คือเราไม่เข้าใจว่าทำไมเวลาเราบอกว่าสงสารที่ต้องควงกะทำงาน จนไม่มีเวลาพักผ่อน และยังต้องไปช่วยแม่เค้าทำสวนที่บ้านของเค้าเอง เพราะเราเห็นว่าพ่อของเค้าไม่เคยสนใจที่จะพาแม่ของเค้าไปสวนเองเลย
เราถามเพราะเราเป็นห่วงแฟนไม่อยากให้ทำงานจนตัวเองเหนื่อยเกินไป

คำตอบกลับมาคือ อย่า บ้านกู ครอบครัวกู นั่นแม่กูกูเป็นลูกกูพาไปเองได้ ไม่มามาพ่อกูเป็นยังงัย บ้านกูอยู่แบบนี้มานาน ที่พูดถึงนั่นแม่กู เป็นห่วงตัวเองเถอะ บ้านกูยังไม่เลย

กลายเป็นว่าเราผิด ทั้งที่เราบอกว่าเราเป็นห่วงเค้าเค้ากลับมองว่าเราว่าบ้านเค้า ไม่สนคำว่าห่วงของเราเลย

เราผิดใช่มั้ยที่เอ่ยปากคุยเรื่องนี้ บอกเลยว่าเสียใจสุดๆ คำว่าห่วงของเราไม่มีค่าเลย