กรรมบันดาล โดย ศาสตราจารย์นายแพทย์ เชวง เดชะไกศยะ

โมหะอวิชชา เป็นเหตุครอบงำปิดบังให้ความเห็นผิด (มิจฉาทิฏฐิ) เกิดขึ้นในจิตใจ ทำให้เห็นว่าเหตุให้ทำบุญเหตุให้ทำบาปนั้นไม่มีผล
วิบากอันเป็นความสุขหรือความทุกข์ ซึ่งจะต้องติดตามมาจากเหตุ (กรรม) ที่ทำบุญหรือบาปไว้นั้นก็ไม่มี ปฏิเสธทั้งหมดทั้งเหตุและผล
โลกนี้และโลกหน้านั้นหามีไม่

ดังนั้นศรัทธาคือความเชื่อในสิ่งที่ควรเชื่อ ในเบื้องต้นจึงสำคัญยิ่ง เช่นเชื่อในความตรัสรู้ของสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า
ในสัพพัญญของท่านว่าสิ่งที่ท่านรู้นั้นเรารู้ไม่ได้ อย่าพึ่งปฏิเสธเสียก่อน เพียงน้อมใจรับว่าท่านสอนให้เชื่อในเหตุและผลของกรรม
เป็นอนุสาสนีย์ปาฏิหาริย์ของคำสอนของพระองค์ท่านอันหนึ่ง ที่เป็นพื้นฐานที่จะให้เข้าสู่พระพุทธศาสนา เกิดการใฝ่รู้เพื่อแสวงหาปัญญา
ในขั้นของการจะคลายและดับกิเลสให้ค่อยๆ หมดไปในที่สุด ทุกข์ที่เคยแบกโลกทั้งโลกไว้ย่อมคลายออกเบาสบาย
มานั่งพิงโลกและไปอยู่เหนือโลกได้ในที่สุด

น้ำทะเลมีรสเค็มรสเดียวฉันใด คำสอนของพระบรมศาสดาย่อมมีรสเดียว คือรสแห่งความหลุดพ้น (วิมุติรส)
พระองค์ทรงสอนและชี้ให้เห็นถึงธรรมทั้งหลายที่เป็นไปเพื่อทุกข์นี้อยู่ที่ตัวของเราเอง คือกายกับจิตของเรา หรือขันธ์ 5 นั่นเอง
ที่เราจะต้องหมั่นพิจารณาตนเองให้มาก สติสัมปชัญญะก็จะเจริญขึ้นแหลมคมขึ้น เป็นที่พึ่งแก่ตนเองได้ในที่สุด