"เหมือนจะรักเค้าข้างเดียว" ผ่านอารมณ์แบบนี้มาได้ยังไงกันคะ แชร์หน่อยค่า

พอดีเราเพิ่งอกหัก  และได้คนคุยมา1คน  ตอนแรกก็แค่จะคุยด้วยเฉยๆ  แต่ดันมีความรู้สึกกับเค้าไปแล้ว   เหมือนตอนแรกเค้าก็รู้สึกเหมือนกัน   คุยกันไม่ถึงเดือนเริ่มเปลี่ยนไป  มารู้อีกที  เรานี่เองที่เป็นฝ่ายล้ำเส้น คิดกับเค้าไปไกลแล้ว  เราบอกก่อนว่าเราอายุ 29  มันก็ไม่ใช่คุยกับใครเล่นๆแล้ว   เราก็เป็นผู้หญิงคนนึงที่ต้องการความรัก  ความจริงใจ  อยากมีครอบครัว  อยากดูแลคนๆนึงไปตลอดชีวิต   จริงที่ว่าเราสามารถจะคุยหลายคนได้  มีช้อยให้เลือก   แต่เราก็ทำไม่ได้จริงๆ   จนกว่าเราจะชัดเจนกับคนที่คุยว่าเค้าไม่ได้ชอบเรานะ   ที่อยากจะมีคนคุยเพิ่มเพราะเราอยากจะเผื่อใจไว้  หรือลองไม่ปิดกั้นตัวเองดู  เพราะกับคนนี้ก็มีสถานะแค่คนคุยอยู่   แต่ก็ทำไม่ได้  เพราะเหมือนเราชอบอะไรแล้ว  เราจะหาอย่างอื่นทำไมให้มันปวดหัวอ่ะ  แต่ก็มักจะเจ็บเสมอ  เพราะเป็นเราที่รู้สึกมากกว่า  

หรือเพราะเค้าไม่เคยมีแฟนคะ  เลยไม่รู้ว่าแบบไหนที่ผู้หญิงเค้าชอบหรือไม่ชอบ   แต่เราไม่เคยโวยวายนะ   เตือนตัวเองตลอดว่าไม่ได้มีสิทธิ์อะไร   ไม่ได้อยู่ในสถานะไหน  เราผิดเองที่ปล่อยให้ความรู้สึกมันเกินเลย

ตัวเราเองไม่เคยเร่งรัดความสัมพันธ์ในการคุยเลย       เพิ่งคุยกันเราก็เข้าใจ    ถ้าไม่ชอบเราก็เข้าใจให้พูด  ให้บอกกันตรงๆ    เพราะถ้าช้าเราเองจะยิ่งเจ็บเพราะเราให้ใจเค้าไปบ้างแล้ว     แต่ถ้าเป็นเหตุผลอื่น เช่น  มีคนอื่นก็บอก  

แต่เวลาที่ได้โทรคุยกัน  เค้าก็ยังน่ารักสำหรับเราเสมอ    หรือเราเองที่เปลี่ยนไปคาดหวังอะไรกับเค้ามากขึ้น

เราเป็นคนนึงที่คิดว่าเราอยากได้รับอะไรแบบไหน  เราก็ควรให้หรือปฏิบัติกับคนอื่นแบบนั้น  เช่น  เราไม่ได้คุยหลายคนเราคุยกับคุณคนเดียว  คนก็ควรคุยกับเราคนเดียว  ให้โอกาสเราได้เรียนรู้กันจริงๆ  ไม่ชอบก็หาใหม่  คุยกันไปทีละคน  ไม่ใช่คุยเผื่อเลือก  เราให้เกียรติเค้าค่ะ  ไม่อยากให้เค้ารู้ว่าเป็นแค่ตัวเลือกของเรา  ถ้าเราเป็นตัวเลือกของใคร เราก็จะรู้สึกแย่มาก  เราเลยไม่ทำค่ะ  

เราที่รู้สึกว่าเค้าเปลี่ยนคือ  ตอบไลน์ช้าลง  โทรคุยกันน้อยลง   (เรา2คนต่างมีธุรกิจที่บ้าน  ซึ่งสามารถคุยได้ สำหรับเราตลอดเวลา จะตอบไวที่สุด เพราะอยากให้รู้ว่าสำคัญนะ) ตอนแรกที่คุยกันคือได้ทั้งวัน  ทักตอนไหนก็ตอบได้  ตอบไวแต่ตอนนี้ค่อนข้างเปลี่ยนไปเยอะเลย   คุยๆกันอยู่แต่หายไป   เหมือนความรู้สึกว่าเค้าสนใจเราน้อยลง  หรือนี่อาจจะเป็นปกติก็ได้ตอนแรกต่างหากที่ผิดปกติ

ปล. เรารู้สึกดีกับเค้ามากค่ะ  เค้าอ่อนกว่า 2 ปี  และอยู่กันคนละภาคเลย   เหตุผลที่เราพัฒนาความรู้สึกไว  เพราะเราคุยกับเค้าเราไม่ต้องเฟคเลย   เราเป็นตัวเองได้เต็มร้อย เลยรู้สึกเหมือนเป็นเซฟโซนของเรา   เป็นที่ที่เราอยากอยู่  เป็นคนที่เราอยากใช้ชีวิตด้วย  อยากดูแลค่ะ


สุดท้ายที่อยากจะถาม   มีใครเป็นเหมือนเรามั้ยคะ   อารมณ์เหมือนอยากคุยหลายคน  แต่ทำไม่ได้ค่ะ   เรากดดันผู้ชายมากเกินไปมั้ย   แล้วเราควรทำยังไงต่อคะให้ความรู้สึกดีๆมันยังอยู่เหมือนเดิม