อยากจะเล่าถึงปัญหาเกี่ยวกับตัวเองค่ะ
รู้สึกว่าตัวเอง เป็นคนที่ความรู้สึกช้า อย่างเช่น เวลาคุยเป็นกลุ่ม ตัวเองก็จะเข้าใจเป็นคนสุดท้าย
หรืองานบางอย่าง ต้องให้หัวหน้าอธิบายมากกว่า 1 ครั้ง หรือบางทีคนอื่นเข้าใจ แต่ตัวเองไม่เข้าใจ
คือ ไม่ชอบที่ตัวเองเป็นคนรู้สึกช้า อยากที่จะเข้าใจในสิ่งที่คนอื่นเขาพูดกันเร็วๆบ้าง บางทีคนที่รู้จักกันอาจจะ
มองเรื่องเหล่านี้เป็นเรื่องปกติ หรือบอกเราว่าช่างมัน ไม่เป็นไรหรอก แต่ถ้าเป็นแบบนี้บ่อยๆ ก็เริ่มคิดมากแล้วค่ะ
แล้วก็ตั้งแต่ช่วงเรียนมหาวิทยาลัยจนถึงตอนนี้เริ่มเป็นคนที่พูดไม่ค่อยรู้เรื่อง หลายครั้งที่เกิดอาการใจสั่น ทั้งเวลานำเสนองาน
หรือ ติดต่องานกับหัวหน้า หรือรุ่นพี่ แม้กระทั่งเวลาคุยปกติไม่ใช่เรื่องงานกับหัวหน้าก็ตาม จะรู้สึกเกร็งมากๆ พยายามไม่เกร็ง
แต่ก็ทำไม่ได้ค่ะ เหนื่อยใจที่เป็นแบบนี้ ไม่แน่ใจว่าสาเหตุเกิดจากความเครียดตั้งแต่สมัยเรียนหรือเปล่าค่ะ
แล้วก็เป็นคนที่ปฏิเสธคนอื่นไม่ค่อยเป็น ทั้งที่อยากปฏิเสธไปบ้าง แต่กลัวว่าถ้าปฏิเสธไปแล้ว เขาจะเสียความรู้สึกได้
มันดูเหมือนเป็นคนยอมคน หรือ เป็นคนไม่ทันคนหรือเปล่าคะ หรือเวลาใครถามอะไรมา เราก็บอกเขาไปตามตรง
มีคนเคยแนะนำว่า เราต้องรู้จักวิธีพูด หรือโกหกไปบ้าง แต่พอถึงเวลานั้นจริงๆ กลับทำไม่ได้ นึกไม่ออกค่ะ เหมือนนึกถึง
คำตอบอื่นไม่ได้เลย แล้วก็งานที่ทำตอนนี้ต้องติดต่อกับคนเป็นส่วนใหญ่ คือตัวเราก็เป็นคนที่พูดไม่เก่ง
ถ้าไม่สนิท จะไม่รู้ว่าคุยอะไรดี เลยกลัวเขาจะอึดอัดค่ะ
การที่เป็นคนแบบนี้ ทำให้คิดหลายครั้งว่า ทำไมถึงเป็นคนแบบนี้ค่ะ
อยากถามว่ามีวิธีแก้ไขยังไงมั่งคะ
ขอปรึกษาค่ะ
รู้สึกว่าตัวเอง เป็นคนที่ความรู้สึกช้า อย่างเช่น เวลาคุยเป็นกลุ่ม ตัวเองก็จะเข้าใจเป็นคนสุดท้าย
หรืองานบางอย่าง ต้องให้หัวหน้าอธิบายมากกว่า 1 ครั้ง หรือบางทีคนอื่นเข้าใจ แต่ตัวเองไม่เข้าใจ
คือ ไม่ชอบที่ตัวเองเป็นคนรู้สึกช้า อยากที่จะเข้าใจในสิ่งที่คนอื่นเขาพูดกันเร็วๆบ้าง บางทีคนที่รู้จักกันอาจจะ
มองเรื่องเหล่านี้เป็นเรื่องปกติ หรือบอกเราว่าช่างมัน ไม่เป็นไรหรอก แต่ถ้าเป็นแบบนี้บ่อยๆ ก็เริ่มคิดมากแล้วค่ะ
แล้วก็ตั้งแต่ช่วงเรียนมหาวิทยาลัยจนถึงตอนนี้เริ่มเป็นคนที่พูดไม่ค่อยรู้เรื่อง หลายครั้งที่เกิดอาการใจสั่น ทั้งเวลานำเสนองาน
หรือ ติดต่องานกับหัวหน้า หรือรุ่นพี่ แม้กระทั่งเวลาคุยปกติไม่ใช่เรื่องงานกับหัวหน้าก็ตาม จะรู้สึกเกร็งมากๆ พยายามไม่เกร็ง
แต่ก็ทำไม่ได้ค่ะ เหนื่อยใจที่เป็นแบบนี้ ไม่แน่ใจว่าสาเหตุเกิดจากความเครียดตั้งแต่สมัยเรียนหรือเปล่าค่ะ
แล้วก็เป็นคนที่ปฏิเสธคนอื่นไม่ค่อยเป็น ทั้งที่อยากปฏิเสธไปบ้าง แต่กลัวว่าถ้าปฏิเสธไปแล้ว เขาจะเสียความรู้สึกได้
มันดูเหมือนเป็นคนยอมคน หรือ เป็นคนไม่ทันคนหรือเปล่าคะ หรือเวลาใครถามอะไรมา เราก็บอกเขาไปตามตรง
มีคนเคยแนะนำว่า เราต้องรู้จักวิธีพูด หรือโกหกไปบ้าง แต่พอถึงเวลานั้นจริงๆ กลับทำไม่ได้ นึกไม่ออกค่ะ เหมือนนึกถึง
คำตอบอื่นไม่ได้เลย แล้วก็งานที่ทำตอนนี้ต้องติดต่อกับคนเป็นส่วนใหญ่ คือตัวเราก็เป็นคนที่พูดไม่เก่ง
ถ้าไม่สนิท จะไม่รู้ว่าคุยอะไรดี เลยกลัวเขาจะอึดอัดค่ะ
การที่เป็นคนแบบนี้ ทำให้คิดหลายครั้งว่า ทำไมถึงเป็นคนแบบนี้ค่ะ
อยากถามว่ามีวิธีแก้ไขยังไงมั่งคะ