ตอนที่เราคลอดลูกสามีก็ออกไปทำงานนอกบ้านเหมือนเคยค่ะแต่งานของเขามันเกี่ยวกับสิ่งผิดกฏหมายค่ะจะด่าก็ได้ค่ะเรารักเขาไปแล้วและรักมากจริงๆอีกอย่างคือเขาทำมาก่อนที่จะมาคบเราเขาไม่ให้เราไปยุ่งให้เราลาออกจากงานมาเป็นแม่บ้านอยากได้อะไรให้บอกเขาจะหามาให้เรารู้ค่ะว่าความรักครั้งนี้มันอยู่บนความเสี่ยงร้อย%แต่เขาทำให้เรารู้สึกปลอดภัยได้อย่างไม่น่าเชื่อแต่เราเป็นคนพูดไม่เก่งเอาอกเอาใจไม่เป็นความหวานของเรามันจะมาในรูปแบบโหดๆฮาๆขี้อายทั้งคู่จนวันนึงที่เราไม่รู้มาก่อนเลยว่ามีผู้หญิงอีกคนเข้ามาในชีวิตเขาเราอยู่ห้องเลี้ยงลูกวันนั้นเราเปิดเฟสบุ๊คดูเห็นว่ามีคนแท็กชื่อเด็กที่ทำงานกับสามีเราก็เลยกดเข้าไปดูเฟสขอะปรากฎเป็นเฟสของผู้หญิงคนนี้นกำลังเปลี่ยนรูปปกเฟสเป็นรูปสามีเราตอนกำลังหลับอยู่บนที่นอนใครก็ไม่รู้ใจเราสั่นมากเราแชทหาเด็กที่ทำงานกับแฟนเราก็ไม่มีใครตอบจนผู้หญิงคนนั้นแชทมาหาเราเองบอกขอบใจมากที่เรายกสามีให้ทั้งๆที่เรายังไม่ได้คุยกับสามีเราเลยตอนนั้นสามีเราหลงเด็กคนนั้นหัวปักหัวปำซื้อสร้อยแหวนนาฬิกาโทรสับประเคนให้ทุกอย่างเราเลยตัดสินใจเก็บข้าวของพร้อมกับพาลูกอายุ1เดือนกลับมาบ้านเขาตามมาที่ห้องบอกขอเวลาเลิกกับคนนั้นเราบอกว่าเราจะกลับไปรออยู่ที่บ้านเขาบอกว่าผู้หญิงคนนั้นดีจนเขาทิ้งไปตอนนี้ไม่ได้ผู้หญิงคนนั้นเก่งมากค่ะเอาใจทุกอย่างคือเขาคงทำเป็นอาชีพปลอมเฟสคนอื่นมาโพสต์ด่าเราด่าลูกเราว่าเปนลูกผีลูกปีศาจไอ่เด็กมารหัวขนพอแฟนเราไปถามเธอก็บอกว่าสงสัยเพื่อนเธอจะโกรธเราเดี๋ยวจะโทรไปว่าเองแฟนเรามันก็คงระแคะระคายแต่มันหลงจนแยกแยะไม่ออกเรานอนร้องไห้ทุกคืนคนที่โดนเขาด่าว่าไม่เข้าใจบ้างล่ะไม่เชื่อใจบ้างล่ะกลับเป็นคนที่รู้ทุกอย่างเป็นคนสุดท้ายเราบอกสามีเราว่าความเข้าใจครั้งสุดท้ายที่เราจะมีให้เขาคงเป็นสิ่งที่เขาต้องการมากที่สุดตอนนี้เราเข้าใจแล้วว่าเราควรออกไปจากชีวิตเขาได้แล้วถึงมันจะเป็นความเข้าใจที่เศร้าที่สุดในโลกก็ตามเขาก็บอกเราว่าเขารู้ว่าต้องเลือกครอบครัวขอเวลาหน่อยแต่มารยาหญิงมันล้านเล่มเกวียนเธอคนนั้นพยามทำทุกอย่างให้เราเกลียดสามีเราส่งรูปส่งไลน์ส่งแชทอะไรต่างๆนาๆเราไม่เข้าใจว่าเราไม่เคยทำอะไรให้เธอคนนั้นเลยจะด่าจะว่าก็เฉพาะตอยที่เขามาลามปามถึงลูกเราเท่านั้นเอาเราไปว่าเสียๆหายๆทั้งๆที่ไม่เคยรู้าก่อนเลยว่ากว่าจะมีทุกวันนี้เรากับสามีเราผ่าความลำบากมาด้วยกันเท่าไหร่ตอนที่มีแต่คนเหยียดหยามเรารู้ว่าสามีเราอ่อนแอแค่ไหนเพียงแต่เขาไม่เคยเเสดงความอ่อนแอให้ใครเห็นเลยนอกจากเราตอนที่เขารู้สึกว่าไม่เหลือใครเขาไม่พูดแต่เดินมาซบไหล่เราแล้วก็ร้องไห้เขาลืมทุกอย่างจนวันนึงก็มีข่าวร้ายว่าสามีเราถูกจับคาโรงแรมแต่เธอคนนั้นถูกปล่อยออกมาเหตุเพราะพวกมันทะเลาะกันสามีเราลงไม้ลงมือกับมันเธอคนนั้นก็เลยแจ้งตำรวจมาจับจากนั้นสามีเราถูกจับเข้าคุกเธอคนนั้นก็ไปเอาเด็กที่ทำงานกับแฟนเราไปเป็นผัวถึงสองคนแต่ก็ตามราวีเราไม่เลิกจนวันนึงเราก็ได้รับจดหมายจากเรือนจำสามีเราเขียนมาขอโทษขอให้เราพาลูกมาหาวันตัดสินได้ไหมเราก็ไปค่ะเขาร้องไห้ฟูมฟายขอโทษลูกขอให้เรารอเรารักเขามาตลอดภักดีกับเขามาตลอดเราบอกเขาว่าก็ตั้งใจไว้แล้วเหมือนกันว่าจะรอ บางคนอาจมองว่าเราโง่เรายอมรับค่ะแต่อย่างน้อยๆเราก็คงเป็นคนโง่ที่มีความสุขที่สุดในโลกเพราะเราได้รักคนที่เรารักได้ทำตามที่หัวใจตัวเองต้องการ ใช่มั้ยคะ??
เมื่อคนรักร้องขอให้รอเขา????