เราเผลอไปทำร้ายแม่

ครอบครัวเราก็เหมือนกันค้ะ แม่เหมือนเป้นโรคประสาท แต่ไม่รู้ตัว อะไรเล็ก ๆ น้อย ๆ ก็ชอบลงมือลงมือ แล้วเราปกติเป้นคนอ้วน แล้วเวลากินข้าวชอบมานั่งดูเรากิน แล้วทำท่าเหมือนเรากินเยอะ มานั่งมองกดดันเรา แต่วันนี้คือเรานั่งกินข้าวอยู่ใช่มั้ยแล้วมานั่งมองเราอ้ะ แล้วที่นี่ปกติเราจะซักผ้าเองตลอด อยู่ ๆ วันนังแกเอาเสื้อผ้าเราไปซัก เราก็ซักแต่ กกน. แล้วที่นี่ เราก็ไม่มีอะไรซัก แกเคยบอกว่า ที่แกซักให้เพราะ เปลืองน้ำ เพราะใช้เครื่องซัก แล้วที่นี่ เราก็ไมได้ซักเองเลย เพราะแม่ทำให้หมด เราซักแต่ กกน. เอง แล้วเมื่อคืนเรากลับจากสระน้ำ เสื้อผ้าเราเปียก เราเลยเห้นว่า เออแม่ไม่ได้ศักที เราขอซักเสื้อผ้าเราเองละกัน แล้วเราก็ไปใส่เครื่อง แล้วเสร็จ วันนี้ที่เรากินข้าวเสร็จแกก็ถามมาว่า ทำไมซักผ้า ไม่มีเสื้อผ้าใส่อ่อ ถามแบบกวนประสาทอ่ะ เราเป็นคนขี้โมโห เพราะโดนด่า โดนตีมาตั้งแต่เด็ก เก็บกดอ่ะ แล้วมาถามแบบกวน เราจะแสดงออกทางสีหน้าก่อนอันดับแรก แล้วเราตอบว่า ทำไมอ่ะ ก็ซัก ทำไมต้องพูดว่าไม่มีผ้าใส่ แม่บอกว่า ก็เห็นไม่เคยซักเอง เราเลยบอกว่า อย่ามาพูดว่า เราไมเคยซักเอง แม่เอาของเราไปหมด เราทำไรอ้ะที่นี่ พอไม่ทำเองก็ด่าว่า เราไม่ได้ทำอะไรเลย แล้วที่นี่แกบอกว่า ต่อไปก็ซักเอง เราเลยบอกว่า อืม ซักอยู่แล้ว ไม่ต้องมาซักไห้หรอก แม่ก็บอกว่า นั้นเอาตะกร้าผ้าไปไว้ห้อง เราเลยบอกว่า แม่อ้ะ เอาของแม่ไปไว้ห้องแม่ ห้องเราไม่มีที่ไว้แล้ว เพราะมันเต้มไปหมด มาจะลก แล้วแกก็เถียงอยู่นั้น เราก็พูดอยู่นั้นแหล้ะ ก็คือพูดความจิง แล้วที่นี่แก ลุกขึ้นมาถีบเรา เราก็โมโห ก็พยายามเดินออกมา แล้วที่นี่เรากำลังจะเก็บขวดน้ำ แล้วเอาเก้าอี้มาทับเท้าเรา เราเจ็บ เราเลยพูดว่า ประสาทอ่อแม่ ปัญญาอ่อน ไปเช็คสมองบ้างไป แล้วที่นี่แกก็เอาเก้าอี้ผลักใส่เราอีก แล้วถีบเรา เราเลยโมโห เราอ้ะติดคำอุทานว่า เอ้ย แบบนี้อ้ะ เราเลยพูดออกไป แล้วแกก็บอกว่าด่ากูหรอ อีเด็ก เด็กสัด เราพูดออกไปแล้ว ต่อไห้แก้ตัวยังไงแกก็ไม่ฟัง เราเลยเงียบ แล้วแกตบตีเราแรงมาก เอาแก้พลาสติก แข็งติดเข้าทีหัวเรา เราเจ็บเราป้องกันตัวแล้วเหมือนแกตบตีเราแรงขึ้น เราเหมือนดึงคอเสื้อแก กระชากคอเสื้อแบบให้แกหยุดให้แกปล่อยเรา แล้วแกทำเราแรงขึ้นเหมือนเราก็ไม่มีสติแล้วไม่รู้จิกผมแม้รึป่าว เราโครตรู้สึกแย่เลย รู้แล้วว่าบาปมาก แต่มันทำไรไม่ได้แล้ว น้าเลยมาแยกแม่ก็เราออกจากกัน แล้วที่นี่ เราตะโกนว่าปล่อย อย่ามายุ่ง ออกไป แล้วน้าก็ให้เราขึ้นห้อง เราก็ขึ้น เราเสียใจมาก เเต่เราไม่มีน้ำตาเลย เราเจ็บ เราแค้นด้วย ที่มาทำเราเรื่องแบบนี้ ทุกครั้งเลย ชอบด่าเราไม่มีเหตุผล มาตั้งแต่เด็ก จนปัจจุบัน โดยใช้ความรุนแรงมาตลอด เราเลยเป็นเด็กก้าวร้าว เคยไปอ่านหนังสือเล่มนึง ที่เขียนว่าทำไมเรานิสัยแบบนี้ เค้าก็บอกเกิดจากการเลี้ยงดูด้วย ตอนเด็กแม่ไม่เคยตามใจเราเลย ว่าเราชอบอะไร บังคับในสิ่งที่เราไม่ชอบตลอด เราเองเป็นโรคซึมเศร้า 1ปี กว่า กับการอยู่ในห้องคนเดียว ไม่ค่อยออกไปไหนมาไหนได้ โดยจำกัดเวลา โดนเลือกคบเพื่อน แต่นี่เราไม่มีเพื่อนสักคน มีแต่แฟนที่เพิ่งคบได้ 7-8 เดือน เราอยากพูดระบายแค่นี้ เพราะเราไม่มีเพื่อนให้ระบาย ไม่มีเพื่อนรับฟัง แฟนก็อยู่ไกลกัน ไม่ได้มาหากันได้ ทุกเดือน ขอบคุณที่อ่านค้ะ