโทรหาเปิดกล้องกันทุกวันทั้งๆที่คนนั้นมันก็มีแฟนอยู่แล้ว
ผมถามเขาทำไม่ถึงคุย.. ... เขาบอกว่าแค่คุยเล่นๆอย่าทำให้เค้าอึดอัดได้ปะก็แค่พี่ที่ทำงานเป็นครั้งแรกที่เขาบอกว่าถ้ารับไม่ได้ก็ไป
ใจผมเหมือนมันจะขาดเลยตอนนั้นไม่คิดเลยว่าคนที่เคยรักเราค่อยดูแลเราเอาใจใส่เราโพสถึงเราทุกวันจะเปลี่ยนไปมากขนาดนี้แต่ผมก็ยังไม่ไปจากเขาผมเริ่มยอมทำทุกอย่าเผื่อให้เขารักผมที่เขามีคนอื่นผมก็ให้อภัยเขาก็สันญาว่าจะเลิกคุย
แต่ผมก็ยังจับได้อยู่ทุกวันอยุ่ดีผมนอนร้องให้แทบทุกวันตั้งแต่วันนั้น
แต่จู่ๆเขาก้เลิกติดต่อกันผมก็ไม่รุ้ว่าเพราะอะไรเหมือนกัน
แต่เขาก็ยังแอบไปคุยกับพี่ที่ทำงานอีกคนนึงอีกทั้งๆที่คนนั้นก็มีลูกมีเมียแล้วจับได้เป็น10ๆรอบก็ยังหาทางแอบคุยกันอยุ่ดีผมแทบจะก้มกลาบเผื่อขอให้เขาเลิกคุยกันแต่เค้าทำเหมือนไม่สนใจความรู้สึกอะไรของผมเลยซักนิดจับได้แล้วยังไงถ้ารับไม่ได้ก็ไปแค่นั้นจบ.. ... ตอนนั้นบอกเลยว่าถ้าเขาชีวิตผมแลกกับทำให้เค้าเลิกนอกใจผมผมก็ยอม
ผมยอมเป็นความให้เขาหลองอย่างคนไมมีตัวตนไม่มีการโพสหาไมมีการไปใหนมาใหนด้วยกัน
เหมือนเลิกงานมาก็นอนอยุ่แต่ห้องด้วยกันไม่ได้เอากันเหมือนผมได้แค่ค่าเวลาตอนอยู่ห้แค่นั้น
ผมยอมทุกอย่างแล้วจริงๆเผื่อที่จะให้เขากลับมารักผมอีกครั้งผมทั้งชักผ้าตากผ้าชักกางเกงในเสื้ยในให้เค้าใช้อะไรขออะไรอยากได้อะไรผมตามใจเขาหมด
ทั้งๆที่เราได้มีอะไรกันแค่เดือนละครั้ง2ครั้ง
บอกเลยว่าผมเหมือนตายทั้งเป็นทั้งๆที่รู้ที่เขาแอบคุยกันหมดทุกเรื่องเขาคุยกับคนที่ทำงานเขาจนเลิกคุยกันตั้งกี่คนแล้วก็ไม่รู้
จนมาวันนี้วันที่29มีนาคม2019ที่ผ่านมาเขาได้ขอไปกินเหล้ากับพี่ที่ทำเองบอกว่ากลับไม่เกิน4ทุ้มผมก็โอเคร.. . . แต่พอถึงเวลาเขาบอกว่าไม่กล้ากลับเกรงใจพี่เขา 5ทุ้มผมโทรไปอีกถามว่าอยู่กับใครบ้างให้เขาเปิดกล้องให้ดูก็ไม่ยอมทำโทรไปก็ไม่รับทักไปก็กว่าจะตอบ.....ผมเลยไปดูด้วยตัวเองที่ร้านเหล้าอยุ่แถวตลาดสุวรรณภูมิ เค้าเห้นผมเค้าเลยโทรมาบอกว่าไม่ต้องเขามากลับไปรอที่ห้องก่อน
ที่โต้ะเขามีแต่ผู้ชายที่ผมไม่เคยเห้นหน้ามีผุ้หญิงอยุ่ไม่กี่คนผมเดินเข้าไปหาเขาก็ลุกเดินหนีเหมือนไม่อยากให้คนในโต้ะรุ้ว่าผมเป้นใคร
ผมยื่ออยุ่นานจะให้เขากลับไปด้วยกันแต่ก้ไม่ยอมกลับพูดไรให้ผมกลับไปอย่างเดียวเหมือนจะกลัวไม่อยากให้ใครรุ้มากว่าเป้นอะไรกันพูดไรพูดด่าผมยังกับหมาตัวนึงตอนนั้นผมทำไรไม่ถุกได้แต่ร้องห้ายใจผมมันแตกสลายไปแล้ว
คนที่เคยยอมเราทุกอย่าในวันที่เราเป้นแค่ผุ้ชายเห้ยๆคนนึงจะเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้
ผมถามเขาคำสุดท้ายว่า ....
มันเคยทำอะไรให้ถึงได้รักมันมากขนาดนี้กูยอมทำทุกอย่าเผื่อที่จะให้เลิกคุยกับคนอื่นกูยอมเป็นแค่หมาตัวนึงให้มีความสุขในแบบที่ขอกูยอมตายแทนได้ถ้าต้องการกูยอมทำทุกอย่ายเผื่อให้มีความสุขมาเป็นปีๆ
แต่ทำไม่ถึงเลือกมันทำไม่ถึงไม่เลือกกูมันดีกว่ากูตรงใหนมันเคยทำอะไรให้บ้างรู้จักกับมันได้กี่วันแอบคุยกับคนอื่นเป้นสิบๆคนกูรับได้กูให้อภัยได้เคยผ่านใครมากี่คนกูไม่เคยจะคิดว่าไม่ดีเลย
เขาตอบกับมาว่า.. . กูอึดอันวันกลับไปรออยุ่ห้องละไม่ต้องมาตามไม่ต้องไปที่โต้ะ
ผมบอก.. . ไม่กลับจะรอกลับพร้อมกัน
เขาตอบว่า...... เค้าขอร้องเหอะกลับไปก่อนเค้าขอนะ
มันไม่แคร์ความรุ้สึกผมเลยมันคิดถึงแต่ความรุ้สึกของผุ้ชายที่ไม่เคยทำไรให้มันเลยชักอย่าง
บอกเลยตอนนั้นผมได้ตายทั้งเป็นไปแล้ว
ผมจึงเก้บข้าวของออกมาขออยู่กับพี่ที่ทำงานผม
อาจจะเหล่าไม่ค่อยเข้าใจแต่บอกเคยว่าความรักทำให้มีความสุขได้ก็ทำให้คนๆนึกใจสลายได้เพียงเพราะเจอคนใหม่ที่ใหนไม่รุ้แต่หลงเขาขนาดนี้
ผมคบกับแฟนมา1ปี3เดือนถึงจะคบกันได้ไม่นานแต่มันผ่านอะไรมาเยอะแยะมากมายจนทำให้ผมหลงรักเขาสุดหัวใจ
ส่วนแฟนคนที่2เราเจอกันครั้งแรกที่บางนาเขาทำงานอยู่เซ็นทรันผมทำอยู่บิ๊กซีผมถึงเลิกกับคนแรกไป1เดือนส่วนเขาทะเลาะกันกับแฟนเลยแยกกับแฟนเขาอยู่ได้1เดือนเหมือนกันแต่เขายังติดต่อกับแฟนเขาอยู่เรื่อยๆ
ตอนนั้นผมไม่ได้คิดหรือสนใจที่จะมีแฟนหรือหญิงอะไรเลย ถึงจะมีคนเขามาหายังไงก็รุ้สึกเฉยๆหรือไม่ก็ลำคาน อยู่ดีๆคืนนั้นรู้สึกเหงาเลยโหลดแอบหาคู่มามันเป็นวันและเวลาเดียวกันกับที่เขาโหลดแอบนี้มาเล่นเหมือนกันมันเหมือนไม่ใช่ความบังเอิญ
มันยั่งกับว่าเป็นโชคชะตาเขาแอดผมมาก่อนผมก็ทักไปคุยตามปกติยังไม่คิดอะไร
วันที่2ก็ยังได้คุยกันอยู่ถึงได้รู้ว่าเขาเช้าห้องอยู่ตึกเดียวกันห้องอยู่ห่างกันประมาณ30.เมตรผมเลยลองคุยแบบจีบอย่างจู่โจมทำให้เขาหวั่นใหวเลยได้ไปหาที่ห้องแล้วก็ได้มีไรกันพายใน2วันผมเองก็รุ้สึกดีก็เลยย้ายมาอยู่ด้วยชะเลยแรกๆเขาเป็นคนดีมากชักผ้ากวาดห้องเขาทำเองทุกอย่าง
เขาเป็นพี่ผม2ปีผมอายุ19เขา21บอกเลยว่ารู้สึกดีมา
กผมเคยมีอะไรกับผู้หญิงแค่2คนส่วนเขาแค่มีมาแล้วเป็น10ๆผมก็ไม่ได้คิดอะไรคิดว่าเดียวเขาคงเลิกกับผมเองแหละเพราะที่บ้านผมยากจนมากเงินเดือนผมออกผมก็ต้องส่งกลับบ้านแต่ละเดือนผมเหลือเงินใช่ไม่เกิน6000บาทส่วนมากที่ใช้ก็เป็นเงินเขา
อยู่บางนาได้ประมาณ3เดือนก็ตัดสินใจไปหางานที่มีรายได้เยอะกว่านี้
เราเลยย้ายมาอยู่ที่สุวรรณภูมิเดือนแรกเขากับผมหางานไม่ได้เลิกตอนนั้นลำบากมากอดมื่อกินมื่อ
แล้วเข้าก็ได้งานๆนึงที่เราไปสมัคด้วยกันอยู่ในสนามบินสุวรรณภูมิแต่ผมไม่ได้ทำเพราะอายุยังไม่ถึง20
เขาก็ไม่ได้ว่าอะไรเขาไปทำงานทำโอทุกวันส่วนผมนอนเล่นคุยกับคนนู้นคนนี้ประมาณ3เดือนถึงเขาจับได้ผมก็ไม่สนใจแต่ผมไม่ได้ไปเอากับใครไม่ได้คุยกับใครแบบจริงๆจังๆแค่คุยเล่นๆวัน2วันก็เบื่อขี้เกียวคุยจนผมได้งานโรงงานอยู่ที่บางพลี
ความรักของเราก็ยังดีๆกันอยุ่จนถึงช่วงก่อนจะปีใหม่
ซึ่งตอนนี้บอกเลยว่าผมรักเขามากแล้วคิดที่จะเลือกเขาเป็นคนสุดทายผมไม่มองหรือแอบคุยกับใครเลยแต่อยู่มาวันนึงผมได้ลองเปิดเช็คโทรสับเขาเล่น
มันเป็นมันที่11เดือน11ที่ทำให้ผมยิ่งรุ้สึกรักเขามากขึ้นเป็นเท่าทำและทำให้ผมเสียใจมากที่สุดในรอบปีที่ได้เห็นแชตเขาแอบคุยกับคนอื่นเป็นคนที่ทำงานของเขามันทำให้ผมครั้งมากที่เขาแอบคุยกันโทรหาเปิดกล้องกันทุกวันทั้งๆที่คนนั้นมันก็มีแฟนอยู่แล้ว
ผมถามเขาทำไม่ถึงคุย.. ... เขาบอกว่าแค่คุยเล่นๆอย่าทำให้เค้าอึดอัดได้ปะก็แค่พี่ที่ทำงานเป็นครั้งแรกที่เขาบอกว่าถ้ารับไม่ได้ก็ไป
ใจผมเหมือนมันจะขาดเลยตอนนั้นไม่คิดเลยว่าคนที่เคยรักเราค่อยดูแลเราเอาใจใส่เราโพสถึงเราทุกวันจะเปลี่ยนไปมากขนาดนี้แต่ผมก็ยังไม่ไปจากเขาผมเริ่มยอมทำทุกอย่าเผื่อให้เขารักผมที่เขามีคนอื่นผมก็ให้อภัยเขาก็สันญาว่าจะเลิกคุย
แต่ผมก็ยังจับได้อยู่ทุกวันอยุ่ดีผมนอนร้องให้แทบทุกวันตั้งแต่วันนั้น
แต่จู่ๆเขาก้เลิกติดต่อกันผมก็ไม่รุ้ว่าเพราะอะไรเหมือนกัน
แต่เขาก็ยังแอบไปคุยกับพี่ที่ทำงานอีกคนนึงอีกทั้งๆที่คนนั้นก็มีลูกมีเมียแล้วจับได้เป็น10ๆรอบก็ยังหาทางแอบคุยกันอยุ่ดีผมแทบจะก้มกลาบเผื่อขอให้เขาเลิกคุยกันแต่เค้าทำเหมือนไม่สนใจความรู้สึกอะไรของผมเลยซักนิดจับได้แล้วยังไงถ้ารับไม่ได้ก็ไปแค่นั้นจบ.. ... ตอนนั้นบอกเลยว่าถ้าเขาชีวิตผมแลกกับทำให้เค้าเลิกนอกใจผมผมก็ยอม
ผมยอมเป็นความให้เขาหลองอย่างคนไมมีตัวตนไม่มีการโพสหาไมมีการไปใหนมาใหนด้วยกัน
เหมือนเลิกงานมาก็นอนอยุ่แต่ห้องด้วยกันไม่ได้เอากันเหมือนผมได้แค่ค่าเวลาตอนอยู่ห้แค่นั้น
ผมยอมทุกอย่างแล้วจริงๆเผื่อที่จะให้เขากลับมารักผมอีกครั้งผมทั้งชักผ้าตากผ้าชักกางเกงในเสื้ยในให้เค้าใช้อะไรขออะไรอยากได้อะไรผมตามใจเขาหมด
ทั้งๆที่เราได้มีอะไรกันแค่เดือนละครั้ง2ครั้ง
บอกเลยว่าผมเหมือนตายทั้งเป็นทั้งๆที่รู้ที่เขาแอบคุยกันหมดทุกเรื่องเขาคุยกับคนที่ทำงานเขาจนเลิกคุยกันตั้งกี่คนแล้วก็ไม่รู้
จนมาวันนี้วันที่29มีนาคม2019ที่ผ่านมาเขาได้ขอไปกินเหล้ากับพี่ที่ทำเองบอกว่ากลับไม่เกิน4ทุ้มผมก็โอเคร.. . . แต่พอถึงเวลาเขาบอกว่าไม่กล้ากลับเกรงใจพี่เขา 5ทุ้มผมโทรไปอีกถามว่าอยู่กับใครบ้างให้เขาเปิดกล้องให้ดูก็ไม่ยอมทำโทรไปก็ไม่รับทักไปก็กว่าจะตอบ.....ผมเลยไปดูด้วยตัวเองที่ร้านเหล้าอยุ่แถวตลาดสุวรรณภูมิ เค้าเห้นผมเค้าเลยโทรมาบอกว่าไม่ต้องเขามากลับไปรอที่ห้องก่อน
ที่โต้ะเขามีแต่ผู้ชายที่ผมไม่เคยเห้นหน้ามีผุ้หญิงอยุ่ไม่กี่คนผมเดินเข้าไปหาเขาก็ลุกเดินหนีเหมือนไม่อยากให้คนในโต้ะรุ้ว่าผมเป้นใคร
ผมยื่ออยุ่นานจะให้เขากลับไปด้วยกันแต่ก้ไม่ยอมกลับพูดไรให้ผมกลับไปอย่างเดียวเหมือนจะกลัวไม่อยากให้ใครรุ้มากว่าเป้นอะไรกันพูดไรพูดด่าผมยังกับหมาตัวนึงตอนนั้นผมทำไรไม่ถุกได้แต่ร้องห้ายใจผมมันแตกสลายไปแล้ว
คนที่เคยยอมเราทุกอย่าในวันที่เราเป้นแค่ผุ้ชายเห้ยๆคนนึงจะเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้
ผมถามเขาคำสุดท้ายว่า ....
มันเคยทำอะไรให้ถึงได้รักมันมากขนาดนี้กูยอมทำทุกอย่าเผื่อที่จะให้เลิกคุยกับคนอื่นกูยอมเป็นแค่หมาตัวนึงให้มีความสุขในแบบที่ขอกูยอมตายแทนได้ถ้าต้องการกูยอมทำทุกอย่ายเผื่อให้มีความสุขมาเป็นปีๆ
แต่ทำไม่ถึงเลือกมันทำไม่ถึงไม่เลือกกูมันดีกว่ากูตรงใหนมันเคยทำอะไรให้บ้างรู้จักกับมันได้กี่วันแอบคุยกับคนอื่นเป้นสิบๆคนกูรับได้กูให้อภัยได้เคยผ่านใครมากี่คนกูไม่เคยจะคิดว่าไม่ดีเลย
เขาตอบกับมาว่า.. . กูอึดอันวันกลับไปรออยุ่ห้องละไม่ต้องมาตามไม่ต้องไปที่โต้ะ
ผมบอก.. . ไม่กลับจะรอกลับพร้อมกัน
เขาตอบว่า...... เค้าขอร้องเหอะกลับไปก่อนเค้าขอนะ
มันไม่แคร์ความรุ้สึกผมเลยมันคิดถึงแต่ความรุ้สึกของผุ้ชายที่ไม่เคยทำไรให้มันเลยชักอย่าง
บอกเลยตอนนั้นผมได้ตายทั้งเป็นไปแล้ว
ผมจึงเก้บข้าวของออกมาขออยู่กับพี่ที่ทำงานผม
อาจจะเหล่าไม่ค่อยเข้าใจแต่บอกเคยว่าความรักทำให้มีความสุขได้ก็ทำให้คนๆนึกใจสลายได้เพียงเพราะเจอคนใหม่ที่ใหนไม่รุ้แต่หลงเขาขนาดนี้