จะทำยังไงกับคนแบบนี้ดี

เรามีน้อง 1 คน (อายุ 18 อยู่มหาลัยแล้ว) ชีวิตของมันคือ อยู่บ้านนอนอุดอู้ อยู่ในห้องทั้งวัน กลางวันนอนหลับเป็นตายข้าวปลาไม่กิน พอเริ่มค่ำก้อตื่น สี่ทุ่มออกจากบ้านไปไหนก้อไม่รู้ กลับบ้านมาอีกทีก้อตีสอง นอนอีกทีก้อตีห้า ชีวิตประจำวันวนลูปแบบนี้มาตลอด

วันดีคืนดีก้อมาขอตังแม่ไปสอบ สอบจริงมั้ยก้อไม่รู้อีก เพราะไม่เคยเห็นมันอ่านหนังสือสักตัว เพราะได้ยินแต่เสียงดังลั่นห้องทุกวัน ไม่เคยเงียบ แม้แต่เวลามันนอน อย่าว่าแต่อ่านหนังสือเลย หนังสือเรียนยังไม่ซื้อเลยจะเอาอะไรไปสอบ

ก่อนหน้านี้ก้อหลอกล่อให้แม่กับพ่อออกรถจักรยานยนต์ให้ สัญญิงสัญญาว่าจะช่วยงานที่บ้านทุกอย่าง เวลาไปเรียนจะได้สะดวกรวดเร็ว  ไหนละสิ่งที่ปากพูดออกมา ทำไม่ได้เลยสักอย่าง

ล่าสุดบอกที่บ้านว่าจะทำงาน ขอเงินแม่ไปจ่ายค่ายูนิฟอร์ม ทำงานไม่ถึงอาทิตย์ หาหนี้ด้วยการถอยโทรศัพท์มาใหม่ อาทิตย์แรกๆก้อไปทำทุกวัน แต่การไปทำงานทุกวันแม่ต้องคอยมาปลุก เพราะชีวิตประจำวันมันยังทำเหมือนเดิมที่กล่าวไว้ข้างต้น ทำงานช่วงสาย เลิกงานแล้วก้อหายหัว กลับบ้านตีสอง นอนตีห้า

ที่บ้านก้อภาคภูมิใจมากที่ลูกหางานทำ ยิ้มแก้มปริ

ไม่ถึงเดือนก้ออกจากงานดื้อๆ บอกที่บ้านว่าพนักงานเยอะแล้ว นายจ้างเค้าไม่จ้างต่อ นี่งานทำที่ห้างนะโว้ยมีแบบนี้ด้วยหรอ 

ล่าสุดชีวิตมันก้อวนลูปเหมือนเดิม ไม่รู้สึกรู้สาอะไร

ที่บ่นมาทั้งหมดคือเห็นพ่อกับแม่ต้องมาให้หนี้ให้มัน ทั้งมอไซค์ทั้งโทรศัพท์ ค่าน้ำมันก้อต้องจ่ายให้มัน ค่ารายเดือนค่าเนตก้อต้องจ่ายให้มัน มันไม่ใช่เรื่องที่ท่านต้องมารับผิดชอบเลยอ่ะ ยังมีอีกหลายอย่างทั้งค่ากินค่าเที่ยว เดือนไหนเอาแฟนมาหมกที่บ้าน ค่ากินค่าเที่ยวก้อเพิ่มคูณสอง 

จะทำยังไงกับคนแบบนี้ดี จะบอกพ่อกับแม่ยังไง ทุกวันนี้ท่านเอาแต่บ่นกับเรา แต่ไม่เคยทำอะไรเลย บางทีก้อสงสัย พ่อแม่สมัยนี้ทำไมไม่กล้าว่าลูก ไม่กล้าเตือนลูก ตอนเลี้ยงเราไม่ได้เลี้ยงแบบนี้หนิ 

ปล.เราช่วยค่าใช้จ่ายที่บ้านนะ แต่ช่วยในส่วนอื่น ส่วนที่เกี่ยวข้องกับมัน บอกกับท่านแล้วเราไม่ช่วย
ท่านก้อเข้าใจ เพราะมันมีเรื่องเลวร้ายสุดๆ ที่มันทำให้เราต้องเสียเงินจำนวนมากไปกับมัน มากพอๆกับเงินเดือนทั้งเดือน หลังจากนั้นเราเลยแย่  เราเลยคิดแค่ว่าทำงานได้เงินมาก้อดูแลแค่พ่อกับแม่
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่