ถึงแม้ว่าจะอ่านสปอยมาแล้วเราก็พยายามจะไม่เชื่อทั้งที่รู้ว่ามันตรง ตอนต้นๆของตอนนี้เรารู้สึกมีความสุขมากที่ได้เห็นรอยยิ้มของแต่ละคน

ได้เห็นทุกคนมาอยู่ด้วยกันมีความสุขด้วยกัน ในตอนเปิดงานตอนทุกคนฟังราชาพูดตอนที่พวกมิโชนมาถึง

และยิ่งตอนที่ผู้นำของแต่ละกลุ่มมาประชุมกันเซนชื่อเพื่อสาบานความเป็นหนึ่งเดียว ตอนนั้นรู้สึกเหมือนกับว่าทุกๆคนกลับมาเป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว

หลังจากนั้นทุกคนก็แบ่งกันไปเป็นกลุ่มเพื่อกลับไปที่ฮิลท็อป ก่อนไปทุกคนก็บอกลาอะไรกันเรียบร้อย

เรารู้สึกเขินนิดๆตอนที่คอนนี่ไปบอกกับแดริลว่าขอให้ปลอดภัย มีการบอกให้ช่วยดูแลให้อาหารหมาด้วย

พอมาถึงฉากที่แครอลต้องบอกลากับเฮนรี่และเอซีเคียล เราไม่อยากจะเชื่อว่านี้จะเป็นการพูดคุยกันครั้งสุดท้ายของแครอลและเฮนรี่

บรรยากาศในงานเทศกาลทั้งตอนที่ลุงเอิร์ลสอนคนอื่นเกี่ยวกับการตีเหล็ก

ตอนที่จูดิธและยูจีนเล่นสาวน้อยตกน้ำ ตอนที่อีนิด อัลเดน ลูคเถียงกันเรื่องร้องเพลง

ตอนที่คอนนี่กับเคลลี่พูดคุยกันว่าทั้งสองคนเป็นห่วงกันมากแค่ไหน ตอนที่เจอรี่เล่นกับจูดิธและลูกๆของเค้า ฉากที่ทุกคนได้ดูหนังกันในรอบหลายปี

 ทุกๆอย่างที่เราได้เห็นในเทศกาลเรารู้สึกอบอุ่นมากรู้สึกมีความสุขมาก เพราะภาพบรรยากาศแบบนี้เราไม่ได้เห็นกันง่ายๆในโลกแบบนี้

อีกหนึ่งฉากที่เราชอบคือฉากยูจีนกับโรซิต้าที่ทั้งสองคนนั่งช่วยกันซ่อมวิทยุกัน คำพูดของทั้งคู่ที่บอกว่า “ไม่ได้เต็มใจทำ แต่มันเป็นหน้าที่”

มันทำให้เรารู้ว่าทั้งคู่แคร์กันมากแค่ไหน และความเป็นเพื่อนของทั้งคู่ก็ยังคงเหมือนเดิม

ในตอนนี้เรารู้สึกชอบลิเดียมากขึ้น ไว้ใจเธอมากขึ้น เมื่อก่อนเราคิดมาตลอดว่าเธอไม่ได้ชอบเฮนรี่จริงเธอแค่โกหก

แต่ตอนนี้มันทำให้เรารู้ว่าจริงๆแล้วลิเดียรักเฮนรี่มาก และเรามั่นใจมากว่าเธออยากอยู่ที่นี่จริงๆ

ดูจากตอนที่ปฏิเสธแม่ของเธอว่าจะไม่กลับไปด้วย เพราะคนที่นี่เค้าเป็นห่วงเธอ เค้าดูแลกันและกัน เค้าให้อะไรเธอหลายๆที่แม่ของเธอไม่เคยให้

จริงๆแล้วเราว่าอัลฟ่าก็รักลูกของเธอเหมือนกันนะ ไม่งั้นนางไม่ร้องไห้ออกมาแบบนั้นหลอก

เราอยากเห็นอะไรแบบนี้นานๆเต็มๆสัก 1 ตอน เพราะมันเป็นภาพที่เราอยากเห็นนานๆไม่คิดว่าความสุขของแต่ละคนจะหมดลงเร็วขนาดนี้

ตอนที่ แดริล แครอล มิโชน ยูมิโกะ และซิดดิก เดินไปดูภาพอันแสนหดหู่เรารู้อยู่แล้วว่าใครจะโดน คิดว่าทำใจได้แล้ว

แต่พอมาเห็นจริงๆมันเหมือนกับว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นในงาน รอยยิ้มของ 10 คนนั้นตอนที่อยู่ที่อาณาจักรมันไม่เคยเกิดขึ้น

สองคนจากไฮเวย์เมน

ถึงแม้จะพึ่งโผล่มาแต่กลุ่มนั้นก็เป็นกลุ่มที่เข้าไปช่วยพวกทาร่าให้เดินทางมาถึงอาณาจักรจนได้

ดีเจและแฟรงกี้

เซเวียร์กลับใจ ทั้งคู่เป็นสองที่แสดงให้เห็นว่าคนเราสามารถเปลี่ยนแปลงกันได้ เสียดายที่ได้เห็นทั้งคู่น้อยเกินไป

ป้าแทมมี่

ที่ตอนแรกเรารำคาญ เอาแต่เศร้าเรื่องลูก เอาแต่บ่นแม็กกี้ แต่เราก็เข้าใจ ถึงแม้ว่าเธอจะมีอายุแต่เธอมีความเป็นนักสู้มาก

อย่างร็อดนี่และแอดดี้

ร็อดนี่ไม่เท่าไหร่ แต่แอดดี้เธอเป็นคนที่มีความกล้าหาญถ้าไม่มีเธอช่วยตามหาเฮนรี่และลิเดียตอนนั้นเรื่องวุ่นวายคงจะเกิดขึ้น

อีนิด

หนึ่งในคนที่คอยดูแลแม็กกี้ตอนที่ท้อง ไม่คิดเลยว่าคนเขียนบทจะดันเธอขึ้นมาเป็นตัวละครหลักให้เธอมีบทบาทมากขึ้นมีการพัฒนามากขึ้นจากเด็กกินเต่ากลายเป็นหมอแห่งฮิลท็อปและฆ่าทิ้งทีหลังแบบนี้

ทาร่า

เราก็คิดเหมือนกันว่าทาร่าบทไม่โดดเด่นสักเท่าไหร่ แต่เธอก็อยู่มาตั้งแต่ซีซั่น 4 ผูกพันกับคนดูมานาน เธอคือคนที่บอกริคเกี่ยวกับอาวุธมาของโอเชี่ยนไซด์ เธอพึ่งจะได้รับบทเป็นผู้นำแห่งฮิลท็อปได้ไม่นาน ไม่คิดว่าคนที่ร่วมเดินทางกันมากว่า 6 ปีจะมาจากกันไปแบบนี้

เฮนรี่

ตัวละครที่เรารู้สึกเกลียดและรำคาญมากๆ ลึกๆแล้วเฮนรี่อาจจะเป็นคนที่ทำให้เรื่องทั้งหมดเกิดขึ้นเรารู้สึกดีด้วยซ้ำที่นางตาย แต่พอคิดไปคิดมาเฮนรี่ที่เราเกลียดที่สุดก็คือคนที่แครอลรักมากที่สุด ตอนที่แครอลเห็นเฮนรี่และแดริลเข้ามาห้ามไว้ อยู่ๆภาพของโซเฟียที่เดินออกมาจากโรงนาก็ย้อนกลับมาในหัวเรารู้สึกสงสารแครอลมากๆ ไม่ว่าจะมีเด็กกี่คนเด็กๆของเธอก็ตายกันหมด ไม่ว่าจะเป็นโซเฟีย ลิซซี่ มิก้า และเฮนรี่

ในตอนท้ายที่ซิดดิกพูดกับทุกๆคนว่าเหตุการณ์เป็นยังไงเกิดอะไรขึ้นบ้าง จากที่เราเสียใจที่ได้เห็นภาพนั้นแล้วยิ่งมาเห็นฉากนี้ยิ่งทำให้เสียใจมากขึ้นไปอีก

เพราะมันเป็นฉากที่ทุกคนสามัคคีช่วยเหลือกันเพื่อที่จะเอาตัวรอด อย่างที่ซิดดิกบอกว่าบางคนไม่รู้จักกันด้วยซ้ำ

มันแสดงให้เห็นว่าทุกคนก็แคร์กันและรักกันมากแค่ไหน ถึงแม้ว่าทุกอย่างที่ทุกคนช่วยกันมันจะล้มเหลว

ตอนนี้ความหวังของเราตกไปอยู่ที่ลุงนีแกน ภาพในคืนนั้นในคืนไถ่บาป เรากลับลืมอารมณ์ความรู้สึกนั้นไปเลย

ใช่ ถึงแม้นีแกนจะฆ่าอับราฮัมและเกล็น แต่นีแกนไม่เคยฆ่าใครโดยไร้ซึ่งเหตุผล นีแกนเห็นคุณค่าของชีวิตเห็นว่าคนคือทรัพยากร

แต่สำหรับอัลฟ่าไม่!!! แค่คนที่เห็นเธอร้องไห้ก็ต้องโดนมีดเสียบหัวตายเพียงเพราะเหตุผลแค่นี้

ขอให้ชะตากรรมของอัลฟ่าเป็นไปตามคอมมิก ขอให้เธอได้ชดใช้ในสิ่งที่เธอทำ 

อาจจะคิดว่าเราอินเกินไป…ใช่555 เพราะเราเป็นแฟนคลับเรื่องนี้ผูกพันกับทุกคนมากๆ ไม่เคยมีเหตุการณ์การสูญเสียครั้งไหนที่หดหู่มากขนาดนี้

ไม่ว่าจะเป็น โซเฟียเดินออกมาจากโรงนา คำพูดที่ลอรี่พูดกับคาร์ลเป็นครั้งสุดท้าย รอยยิ้มครั้งสุดท้ายของลุงเฮอเชลล์

ภาพที่แดริลอุ้มเบธออกมาจากโรงพยาบาล การตายของเพื่อนที่ร่วมทุกข์ร่วมสุขด้วยกันมานานอย่างเกล็นและอับราฮัม

หรือแม้กระทั่งตอนที่คาร์ลเปิดรอยโดนกัดให้ริคและมิโชนดู ทุกๆอย่างที่เคยเกิดขึ้นสำหรับเรารวมกันยังไม่หดหู่แล้วน่าเศร้ามากเท่ากับเหตุการณ์นี้

ขอบคุณทุกคนที่มาอ่านการระบายของเรามันหนักจริงๆสำหรับรอบนี้ ถ้าคนที่กำลังสงสัยว่าจะดูต่อดีมั้ยเรากล้าพูดได้เลยว่าดูต่อไปเถอะ 

ถึงแม้ว่าตัวละครบางตัวจะจากเราไปแล้วเราอย่าลืมสิว่ายังมีอีกหลายตัวละครที่ต้องสู้และใช้ชีวิตกันต่อไป

และอีกอย่างเรามาดูหิมะครั้งแรกในซีรี่ย์เรื่องนี้กันดีกว่า

เดี๋ยวซีซั่นหน้า พวกเสียงกระซิบจะรู้ว่าพวกมันเล่นผิดคนแล้ว!!!