คือตอนม.1 มีเพื่อนผช.คนนึงชอบเข้ามาเล่นกับเราชอบมาตีสนิทกอดคอจี้เอว จนทำให้เรารู้สึกดีกับเขา ต่อมา11/01/61เราก็เลยบอกเขาไปว่าเรารู้สึกยังไง แล้วเขาก็ถามเราว่า"เป็นแฟนกันไหม"เราก็เลยตอบตกลง(จะทำไงได้ก็คนมันชอบนี่นา) แล้วเราสองคน
ก็จบกันมาเรื่อยๆ เรามีความสุขมาก มีความสุขแบบบอกไม่ถูก ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกัน เรารู้สึกว่ามันดีมากๆ แต่ในสายตาคนอื่น คงมองว่าก็แค่ความรักปลอมๆ รักแบบเด็กๆ ไม่จริงจัง แต่ที่จริงแล้วเราจริงจังกับมันมากนะ จนบางครั้ง...ความจริงจังของเรามันมากเกินไป...จนกระทั่ง..วันที่01/09/61 เราทะเลาะกันเพราะแค่เรื่องเกมส์ จากนั้นเราสองคนก็"เลิก"กัน เราทำอะไรไม่ถูก.. ได้แต่ร้องไห้แล้วก็เอาแต่โทษตัวเอง ว่าทำไมเราต้องงี่เง่า ทำไมเราต้องงอนเขาบ่อยๆ แต่ในทางกลับกัน เราก็คิดว่าเราทำดีที่สุดแล้ว เพราะที่ผ่านมาเวลาเรางอน เขาแทบไม่เคยง้อเราเลย พอเขาไม่ง้อมันก็ยิ่งทำให้เรารู้สึกว่าเรา"ไร้ค่า" ตอนนั้นสับสนไปหมดทุกอย่างพอไปร.ร. เจอหน้ากัน เราก็ทำอะไรไม่ถูก แต่เราพยายามเกร็งหน้าไว้สุดๆอะ พยายามทำตัวเป็นปกติที่สุด ตอนนั้นเราอยากให้เขากลับมามากๆอะ พยายามทำทุกวิถีทางเพื่อที่จะให้เขากลับมาหาเรา ทำจนเราคิดว่าเราดูไร้ค่ามากๆเราเลยคิดว่าแค่เพื่อนก็ได้วะ แค่เพื่อนก็พอแล้ว แต่มันไม่ใช่อะ ทั้งๆที่ตอนคบกันเราเคยถามเขาว่า ถ้าเลิกกันจะยังเป็น"เพื่อน"กันได้ไหม เขาก็บอกว่าได้ แต่นี่มันไม่ใช่เลย...มองหน้ากันไม่ติดเลยสักนิด เรื่องนี้ทำให้เราได้บทเรียนเยอะแยะเลยแหละ
กฎเหล็กของการเป็นเพื่อนคือ ต้อง"ห้ามชอบเพื่อน"
//สำหรับทุกคนนะ ทุกคนเคยเป็นหรือเปล่า ตอนแรกเป็นเพื่อน เลื่อนมาเป็นแฟน สุดท้ายกลายเป็นแค่คนรู้จัก ทุกคนว่าคนที่คบเพื่อนเป็นแฟนแล้วเลิกกัน จะเป็นแบบเราไหม//
เพื่อน~แฟน=คนรู้จัก จริงไหม?
ก็จบกันมาเรื่อยๆ เรามีความสุขมาก มีความสุขแบบบอกไม่ถูก ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกัน เรารู้สึกว่ามันดีมากๆ แต่ในสายตาคนอื่น คงมองว่าก็แค่ความรักปลอมๆ รักแบบเด็กๆ ไม่จริงจัง แต่ที่จริงแล้วเราจริงจังกับมันมากนะ จนบางครั้ง...ความจริงจังของเรามันมากเกินไป...จนกระทั่ง..วันที่01/09/61 เราทะเลาะกันเพราะแค่เรื่องเกมส์ จากนั้นเราสองคนก็"เลิก"กัน เราทำอะไรไม่ถูก.. ได้แต่ร้องไห้แล้วก็เอาแต่โทษตัวเอง ว่าทำไมเราต้องงี่เง่า ทำไมเราต้องงอนเขาบ่อยๆ แต่ในทางกลับกัน เราก็คิดว่าเราทำดีที่สุดแล้ว เพราะที่ผ่านมาเวลาเรางอน เขาแทบไม่เคยง้อเราเลย พอเขาไม่ง้อมันก็ยิ่งทำให้เรารู้สึกว่าเรา"ไร้ค่า" ตอนนั้นสับสนไปหมดทุกอย่างพอไปร.ร. เจอหน้ากัน เราก็ทำอะไรไม่ถูก แต่เราพยายามเกร็งหน้าไว้สุดๆอะ พยายามทำตัวเป็นปกติที่สุด ตอนนั้นเราอยากให้เขากลับมามากๆอะ พยายามทำทุกวิถีทางเพื่อที่จะให้เขากลับมาหาเรา ทำจนเราคิดว่าเราดูไร้ค่ามากๆเราเลยคิดว่าแค่เพื่อนก็ได้วะ แค่เพื่อนก็พอแล้ว แต่มันไม่ใช่อะ ทั้งๆที่ตอนคบกันเราเคยถามเขาว่า ถ้าเลิกกันจะยังเป็น"เพื่อน"กันได้ไหม เขาก็บอกว่าได้ แต่นี่มันไม่ใช่เลย...มองหน้ากันไม่ติดเลยสักนิด เรื่องนี้ทำให้เราได้บทเรียนเยอะแยะเลยแหละ
กฎเหล็กของการเป็นเพื่อนคือ ต้อง"ห้ามชอบเพื่อน"
//สำหรับทุกคนนะ ทุกคนเคยเป็นหรือเปล่า ตอนแรกเป็นเพื่อน เลื่อนมาเป็นแฟน สุดท้ายกลายเป็นแค่คนรู้จัก ทุกคนว่าคนที่คบเพื่อนเป็นแฟนแล้วเลิกกัน จะเป็นแบบเราไหม//