แอบหวั่นไหวกับเพื่อนที่ผู้ชายที่เป็นเพื่อนสาวเราจ้า

สวัสดีค่ะวันนี้จะมาขอเล่าเรื่องราวของตัวเราเองนะคะ คือว่าเรากับเพื่อนคนนี้ได้รู้จักกันเพราะเรียนที่โรงเรียนเดียวกันกัน เรารู้จักกันมาตั้งแต่ม.1จนตอนนี้ม.6แล้วค่ะ ตั้งแต่เรียนอยู่ห้องเดียวกันมาตลอดคือเราก็แบบมองนางเป็นเพื่อนสาวคนนึงของแก๊งเราตลอดคือถึงจะหน้าตาดีแต่นางก็เป็นอ่ะค่ะ คือนางเป็นคนขี้แต่งตัวมาก เป็นคนชอบถ่ายรูปมาก ตุ้งติ้งแบบเดินเอวบิดไปบิดมาคือแบบ สิบ สิบ สิบ ไปเลยจ้าแม่ วันๆคือนางโม้เรื่องผู้เก่งมากแต่ก็ไม่เคยเห็นนางมีแฟนเป็นตัวเป็นต้นสักที แต่นางไม่แต่งหญิงนะจ๊ะ นางจะแต่งตัวแนวๆแบดๆหน่อย แบบไฮแฟชั่นอ่ะ คือนางเป็นคนผิวพรรณดี น่าตาดีอ่ะคือถ้านางไม่เป็นคือสาวๆกรี๊ดกันกระจายแน่นอน แต่ก็จะมีบางวันที่นางจะหน้าขาวปากแดงคือไม่แปลกใจเพราะบางวันนางก็จะแต่งหน้าบ้างเพราะนางชอบเกาหลี และผัวเกาหลีของนางก็จะแบบแต่งหน้า บล็อคตาสีเข้มๆงี้เวลาไปเที่ยวหรือไปไหนด้วยกันคือนางจะจัดเต็มมากเราผู้หญิงนี่ขอยอมแพ้ อีกอย่างคือนางพูดเก่งมาก พูดเร็ว แบบพูดไม่รู้เรื่องจับใจความไม่ค่อยได้แต่คำพูดคำจาของนางก็จะแนว ดจร. เพื่ออรรถรสอะเนอะ55555 เรารู้จักกันมาตั้งแต่ม.1ยันม.6ก็ประมาณเกือบๆ5ปีกว่าคือก็ยังเฉยๆนะยังไม่ได้หวั่นไหวหรือมีอะไรที่ต้องทำให้หวั่นไหวเพราะแบบตอนนั้นเราก็มีแฟนค่ะแต่เพราะว่าทะเลาะกันเรื่องมือที่สามเลยเป็นเหตุต้องเลิกกันไปแต่ตอนนี้ทำใจได้แล้วค่ะไม่ร้องให้ฟูมฟายแล้วคิดว่าชีวิตตัวเองตอนโสดนี่แหละดีสุดแล้วไม่ต้องวอแวกับใครสบายใจฉัน แต่โสดได้ประมาณปีกว่าๆเหตุการที่ทำให้เรารู้สึกอยากเอามะเหงกเขกหัวตัวเองก็เกิดขึ้น คือเราเริ่มแอบหวั่นไหวกับนางนี่แหละ ดูแบบบ้าเนอะคือรู้จักมักจี่กันมาตั้ง5ปีกว่าแล้วคือแรกๆที่รู้จักกันก็ไม่มีอะไรหรอกถึงสนิทกันแต่ก็มีเพื่อนในกลุ่มหลายคนที่สนิทด้วยเลยไม่ได้มีอะไรต้องพูดคุยกันขนาดนั้นแค่คุยเล่นๆขำๆกันในกลุ่มไม่มีการคุยอะไรเป็นการส่วนตัวทั้งนั้น แต่ แต่ แต่ แต่มันมีเหตุที่ได้ร่วมงานกับนางนี่สิมันคือจุดเริ่มต้นของเรื่องนี้เลย คือเรากับนางทำงานร่วมกันเป็นกลุ่มใหญ่แต่อาจารย์ให้คละคนโดยอาจารย์เป็นคนสุ่มจับให้ แล้วไม่รู้ว่าโชคดีหรือโชคร้ายคือแก๊งเราโดนแยกออกจากกันหมดมีเรากับนางได้อยู่ด้วยกันพร้อมเพื่อนๆนอกแก๊งอีก3คนและมีนางเป็นหัวหน้ากลุ่มและเราเป็นเลขา จากการทำงานร่วมกันคือตอนอยู่ในกลุ่มคือนางก็ขี้ด่าปากจัดอยู่แล้วนะแต่พอมาทำงานร่วมกับด่าแล้วเรารู้สึกแบบอห.ทำไมปากนางจัดขนาดนี้ แล้วเรากับนางไม่รู้ว่าไปฆ่าพ่อฆ่าแม่กันมาชาติปางก่อนหรือไงไม่รู้คือจะต้องด่าต้องตีกันตลอด บางทีเราโดนนางด่าจนเรารู้สึกไม่ดี แบบไม่ชอบอ่ะคือจะด่าอะไรเราขนาดนั้น ตอนนั้นแบบตบกันเลยไหม จะได้จบจะได้ไม่ต้องพูดเยอะ แต่พอวันดีคืนดีถ้านางจะชมก็คือจะแหยงๆหูอ่ะ ปกติคือด่ากันตลอด แล้วไอ้เราบางทีก็หงุดหงิดโมโหอ่ะเลยไปเล่าให้เพื่อนสนิทฟังเพื่อนก็แซวบอกอาจจะเป็นคู่กัดกันก็ได้น้า แบบได้คบกันในอนาคตงี้ เราแบบอี้ไม่เอาอ่ะ ให้คบกับอีตุ๊ดนี่อะนะ แล้วนางก็ดูไม่ได้สนใจเราขนาดนั้นอ่ะ อยู่ในกลุ่มด้วยกันตั้งนานก็ไม่ได้มีปฎิกิริยาอะไรเลยนะทำไมพอแยกมาอยู่2คนรู้สึกหวั่นไหวยังไงไม่รู้ทำตัวไม่ถูก แต่คือเราก็คิดอยู่เสมอนะว่านางชอบผู้ชายไม่ได้ชอบผู้หญิงอย่างเราจ้า หลังจากนั้นเราก็ใช้ชีวิตปกติพยายามไม่คิดอะไรแต่แล้วเหตุการหลายๆอย่างมันเริ่มทำให้เราเริ่มหวั่นไหวอีกนี่สิ อีบ้าอยากตีตัวเองให้ตาย คือมันอาจจะปกติที่นางทำแบบนี้กับผู้หญิงที่เป็นเพื่อนมั้ง แต่เราก็แบบอาจจะหวั่นไหวไปเองเพราะการกระทำแบบนี้ก็ได้ เช่น การลูบหัว ชวนให้พาไปโน้นไปนี่เป็นเพื่อนหน่อย คือเพื่อนเยอะแยะอ่ะแต่นางเลือกที่จะชวนเราไปบางทีนางหาเราไม่เจอก็จะฝากเพื่อนในกลุ่มนี่แหละมาเรียกเราบอกให้ไปโน้นไปนี่เป็นเพื่อนหน่อย ไอ้เรานี่ก็ไม่รู้ตัวหรอก จนวันนึงฟังเพลงรักอยู่ดีดีนี่แหละ หน้านางลอยมาในหัวเฉยเลยกรี๊ดดดดดดดด >< ตอนนั้นฉันแบบเห้ย! อะไรวะทำไมหน้านางถึงลอยมาอยู่ในหัว แล้วหลังจากนั้นทุกๆวัน การมาเรียนทุกๆครั้งเราก็อยากเจอนางมากขึ้น แอบมองนางบ่อยขึ้น แต่เราก็ยังพูดยังคุยกับนางแบบด่ากันแหนบกันกัดกันแบบเดิม ตอนนี้คือเรากลัวมากอ่ะแง้ กลัวจะมีความรู้สึกมากกว่าเดิม เราควรทำยังไงดี เพราะเราก็ต้องร่วมงานด้วยกัน ต้องทำงานไปพร้อมกับนางด้วย ตั้งแต่เรานั้งพิมกระทู้นี้นางหน้ายังอยู่ในหัวเราตลอดเวลาเลยจ้า เพื่อนๆใครเคยมีโมเม้นแบบนี้บ้าง แชร์ประสบการให้เราอ่านได้นะ เราอยากรู้ว่าเพื่อนๆมีวิธียังไงหยับยั้งความรู้สึกนี้ เพราะถึงยังไงนางก็มองเราเป็นชะนีนางนึง มันคงหน้าขำที่เราไปแอบหวั่นไหวกับตุ้ดเนี้ยจะบ้าตาย แล้วฮือออออออออออออออ TT