ในเขตกรุงเทพฯ และปริมณฑล
พบว่ามีนกพิราบ จำนวนมาก
โดยเฉพาะตามสิ่งก่อสร้างต่างๆ เช่น ใต้ทางยกระดับบรมราชชนนี
ใต้สะพานข้ามแยกต่างๆ
วัดวาอาราม หรือ สถานที่ท่องเที่ยวต่างๆ
ฯลฯ
จะเห็นคราบสกปรกจากมูลนกพิราบ จำนวนเยอะแยะมากมาย
ทางเดินเท้าบางจุดของเส้นบรมราชชนนี
พื้นถนนถูกปกคลุมไปด้วยมูลนกพิราบ
เต็มไปหมด
ซึ่งเป็นบ่อเกิดของโรคสารพัด
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้https://news.thaipbs.or.th/content/274693
https://www.sanook.com/health/7689/
https://news.mthai.com/general-news/673295.html
เจ้าหน้าที่ของกรุงเทพฯเอง
ก็ไม่สามารถทำความสะอาดหรือจัดการกับปัญหาดังกล่าวได้อย่างมีประสิทธิภาพ
เนื่องจากปัญหามีขนาดใหญ่ ไม่สัมพันธ์กับจำนวนเจ้าหน้าที่และประสิทธิภาพของเครื่องไม้เครื่องมือที่มี
ผมจึงอยากให้ กรุงเทพฯ หรือหน่วยงานรัฐ
จัดตั้งหน่วยงาน เลี้ยงเหยี่ยว สำหรับควบคุมประชากรนกพิราบโดยตรง
หรือ ให้กรมป่าไม้ (หรืออื่นๆที่มีศักยภาพทำได้) ขยายพันธุ์เหยี่ยวต่างๆ เพื่อควบคุมประชากรนกพิราบในเมือง
ให้อาศัยอิสระในเขตเมืองหากินได้โดยอิสระ
เป็นการใช้ธรรมชาติควบคุมธรรมชาติ
ไม่น่าส่งผลต่องบประมาณการเลี้ยงดูมากมายนัก
เพราะอาหารคือนกพิราบ
ซึ่งมีเหลือเฟือมากมาย
ช่วยลดเวลาและแรงงานของ จนท ในการดูแลเรื่องความสะอาด
ตามพื้นที่ต่างๆด้วย
รวมถึงประชาชนตามบ้านเรือนทั่วๆไป
ให้สามารถนำไปทำอย่างอื่นที่อาจเกิดมูลค่าเพิ่มขึ้น
แทนการต้องทำความสะอาดเป็นประจำ
มีแต่ค่าใข้จ่ายที่ไร้มูลค่าเพิ่ม
เมื่อบ้านเมืองสะอาดสวยงาม
ย่อมช่วยดึงดูดเม็ดเงินจากการท่องเที่ยวได้ต่างหาก
ว่าแต่ ทำไมในกรุงเทพฯ ซึ่งมีนกพิราบเยอะมากๆ
ถึงไม่มีนกผู้ล่า ตามห่วงโซ่ในธรรมชาติเลย แปลกใจจริงๆ
ในกรุงเทพฯ นกพิราบ เยอะเกิน ก่อปัญหาภัยร้ายเงียบๆ แฝงตัวอยู่รายล้อมพวกเราทุกคน
พบว่ามีนกพิราบ จำนวนมาก
โดยเฉพาะตามสิ่งก่อสร้างต่างๆ เช่น ใต้ทางยกระดับบรมราชชนนี
ใต้สะพานข้ามแยกต่างๆ
วัดวาอาราม หรือ สถานที่ท่องเที่ยวต่างๆ
ฯลฯ
จะเห็นคราบสกปรกจากมูลนกพิราบ จำนวนเยอะแยะมากมาย
ทางเดินเท้าบางจุดของเส้นบรมราชชนนี
พื้นถนนถูกปกคลุมไปด้วยมูลนกพิราบ
เต็มไปหมด
ซึ่งเป็นบ่อเกิดของโรคสารพัด
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
เจ้าหน้าที่ของกรุงเทพฯเอง
ก็ไม่สามารถทำความสะอาดหรือจัดการกับปัญหาดังกล่าวได้อย่างมีประสิทธิภาพ
เนื่องจากปัญหามีขนาดใหญ่ ไม่สัมพันธ์กับจำนวนเจ้าหน้าที่และประสิทธิภาพของเครื่องไม้เครื่องมือที่มี
ผมจึงอยากให้ กรุงเทพฯ หรือหน่วยงานรัฐ
จัดตั้งหน่วยงาน เลี้ยงเหยี่ยว สำหรับควบคุมประชากรนกพิราบโดยตรง
หรือ ให้กรมป่าไม้ (หรืออื่นๆที่มีศักยภาพทำได้) ขยายพันธุ์เหยี่ยวต่างๆ เพื่อควบคุมประชากรนกพิราบในเมือง
ให้อาศัยอิสระในเขตเมืองหากินได้โดยอิสระ
เป็นการใช้ธรรมชาติควบคุมธรรมชาติ
ไม่น่าส่งผลต่องบประมาณการเลี้ยงดูมากมายนัก
เพราะอาหารคือนกพิราบ
ซึ่งมีเหลือเฟือมากมาย
ช่วยลดเวลาและแรงงานของ จนท ในการดูแลเรื่องความสะอาด
ตามพื้นที่ต่างๆด้วย
รวมถึงประชาชนตามบ้านเรือนทั่วๆไป
ให้สามารถนำไปทำอย่างอื่นที่อาจเกิดมูลค่าเพิ่มขึ้น
แทนการต้องทำความสะอาดเป็นประจำ
มีแต่ค่าใข้จ่ายที่ไร้มูลค่าเพิ่ม
เมื่อบ้านเมืองสะอาดสวยงาม
ย่อมช่วยดึงดูดเม็ดเงินจากการท่องเที่ยวได้ต่างหาก
ว่าแต่ ทำไมในกรุงเทพฯ ซึ่งมีนกพิราบเยอะมากๆ
ถึงไม่มีนกผู้ล่า ตามห่วงโซ่ในธรรมชาติเลย แปลกใจจริงๆ