เราเรียนศิลปศาสตร์ เอกอังกฤษ ที่ม.แห่งหนึ่ง แต่เราค้นพบตั้งแต่ปีหนึ่งแล้วว่า เราไม่ชอบเรียน ตอนนั้นเราก็ไม่รู้ว่าเราชอบอะไรจริงๆ
ตอนนี้เรายุปีสี่ เรารูเแล้วว่าเราชอบอะไร เราชอบออกแบบ สร้างสรรค์งาน ศิลปะ หรืออกแบบกราฟิก ต่างๆ แต่เราก้อ เรียนรู้แบบงูๆปลาๆ แต่เรารู้สึกหมดหวังมาก ทุกๆครั้งที่เราวาดรูป เราจะร้องไห้ทุกครั้งเลย ตอนนี้เพราะ มัสแต่คิดว่าทำไมตอนนั้น ไม่เรียน สิ่งที่ตัวเองชอบ เราเกลียด คณะที่เราเรียนมาก เกลียดวิชา เราเครียด ไม่ไหวแล้ว เราเรียนก็โง่ ได้คะแนนtoiecแค่ 550ทั้งๆที่เป็นเอกอิ้งแท้ๆ หรือจริงๆเราไม่มีอะไรดีเลย เราแค่อยากออกไปจากตรงนี้
รู้สึกหมดหวังกับชีวิต
ตอนนี้เรายุปีสี่ เรารูเแล้วว่าเราชอบอะไร เราชอบออกแบบ สร้างสรรค์งาน ศิลปะ หรืออกแบบกราฟิก ต่างๆ แต่เราก้อ เรียนรู้แบบงูๆปลาๆ แต่เรารู้สึกหมดหวังมาก ทุกๆครั้งที่เราวาดรูป เราจะร้องไห้ทุกครั้งเลย ตอนนี้เพราะ มัสแต่คิดว่าทำไมตอนนั้น ไม่เรียน สิ่งที่ตัวเองชอบ เราเกลียด คณะที่เราเรียนมาก เกลียดวิชา เราเครียด ไม่ไหวแล้ว เราเรียนก็โง่ ได้คะแนนtoiecแค่ 550ทั้งๆที่เป็นเอกอิ้งแท้ๆ หรือจริงๆเราไม่มีอะไรดีเลย เราแค่อยากออกไปจากตรงนี้