วันนี้ ได้ไปดูหนัง เรื่อง สิ้นสามต่อน ของ บั้งไฟฟิล์ม (หม่ำ จ๊กมก) มา ก่อนอื่น ขอ สปอยล์ ก่อน แล้วจะบอกความรู้สึกทีหลัง
1. เนื้อเรื่อง เริ่มต้นด้วย การถ่ายภาพมุมสูง ให้เห็นถนนสี่แยก จังหวัดขอนแก่น รถราวิ่งไปมา แล้ว ก็มีเสียงร้องไห้ สะอึกสะอื้น ของผู้หญิงคนหนึ่ง แล้วก็มีเพลงประมาณ 3 นาที แล้ว ก็มีตัวอักษรตัวใหญ่ ขึ้นหน้าจอว่า "สิ้น 3 ต่อน"
2. เสียงร้องไห้นั้น เป็นเสียงร้องไห้ของ "ผิผ่วน" (ตัวละครเอกของเรื่อง) ที่เสียใจ เพราะถูกผู้ชายคนรัก มาทอดทิ้งไป
3. "ผิผ่วน" มีอาชีพเป็น พยาบาลในหน่วยของการดูแล คนไข้หญิงที่เป็นโรคอัลไซเมอร์ (คนไข้รายนี้ มีลูกชายเป็นพระภิกษุ)
4. เมื่อ "ผิผ่วน" ถูกชายคนรักเท ก็ยังมีชายอีกสองคนที่เข้ามาจีบเธอ ก็คือ "สีโห" และ "จิหล่อ"
5. "จิหล่อ" พยายามจีบ "ผิผ่วน" โดยการซื้อข้าวมาให้ที่ ที่ทำงาน พา "ผิผ่วน" ไปดูหนัง
6. "สีโห" (วิศวกรหนุ่ม) พยายามจีบ "ผิผ่วน" โดยการพาไปทานอาหารหรู ที่ภัตตาคาร
7. "จิหล่อ" และ "สีโห" เป็นเพื่อนกัน จึง พนันกันว่า ใครจีบ "ผิผ่วน" ได้ก่อนเป็นฝ่ายชนะ และฝ่ายที่แพ้จะต้องเลี้ยงมื้อใหญ่ 7 วัน
8. ท้ายที่สุด "จิหล่อ" และ "สีโห" รู้แล้วว่า "ผิผ่วน" ไม่ได้ชอบพวกเขาทั้งสองคน เพราะ "ผิผ่วน" มีคนรักที่ชอบพอกันมาตั้งแต่สมัยเรียนหนังสือ จึงพยายามให้ "ผิผ่วน" ได้คืนดี กับ คนที่ "ผิผ่วน" รัก นั่นก็คือ วัชรพงษ์ ปัทมะ (ชื่อในภาพยนตร์ จำไม่ได้แล้ว) ซึ่งเป็นคนไม่หล่อ แต่ "ผิผ่วน" ก็รักและคิดถึงเขาเสมอ
9. การที่ วัชรพงษ์ ปัทมะ ทิ้ง "ผิผ่วน" ไป เพราะเขาอ้างว่า ไม่เหมาะสม ไม่คู่ควร กับ "ผิผ่วน" ทั้งรูปร่างหน้าตา และ หน้าที่การงาน
10. สุดท้าย "จิหล่อ" และ "สีโห" ก็พา วัชรพงษ์ ปัทมะ มาหา "ผิผ่วน" เพื่อให้สองคนสมหวังกันในที่สุด
......................................................................................................................................................................................................................
ฉากที่มุ่งหวังจะทำให้คนดูตลก (แต่ผมไม่ขำเลยสักนิด)
1. ฉากที่ "จิหล่อ" ทำท่าเป็น คนง่อยหน้าโรงหนัง และ "ผิผ่วน" ก็ทำท่าเป็นคนง่อยหน้าโรงหนัง
2. ฉากที่ "จิหล่อ" อยู่ในโรงหนัง แล้วมีคนหนึ่ง กินขนมมูมมาม เสียงดัง อีกคนอยู่ข้างหลังก็เอาเท้าถึบเก้าอี้ที่ "จิหล่อ" นั่งอยู่ "จิหล่อ" จึงบอกว่า ถ้าทำแบบนี้เอาเท้าวางบนหัวผมเลยดิ แล้วคนข้างหลังก็เอาเท้าวางบนหัว "จิหล่อ"
3. ฉากที่ "สีโห" พา "ผิผ่วน" ไปทานข้าวที่ภัตตาคาร แล้วลุกไปคุยกับเพื่อนด้านหลัง กลับมาอีกที ทุกอย่างหมดเกลี้ยง เพราะ "ผิผ่วน" กินคนเดียวหมด
4. ฉากที่ "ผิผ่วน" เดินใส่หูฟังเพลง แล้วเดินไป เกิดอุบัติเหตุอะไรขึ้นมากมาย แต่เธอไม่รู้เรื่อง และรอดจากอุบัติเหตุทุกครั้ง
5. ฉากที่ "ยายที่ป่วยเป็นอัลไซเมอร์" ด่าพระภิกษุ ว่า ไอ้หัวโล้นนี้เป็นใคร เสื่อก ฯลฯ
6. ฉากที่ "ยายที่ป่วยเป็นอับไซเมอร์" นับนิ้วสามนิ้ว แล้วพยาบาลถามว่า สามลบสอง เหลือเท่าไร ยายเหลือไว้แต่นิ้วกลาง แล้วพูดว่าเหลือหนึ่ง
7. ฉากที่ "จูงคนใส่แว่นดำข้ามถนน เพราะนึกว่าเป็นคนตาบอด"
8. ฉากที่ เพื่อนของนางเอกที่เป็นพยาบาลด้วยกัน พยายามชมตัวเอง ว่า สวยอย่างนู้น อย่างนี้
9. ฉากที่ คนเข้ามาให้ร้านอาหาร แล้วตะโกนว่า "ส้น-teen" เพื่อสั่งอาหารซุปเปอร์ขาไก่
...........................................................................................................................................................................................................................
ความคิดเห็น "ผิดหวัง และเสียดายเงิน" เนื่องจาก หนังเป็นแนว "Romantic Comedy" แต่ใช้มุกฝืด ๆ ซ้ำ ๆ เดิม ในเรื่อง 3-4 ครั้ง ทั้ง ๆ ที่มันไม่ตลก เช่น ฉากจูงคนที่ใส่แว่นดำข้ามถนน ใช้มุกนี้ ซ้ำ ๆ ซาก ๆ 3-4 ครั้ง / ฉากที่ตะโกนว่า "ส้น-teen" เพื่อสั่งอาหาร 3-4 ครั้ง/ ด่าพระว่าไอ้หัวโล้นนี้เป็นใคร 3-4 ครั้ง/ ฉาก "ผิผ่วน" กินข้าวคนเดียวหมดทุกอย่าง 2 ครั้ง/ การนำเอาพระ และแม่ที่ป่วยเป็นอัลไซเมอร์เข้ามา เพื่อคิดว่า เพิ่มความตลก แต่ ไม่ไม่เกี่ยวข้องกับเนื้อเรื่อง/ จูงคนใส่แว่นดำข้ามถนน เล่นแบบนี้ ซ้ำ ๆ 3-4 ครั้ง เพื่อ ??
มันเป็นการเอามุกที่แป้ก แล้วยังเอามาเล่นซ้ำ เสียความรู้สึกมาก ๆ
ก่อนหน้านี้ ผมเคยดู เรื่อง "แสงกระสือ" "Aquaman" เมื่อเปรียบเทียบ การใช้มุมกล้อง แสง บทบาทตัวละคร จะเห็นได้ว่า "แสงกระสือ" และ "อะควาแมน" ละเมียดในการสร้างอย่างมาก ประทับใจมาก ๆ หรื่อถ้าจะเปรียบเทียบแนวเดียวกัน ก็น่าจะเป็นเรื่อง "Friend Zone" ผมก็ชอบเฟรนด์โซน มากกว่า
สรุป ผิดหวัง เสียดายเงิน คะแนนที่ให้สำหรับ เรื่อง "สิ้น 3 ต่อน" คือ 1.5 / 10 การแสดงก็น่ารักสมวัย ทั้ง จิหล่อ และ สีโห ตัวประกอบอื่น ๆ ก็แสดงแบบตลก ทั่ว ๆ ไป
ถ้าไปดูแบบคาดหวังจริงจัง อาจจะผิดหวัง แต่ถ้าจะดูคร่าเวลา ก็ตามสบายครับ!!!!
สิ้น 3 ต่อน (สปอยล์ และความรู้สึกที่เข้าชม)
1. เนื้อเรื่อง เริ่มต้นด้วย การถ่ายภาพมุมสูง ให้เห็นถนนสี่แยก จังหวัดขอนแก่น รถราวิ่งไปมา แล้ว ก็มีเสียงร้องไห้ สะอึกสะอื้น ของผู้หญิงคนหนึ่ง แล้วก็มีเพลงประมาณ 3 นาที แล้ว ก็มีตัวอักษรตัวใหญ่ ขึ้นหน้าจอว่า "สิ้น 3 ต่อน"
2. เสียงร้องไห้นั้น เป็นเสียงร้องไห้ของ "ผิผ่วน" (ตัวละครเอกของเรื่อง) ที่เสียใจ เพราะถูกผู้ชายคนรัก มาทอดทิ้งไป
3. "ผิผ่วน" มีอาชีพเป็น พยาบาลในหน่วยของการดูแล คนไข้หญิงที่เป็นโรคอัลไซเมอร์ (คนไข้รายนี้ มีลูกชายเป็นพระภิกษุ)
4. เมื่อ "ผิผ่วน" ถูกชายคนรักเท ก็ยังมีชายอีกสองคนที่เข้ามาจีบเธอ ก็คือ "สีโห" และ "จิหล่อ"
5. "จิหล่อ" พยายามจีบ "ผิผ่วน" โดยการซื้อข้าวมาให้ที่ ที่ทำงาน พา "ผิผ่วน" ไปดูหนัง
6. "สีโห" (วิศวกรหนุ่ม) พยายามจีบ "ผิผ่วน" โดยการพาไปทานอาหารหรู ที่ภัตตาคาร
7. "จิหล่อ" และ "สีโห" เป็นเพื่อนกัน จึง พนันกันว่า ใครจีบ "ผิผ่วน" ได้ก่อนเป็นฝ่ายชนะ และฝ่ายที่แพ้จะต้องเลี้ยงมื้อใหญ่ 7 วัน
8. ท้ายที่สุด "จิหล่อ" และ "สีโห" รู้แล้วว่า "ผิผ่วน" ไม่ได้ชอบพวกเขาทั้งสองคน เพราะ "ผิผ่วน" มีคนรักที่ชอบพอกันมาตั้งแต่สมัยเรียนหนังสือ จึงพยายามให้ "ผิผ่วน" ได้คืนดี กับ คนที่ "ผิผ่วน" รัก นั่นก็คือ วัชรพงษ์ ปัทมะ (ชื่อในภาพยนตร์ จำไม่ได้แล้ว) ซึ่งเป็นคนไม่หล่อ แต่ "ผิผ่วน" ก็รักและคิดถึงเขาเสมอ
9. การที่ วัชรพงษ์ ปัทมะ ทิ้ง "ผิผ่วน" ไป เพราะเขาอ้างว่า ไม่เหมาะสม ไม่คู่ควร กับ "ผิผ่วน" ทั้งรูปร่างหน้าตา และ หน้าที่การงาน
10. สุดท้าย "จิหล่อ" และ "สีโห" ก็พา วัชรพงษ์ ปัทมะ มาหา "ผิผ่วน" เพื่อให้สองคนสมหวังกันในที่สุด
......................................................................................................................................................................................................................
ฉากที่มุ่งหวังจะทำให้คนดูตลก (แต่ผมไม่ขำเลยสักนิด)
1. ฉากที่ "จิหล่อ" ทำท่าเป็น คนง่อยหน้าโรงหนัง และ "ผิผ่วน" ก็ทำท่าเป็นคนง่อยหน้าโรงหนัง
2. ฉากที่ "จิหล่อ" อยู่ในโรงหนัง แล้วมีคนหนึ่ง กินขนมมูมมาม เสียงดัง อีกคนอยู่ข้างหลังก็เอาเท้าถึบเก้าอี้ที่ "จิหล่อ" นั่งอยู่ "จิหล่อ" จึงบอกว่า ถ้าทำแบบนี้เอาเท้าวางบนหัวผมเลยดิ แล้วคนข้างหลังก็เอาเท้าวางบนหัว "จิหล่อ"
3. ฉากที่ "สีโห" พา "ผิผ่วน" ไปทานข้าวที่ภัตตาคาร แล้วลุกไปคุยกับเพื่อนด้านหลัง กลับมาอีกที ทุกอย่างหมดเกลี้ยง เพราะ "ผิผ่วน" กินคนเดียวหมด
4. ฉากที่ "ผิผ่วน" เดินใส่หูฟังเพลง แล้วเดินไป เกิดอุบัติเหตุอะไรขึ้นมากมาย แต่เธอไม่รู้เรื่อง และรอดจากอุบัติเหตุทุกครั้ง
5. ฉากที่ "ยายที่ป่วยเป็นอัลไซเมอร์" ด่าพระภิกษุ ว่า ไอ้หัวโล้นนี้เป็นใคร เสื่อก ฯลฯ
6. ฉากที่ "ยายที่ป่วยเป็นอับไซเมอร์" นับนิ้วสามนิ้ว แล้วพยาบาลถามว่า สามลบสอง เหลือเท่าไร ยายเหลือไว้แต่นิ้วกลาง แล้วพูดว่าเหลือหนึ่ง
7. ฉากที่ "จูงคนใส่แว่นดำข้ามถนน เพราะนึกว่าเป็นคนตาบอด"
8. ฉากที่ เพื่อนของนางเอกที่เป็นพยาบาลด้วยกัน พยายามชมตัวเอง ว่า สวยอย่างนู้น อย่างนี้
9. ฉากที่ คนเข้ามาให้ร้านอาหาร แล้วตะโกนว่า "ส้น-teen" เพื่อสั่งอาหารซุปเปอร์ขาไก่
...........................................................................................................................................................................................................................
ความคิดเห็น "ผิดหวัง และเสียดายเงิน" เนื่องจาก หนังเป็นแนว "Romantic Comedy" แต่ใช้มุกฝืด ๆ ซ้ำ ๆ เดิม ในเรื่อง 3-4 ครั้ง ทั้ง ๆ ที่มันไม่ตลก เช่น ฉากจูงคนที่ใส่แว่นดำข้ามถนน ใช้มุกนี้ ซ้ำ ๆ ซาก ๆ 3-4 ครั้ง / ฉากที่ตะโกนว่า "ส้น-teen" เพื่อสั่งอาหาร 3-4 ครั้ง/ ด่าพระว่าไอ้หัวโล้นนี้เป็นใคร 3-4 ครั้ง/ ฉาก "ผิผ่วน" กินข้าวคนเดียวหมดทุกอย่าง 2 ครั้ง/ การนำเอาพระ และแม่ที่ป่วยเป็นอัลไซเมอร์เข้ามา เพื่อคิดว่า เพิ่มความตลก แต่ ไม่ไม่เกี่ยวข้องกับเนื้อเรื่อง/ จูงคนใส่แว่นดำข้ามถนน เล่นแบบนี้ ซ้ำ ๆ 3-4 ครั้ง เพื่อ ??
มันเป็นการเอามุกที่แป้ก แล้วยังเอามาเล่นซ้ำ เสียความรู้สึกมาก ๆ
ก่อนหน้านี้ ผมเคยดู เรื่อง "แสงกระสือ" "Aquaman" เมื่อเปรียบเทียบ การใช้มุมกล้อง แสง บทบาทตัวละคร จะเห็นได้ว่า "แสงกระสือ" และ "อะควาแมน" ละเมียดในการสร้างอย่างมาก ประทับใจมาก ๆ หรื่อถ้าจะเปรียบเทียบแนวเดียวกัน ก็น่าจะเป็นเรื่อง "Friend Zone" ผมก็ชอบเฟรนด์โซน มากกว่า
สรุป ผิดหวัง เสียดายเงิน คะแนนที่ให้สำหรับ เรื่อง "สิ้น 3 ต่อน" คือ 1.5 / 10 การแสดงก็น่ารักสมวัย ทั้ง จิหล่อ และ สีโห ตัวประกอบอื่น ๆ ก็แสดงแบบตลก ทั่ว ๆ ไป
ถ้าไปดูแบบคาดหวังจริงจัง อาจจะผิดหวัง แต่ถ้าจะดูคร่าเวลา ก็ตามสบายครับ!!!!