ทำไมคนเราต้องอกหัก

เหงาอ่ะๆๆๆๆๆๆๆ

ผมรู้สึกว่าครอบครัวผม คงไม่ใช่เซฟโซนในเเง่ของการผ่อนคลายความเครียดเท่าไหร่นัก หรือไม่เป็นเเต่เเรก ในเเง่การเอาใจใส่ เป็นห่วงเป็นในในยามสุข ก็ดีในระดับหนึ่งก็จริง เเต่ด้านนี้คือไม่ได้เลย ผมเคยเล่าไปเเล

ฉันก็เหมือนๆ คนทั่วไป รอคอยคนรักที่จริงใจ ไม่ต้องการจะอยู่คนเดียว และไม่ต้องการโดดเดียวเดี่ยวดาย มีหัวใจก็อยากจะใช้รักใครซักคน ไม่อยากจะทนเหงาคนเดียวอีกต่อไป แล้วก็ได้พบเจอกับเธอ เจอคนในฝันทั้งที

คือเราอายุเเค่13-14เเต่ปัญหามันเยอะม่กเช่นเรื่องเป็นเชื้อราเเละเเบคทีเรียในช่องคลอด เเละเหมือนจะเป็นริดสีดวงเลยเเล้วตอนนี้ก็ยังเป็นเหมือนฝีที่เเก้มก้นเป็นๆหายๆมาปีเกือบ สองปีเเล้วเวลานั่งมีนจะปวดมากกก

ห้าถึงครั้งที่คนในบ้านบางครั้งพวกเขาทำเหมือนฉันไม่ควรอยู่ตรงนี้ เวลาที่ฉันเจ้ามาในห้องนั้น ฉันมักจะเล่นกับหลานคนหนึ่งยัง1ขวบกว่า แจ่จะมีหลานอีคนมักจะใช้คำพูดไม่ดีกับฉันจนมีปากเสียงกันเล็กน้อย ฉันมักถู

อกหักค่ะ รักครั้งนี้คาดหวังไว้มากเลยเจ็บปวดมาก หาเพื่อนผ่านวิกฤตเเย่ๆไปด้วยกัน ใครกำลังอกหักร้องไห้ฟูมฟายเเละกำลังเล่นพันทิปเพื่อไม่ให้ฟุ่งซ่านบ้างคะ เรามาผ่านไปด้วยกันนะ จิตใจกำลังอ่อนเเอได้ที่เลย

คือเราเจอประสบการณ์เพื่อนอกหักแล้วเฟลกับเพื่อน จนบางทีเราก็กลัวการมีความรักอ่ะค่ะ คิดว่าจะมูฟออนจากความรู้สึกนี้ยังไงดี ใครมีวิธีหรือแนวคิดที่ทำให้เราพร้อม กล้าที่จะคุยกับใคร แบบเลิกปิดกั้นตัวเองบ้างม

ว่าด้วยเรื่องผู้หญิงคนนึงเขาอกหักเเต่ไม่ยอมตัดใจ เขาเศร้ามาก วนเวียนอยู่กับความรู้สึกเดิมๆจนเขากลายเป็นคนที่ปิดใจไปเลยจากคนที่เข้ามากลายเป็นคนที่วนอยู่กับอดีตจนตัวเองกายเป็นคนเศร้าไม่มีความสุข จนเวลาผ

ผมคบกับเเฟนมา 7 ปีกว่าๆ เริ่มใช้ชีวิตด้วยกันตั้งเเต่ปี 1 จนจบมหาลัยเเละอยู่ต่อด้วยกันต่อรวมๆ 5 ปีที่ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันมา เเต่เดือนที่เเล้วเเฟนได้งานที่เชียงใหม่เราอยู่ กทม. แฟนได้งานที่ดีมา