คือเรื่องมีอยู่ว่า สามีของเราอยากมีลูกค่ะ
เราก็มีลูกกันจนโตเข้าอนุบาล ซึ่งปัญหาก็คือ
สามีของเรารำคานเสียงเด็ก แม้ขนาดที่ลูกฮัมเพลง พูดเล่นคนเดียว แต่ด้วยลูกของเราเป็นดังเสียงใหญ่ ขี้งอนตามอารมณ์เด็ก บางทีที่เค้างอนเค้าอาละวาดเราก็บ่อยค่ะ แต่ปล่อยครั้งบ่อยก็จะพูดขึ้นมาเสมอ ... (ชื่อลูก) พร้อมทอนหายใจ 1 ครั้ง เป็นอะไร !!!!
เชื่อไหมคะ เรารู้สึกเสียใจมากเลยค่ะที่มันต้องเป็นแบบนี้ เวลาเค้าทำงาน ครอบครัวเราทำงานในบ้านค่ะ ยิ่งเวลาวันหยุดหรือช่วงปิดเทอมเค้าก็จะเล่นกันตามประสาของเด็กใช่ไหมคะ มีตีกันมีทะเลาะกัน มีโวยวายมีเสียงดัง สามีของเรา (ก็พ่อของลูกนั่นแหละค่ะ) ก็รู้สึกรำคานลูกตัวเอง
พร้อมจะบ่นเสมอ ว่า... ฉันทำงานไม่ได้บ้าง ฉัดเครียดเสียงลูกบ้าง ฉันเหนื่อยลูกบ้าง (แค่ปลายเล็บแทบจะไม่ได้ยุ่งกับลูกมีแค่เงินมาให้)
บ่อยครั้งเราเองรู้สึกคิดเหมือนกันไม่ได้ดูลูกแบบเราจำเหนื่อยอะไรนัก วันๆ ก็ต้องปวดหัว แต่เราก็ยอมเป็นเราเป็นแม่เค้า อดหลับอดนอนบ้าง นอนดึกตื่นเช้าไปส่งลูกไปโรงเรียนบ้าง ไหนจะเลี้ยงลูก ซักผ้า หลายสิ่งหลายอย่าง คือเอาตรงๆเราเองไม่เข้าใจเลยว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้
หรือบางทีไม่ใช่แค่บอกลำคานนะคะ ลูกอยากให้ทำนู้นทำนี่ ก็บอกไม่ว่าบ้าง ให้เราเองให้ ชีวิตเค้ามีแค่ งาน + หน้าจอมือถือ หน้าจอคอม ตอนนี้เอาตรงๆกลายเป็นเหมือนลูกไม่ค่อยชอบสามีเราไปแล้วค่ะ
ในส่วนดีเค้ามีนะคะเยอะด้วย แต่เราอยากให้เค้ามาสนใจลูกหน่อย ไม่ใช่เราไม่หากิจกรรมครอบครัวนะ เราหาค่ะ แต่เป็นเค้าที่จะไม่ค่อยมห้ความร่วมมือ เพียงแค่ประโยคที่ ต้องคุยงาน ต้องหาเงิน เดี๋ยวเงินไม่พอบ้าง ลูกอยู่คุยไม่ได้บ้าง เชื่อไหมคะเวลานั่นเค้าอยากจะไปตจว.ไปนู้นนี่ เราก็อยากไปนะคะ แต่ไปแล้วเราคนเดียวที่ต้องดูลูกเอง อ่อ ลืมบอกค่ะ เรามีลูก สองคน
ลองคิดดูนะคะว่าจะซนมากขนาดไหน
มาถึงตอนนี้เราเองยังหาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้เลยค่ะ ว่าทำไมสามีของเราถึงเป็นแบบนี้ ทำไมถึงต้องรำคานลูกอะไรขนาดนี้ พ่อบ้านบ้ายอื่นเป็นแบบนี้กันไหมคะ ถ้ามีอะไรแนะนำได้ แนะนำเราได้เลยนะคะ บางทีเราอยากหนีไปไกลๆให้พ้น
จิตใจเรามันกลายเป็นคนอ่อนแอไปเลยค่ะ บางทีเราต้องมาทะเลาะกับลูกอารมณ์ฉุนกับลูก เคยคิดเหมือนกันว่าจะเป็นโรคประสาท คิดว่าจะไปหาหมอเหมือนกันค่ะ เจอแบบนี้บ่อยครั้งท้อแท้เลยค่ะ
*อธิบายไม่เข้าใจตรงไหนต้องขอโทษด้วยนะคะ
เราควรทำยังไง เมื่อสามี และลูก...
เราก็มีลูกกันจนโตเข้าอนุบาล ซึ่งปัญหาก็คือ
สามีของเรารำคานเสียงเด็ก แม้ขนาดที่ลูกฮัมเพลง พูดเล่นคนเดียว แต่ด้วยลูกของเราเป็นดังเสียงใหญ่ ขี้งอนตามอารมณ์เด็ก บางทีที่เค้างอนเค้าอาละวาดเราก็บ่อยค่ะ แต่ปล่อยครั้งบ่อยก็จะพูดขึ้นมาเสมอ ... (ชื่อลูก) พร้อมทอนหายใจ 1 ครั้ง เป็นอะไร !!!!
เชื่อไหมคะ เรารู้สึกเสียใจมากเลยค่ะที่มันต้องเป็นแบบนี้ เวลาเค้าทำงาน ครอบครัวเราทำงานในบ้านค่ะ ยิ่งเวลาวันหยุดหรือช่วงปิดเทอมเค้าก็จะเล่นกันตามประสาของเด็กใช่ไหมคะ มีตีกันมีทะเลาะกัน มีโวยวายมีเสียงดัง สามีของเรา (ก็พ่อของลูกนั่นแหละค่ะ) ก็รู้สึกรำคานลูกตัวเอง
พร้อมจะบ่นเสมอ ว่า... ฉันทำงานไม่ได้บ้าง ฉัดเครียดเสียงลูกบ้าง ฉันเหนื่อยลูกบ้าง (แค่ปลายเล็บแทบจะไม่ได้ยุ่งกับลูกมีแค่เงินมาให้)
บ่อยครั้งเราเองรู้สึกคิดเหมือนกันไม่ได้ดูลูกแบบเราจำเหนื่อยอะไรนัก วันๆ ก็ต้องปวดหัว แต่เราก็ยอมเป็นเราเป็นแม่เค้า อดหลับอดนอนบ้าง นอนดึกตื่นเช้าไปส่งลูกไปโรงเรียนบ้าง ไหนจะเลี้ยงลูก ซักผ้า หลายสิ่งหลายอย่าง คือเอาตรงๆเราเองไม่เข้าใจเลยว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้
หรือบางทีไม่ใช่แค่บอกลำคานนะคะ ลูกอยากให้ทำนู้นทำนี่ ก็บอกไม่ว่าบ้าง ให้เราเองให้ ชีวิตเค้ามีแค่ งาน + หน้าจอมือถือ หน้าจอคอม ตอนนี้เอาตรงๆกลายเป็นเหมือนลูกไม่ค่อยชอบสามีเราไปแล้วค่ะ
ในส่วนดีเค้ามีนะคะเยอะด้วย แต่เราอยากให้เค้ามาสนใจลูกหน่อย ไม่ใช่เราไม่หากิจกรรมครอบครัวนะ เราหาค่ะ แต่เป็นเค้าที่จะไม่ค่อยมห้ความร่วมมือ เพียงแค่ประโยคที่ ต้องคุยงาน ต้องหาเงิน เดี๋ยวเงินไม่พอบ้าง ลูกอยู่คุยไม่ได้บ้าง เชื่อไหมคะเวลานั่นเค้าอยากจะไปตจว.ไปนู้นนี่ เราก็อยากไปนะคะ แต่ไปแล้วเราคนเดียวที่ต้องดูลูกเอง อ่อ ลืมบอกค่ะ เรามีลูก สองคน
ลองคิดดูนะคะว่าจะซนมากขนาดไหน
มาถึงตอนนี้เราเองยังหาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้เลยค่ะ ว่าทำไมสามีของเราถึงเป็นแบบนี้ ทำไมถึงต้องรำคานลูกอะไรขนาดนี้ พ่อบ้านบ้ายอื่นเป็นแบบนี้กันไหมคะ ถ้ามีอะไรแนะนำได้ แนะนำเราได้เลยนะคะ บางทีเราอยากหนีไปไกลๆให้พ้น
จิตใจเรามันกลายเป็นคนอ่อนแอไปเลยค่ะ บางทีเราต้องมาทะเลาะกับลูกอารมณ์ฉุนกับลูก เคยคิดเหมือนกันว่าจะเป็นโรคประสาท คิดว่าจะไปหาหมอเหมือนกันค่ะ เจอแบบนี้บ่อยครั้งท้อแท้เลยค่ะ
*อธิบายไม่เข้าใจตรงไหนต้องขอโทษด้วยนะคะ