สมองตันอยากเปิดสมอง แต่สถานการณ์การเข้ามหาลัยปีนี้มันไม่อำนวย

       ปกติเราเป็นคนชิวๆไม่อะไรมากกับการเรียนค่ะ แต่ตอนนี้การเข้ามหาลัยมันไม่ได้ทำให้เราชิวอีกแล้ว ตอนนี้เรากำลังรอประกาศผลผู้มีสิทธิ์สอบปฏิบัติกับสัมภาษณ์ TCAS โควตาอยู่ ตอนนี้ขอแค่ว่าติดเข้าไปสอบกับสัมก็ดีใจค่ะ แต่พอดูยอดคนสมัครแล้วความรู้สึกเดียวกับรอบพอร์ตเลยที่เราไม่ติด มันเลยทำให้คิดลบตลอดเวลา เราเคยคุยกับพ่อแม่แล้วว่าถ้าไม่ติดจะลองหาคณะอื่นเรียนของรัฐ พ่อแม่ก็บอกว่าเข้าเอกชนก็ได้ เราด้วยความเกรงใจเงินทางบ้านเลยบอกอยากสอบเข้าให้ได้ก่อน แต่บางอารมณ์จู่ๆเขาก็พูดว่าสอบเข้ารัฐได้เพื่อนพ่อแม่ก็จะพูดว่า โห เราสุดยอดมากเก่งมากที่สอบเข้ารัฐได้ เป็นเราก็ดีใจค่ะ ชีวิตนี้ทั้งชีวิตยังไม่เคยสอบเข้ารร.รัฐได้เลย (แต่ตอนม.4 ไม่ได้สอบ สอบแต่ตอนม.1แล้วไม่ติดค่ะ) แต่คำแบบนั้นคือเรารู้สึกกดดันกว่าเดิม เพียงแต่ไม่ได้พูดไป ไอความท้อแท้ตอนนี้ที่เริ่มเห็นความหวังที่จะได้เรียนคณะที่อยากเรียนมันริบหรี่มาก 

อ่านมาถึงตรงนี้ไม่อยากให้โทษพ่อแม่เรานะคะ บางทีเราก็นิสัยเสียเองที่ว่ามีอะไรเราไปปรึกษาพ่อแม่แล้วเราคิดว่ามันไม่เวิร์คเราไม่ค่อยโอแล้วก็ไม่ทำตามเท่าไหร่ เช่น เราตอนนี้จะสอบเข้าคณะแนวนิเทศศิลป์ค่ะ แม่เราก็บอกว่าให้หัดดรออิ้ง เราบอกเรารู้ค่ะว่าต้องหัด แล้วแม่จะบอกกลับมาว่าเรารู้แต่เราไม่ทำ แต่รู้ในความหมายของเราคือว่ามันเป็นพื้นฐาน ใช่ค่ะ แต่ว่า เนื่องจากโจทย์ของคณะที่เราจะเข้าเป็นแนวงานไอเดียมากกว่างานดรออิ้ง เราเลยอยากทำงานไอเดียและเปิดสมองกว่านี้ แต่ช่วงนี้เพราะเกิดเรื่องอะไรแบบนี้สมองเลยตันคิดอะไรไม่ออกเลยค่ะ พ่อแม่ก็ให้กำลังใจเรา แต่บางครั้งในการให้กำลังใจของเขาเรารับรู้ได้ถึงแรงกดดัน ซึ่งเราอาจจะคิดมากไปเอง เพราะยังไงๆพ่อแม่ก็หวังดีกับเราใช่มั้ยคะ?

ที่มาพูดตรงนี้คืออยากระบายค่ะ ไม่เคยตั้งกระทู้ในนี้เลย พึ่งมาเข้าครั้งแรก ขอบคุณสำหรับพื้นที่ให้คนที่เรียนไปวันๆขี้เกียจซะส่วนใหญ่แต่อยากสอบติดนวัตกรรมสื่อสารสังคม การออกแบบสื่อปฏิสัมพันธ์และมัลติมีเดียด้วยค่ะ ขอตัวไปวาดรูปเล่นให้อารมณ์ดีขึ้นก่อนนะคะ ขอบคุณค่ะ🙏🏻

ปล.เคยเครียดมากๆไม่รู้ตัวเองซึมเศร้ามั้ยเพราะเรื่องแบบนี้ จะขอพ่อแม่ไปหาหมอสุดท้ายก็ไม่ได้ไปค่ะ แต่เราคิดว่าเราไม่ได้ซึมเศร้าหรอกมั้งคะ5555
แก้ไขข้อความเมื่อ

แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่