สวัสดีค่ะทุกคน ไม่รู้จะมีใครหลงมาอ่านบ้างไหม เเต่ขอสวัสดีทุกผู้ทุกคนจ้า เรื่องอาจจะตกหล่นไปบ้าง เเต่จะพยายามรวบรวมให้ได้มากที่สุด
เรื่องของเรามีอยู่ว่า... ขอย้อนกลับไปปีที่เเล้ว พ.ศ.2561 เราเป็นชะนีน้อยที่ตัวไม่น้อย โสดๆ ทำงานใน รพช.แห่งหนึ่ง เกิดอ้างว้างเปล่าเปลี่ยวหัวใจเหมือนจะได้ขึ้นคานไปตลอดชีวิต ที่จริงก็เตรียมใจเรื่องพวกนี้มามากพอสมควร คบๆ คุยๆกับผู้ทั้งไทย เเละเทศเเต่ไม่มีท่าทีว่าจะลงเอยกับผู้คนไหน เเต่ดันมีเหตุให้ชีวิตวุ่นวายนิหน่อย จะเรียกว่า "โชคชะตาได้ไหมนะ" บังเอิญได้รู้จักผู้ชายคนหนึ่งในโลกออนไลน์ อายุมากกว่าเราเกือบ 1 รอบ โปรไฟล์ดี ว่าที่ ป.เอก (ณ เวลานั้น) สอนหนังสือเด็กโตที่มหาวิทยาลัยเเห่งหนึ่ง หน้าตาไปวัดไปวา เคยเเต่งงานมาเเล้ว เเยกกันอยู่ เราพูดคุยถูกคอ ชนิดที่เรียกได้ว่า คุยภาษาเดียวกัน โดยส่วนตัวเราไม่ได้มองว่าที่เค้าเคยผ่านการเเต่งงานมาเเล้วเป็นข้อเสีย เราคุยกับพี่เค้าทุกวัน ไม่ว่าจะเเชทหรือคุยโทรศัพท์ ความรุ้สึกแบบ เชี่ยยยย กุชอบเค้าเข้าเเล้วว่ะ เวลาผ่านไปได้ระยะสั้น ตอนนั้นมันดีมาก ชีวิตกระชุ่มกระชวย ฮ่าๆๆ ระหว่างนั้นจำไม่ได้ว่าพูดอะไรกัน เรายิงคำถามไปว่า "สรุปพี่หย่าหรือยัง" พี่เค้าอ้ำอึ้ง พูดมาว่า "พี่ว่าจะบอกเรื่องนี้เเต่ยังหาโอกาสเหมาะไม่ได้ พี่ยังไม่ได้หย่าครับ เเยกกันอยู่" ตอนนั้นเหมือนโดนฟ้าผ่าลงกลางกระดองใจเลยค่ะคุณ ตอบกลับได้เเค่ "พี่คิดจะบอกหนูเมื่อไหร่ถ้าหนูไม่ถาม ใจร้าย" หลังจากวันนั้นเราได้ยุติความสัมพันธ์ที่เกือบจะเกินเลยทันที เหลือเเค่คนรู้จัก พี่น้อง เพราะพี่เค้าขอไว้ว่า คนดีๆแบบนี้พี่ไม่มอยากให้หายออกไปจากชีวิต หลังจากนั้นก็คุยเเชทถามตอบเเบบปกติ ถามตอบสารทุกข์สุกดิบ เรื่องงาน เที่ยวเเละอื่นๆ.....จนเวลาผ่านไปเกือบจะครบปี ไม่เคยเจอกันเเบบตัวจริง ตัวเป็นๆสักครั้ง เราตั้งใจที่จะไม่ก้าวก่ายเรื่องส่วนตัว ในขณะเดียวกันก็สร้างกำแพงขังตัวเองไว้ไม่ให้ความสัมพันธ์มันเกินเลยไปเหมือนเมื่อก่อน เเต่พี่เค้ารับปริญญาพอดี เราเลยส่งข้อความไปเเสดงความยินดี เราจำไม่ได้ว่าคุยเเชทเรื่องอะไร จำได้ว่าพี่เค้าขอมาเจอ เราคิดไปต่างๆนาๆว่าเค้าจะมาทำไมวะ เค้าจะเลิกกับภรรยาเค้ารึยัง เค้าจะบริสุทธิ์ใจมาเจอเราไหม เเต่ด้วยอีโก้บ้าบอๆดันตอบตกลงให้เค้ามาเจอซะงั้น ขอบอกก่อนนะคะว่าไม่มีอะไรเกินเลยแบบเรื่องอย่างว่า คุย ถามไถ่กันเรื่องชีวิตการทำงาน ความรัก ส่วนใหญ่เราโดนถาม สุดท้ายพี่เค้าถามว่าคุยกันมาเป็นปีไม่รู้เหรอว่าพี่จีบ เรานี่อึ้งไปเลยจ้า ได้เเค่บอกพี่เค้าไปว่าพี่จะทำแบบนี้ไม่ได้ มันไม่ถูกต้อง ตอนนั้นเราให้คำตอบตัวเองไปเลยว่าพี่เค้ายังไม่หย่า เราจะทำให้ผู้หญิงอีกคนที่รอพี่อยู่ที่บ้านเสียไม่ได้ มันไม่ถูกต้อง ทิ้งท้ายไว้ก่อนเเยกกันคือ ขอโทษที่พูดตรงมากเกินไป ถ้าหนูล่วงเกินอะไรพี่ หนูขอโทษด้วยจริงๆค่ะ ..... คุณคิดว่าเรื่องมันจบเเค่ตรงนั้นใช่ไหมคะ ไม่ใช่ค่ะ ยังๆ พี่เค้าส่งข้อความมาบอกว่าได้เจอตัวจริง น่ารัก น่าคุยด้วย อยากรู้สึก อยากเจออีก เรานี่หงายเก๋งไปอีกรอบ เเบบนี้ก็ได้เหรอคะ จนเเล้วจนรอดมีเหตุให้พี่เค้ามาส่งที่ทำงานอีกรอบ แบบโดนบังคับ มอจอดรถรอหน้าตึก ปฏิเสธยังไงล่ะคะ ระหว่างทางเราก็ว่าจะยังไง หนูก็เลือกทางที่ถูกต้องอยู่ดี ออกปากห้ามมาตามส่งหนูแบบนี้ มันไม่ดี ผ่านไปเกือบเดือน เเละเเล้วเรื่องที่เรากลัวว่ามันจะเกิดขึ้น มันก็เกิดขึ้นจริงๆ ภรรยาเค้าตามเราจอในแอปหนึ่ง เราไม่รอถ้าขอโทรเคลียร์กับเจ้าตัวว่าจะเอายังไง ได้คำตอบว่าเเค่ " ไม่รู้ครับ " เราเลยตัดสินใจตัดขาด จบเรื่องวุ่นวายทั้งหมดเอง โดยการส่งข้อความไปบอกพี่เค้าว่า อย่าติดต่อกันอีกเลย ขอให้โชคดี มีความสุขในชีวิตนะคะ.....ปัจจุบันเราเจอพี่เค้ากับภรรยาโดยบังเอิญ ตกใจมาก หัวใจเต้นเหมือนจะหลุดออกมาจากอก เเละทำให้รู้ว่าตลอดเวลาทำใจที่ผ่านมา เราไม่โอเคเลยสักนิด เหมือนจะได้กลับไปเป็นชะนีน้อยอกหักอีกรอบ เหตุผลที่มาเล่าคือ
1. คนเรามีทางเลือกทางที่ถูกต้องเสมอ เเค่คิดถึงคนอื่น ไม่เห็นแก่ตัว โดยเฉพาะอย่าผิดศีลข้อ 3
2. ผู้หญิงบางคนก็ไม่ได้ตั้งใจทำให้ครอบครัวคนอื่นเเตกเเยก เเต่เค้าเเค่ไม่รู้ อยู่ดีๆใครจะอยากได้สถานะชู้/เมียน้อย อย่าอยู่เป็นตัวเผื่อให้ใครเลือก
3. ผู้ชายบางคน ก็ไม่สามารถตัดสินใจทำอะไรได้เด็ดขาด ถ้าเค้าจริงจัง เค้าจะชัดเจนกับเราเอง เค้าจะเลือกทำทุอย่างแบบถูกต้อง
4. เรากำลังทำใจ....เดินหน้าต่อไป ไม่รู้ว่าจะลืมเรื่องแบบนี้ได้เมื่อไหร่ เเต่สักวันเราจะเข้มเเข็งมากขึ้น
5. เฮ้อ ทำบุญ ขออโหสิกรรม กันไป
เรื่องเเบบนี้ ขออย่าให้เกิดขึ้นกับใครอีกเลย
เรื่องของเรามีอยู่ว่า... ขอย้อนกลับไปปีที่เเล้ว พ.ศ.2561 เราเป็นชะนีน้อยที่ตัวไม่น้อย โสดๆ ทำงานใน รพช.แห่งหนึ่ง เกิดอ้างว้างเปล่าเปลี่ยวหัวใจเหมือนจะได้ขึ้นคานไปตลอดชีวิต ที่จริงก็เตรียมใจเรื่องพวกนี้มามากพอสมควร คบๆ คุยๆกับผู้ทั้งไทย เเละเทศเเต่ไม่มีท่าทีว่าจะลงเอยกับผู้คนไหน เเต่ดันมีเหตุให้ชีวิตวุ่นวายนิหน่อย จะเรียกว่า "โชคชะตาได้ไหมนะ" บังเอิญได้รู้จักผู้ชายคนหนึ่งในโลกออนไลน์ อายุมากกว่าเราเกือบ 1 รอบ โปรไฟล์ดี ว่าที่ ป.เอก (ณ เวลานั้น) สอนหนังสือเด็กโตที่มหาวิทยาลัยเเห่งหนึ่ง หน้าตาไปวัดไปวา เคยเเต่งงานมาเเล้ว เเยกกันอยู่ เราพูดคุยถูกคอ ชนิดที่เรียกได้ว่า คุยภาษาเดียวกัน โดยส่วนตัวเราไม่ได้มองว่าที่เค้าเคยผ่านการเเต่งงานมาเเล้วเป็นข้อเสีย เราคุยกับพี่เค้าทุกวัน ไม่ว่าจะเเชทหรือคุยโทรศัพท์ ความรุ้สึกแบบ เชี่ยยยย กุชอบเค้าเข้าเเล้วว่ะ เวลาผ่านไปได้ระยะสั้น ตอนนั้นมันดีมาก ชีวิตกระชุ่มกระชวย ฮ่าๆๆ ระหว่างนั้นจำไม่ได้ว่าพูดอะไรกัน เรายิงคำถามไปว่า "สรุปพี่หย่าหรือยัง" พี่เค้าอ้ำอึ้ง พูดมาว่า "พี่ว่าจะบอกเรื่องนี้เเต่ยังหาโอกาสเหมาะไม่ได้ พี่ยังไม่ได้หย่าครับ เเยกกันอยู่" ตอนนั้นเหมือนโดนฟ้าผ่าลงกลางกระดองใจเลยค่ะคุณ ตอบกลับได้เเค่ "พี่คิดจะบอกหนูเมื่อไหร่ถ้าหนูไม่ถาม ใจร้าย" หลังจากวันนั้นเราได้ยุติความสัมพันธ์ที่เกือบจะเกินเลยทันที เหลือเเค่คนรู้จัก พี่น้อง เพราะพี่เค้าขอไว้ว่า คนดีๆแบบนี้พี่ไม่มอยากให้หายออกไปจากชีวิต หลังจากนั้นก็คุยเเชทถามตอบเเบบปกติ ถามตอบสารทุกข์สุกดิบ เรื่องงาน เที่ยวเเละอื่นๆ.....จนเวลาผ่านไปเกือบจะครบปี ไม่เคยเจอกันเเบบตัวจริง ตัวเป็นๆสักครั้ง เราตั้งใจที่จะไม่ก้าวก่ายเรื่องส่วนตัว ในขณะเดียวกันก็สร้างกำแพงขังตัวเองไว้ไม่ให้ความสัมพันธ์มันเกินเลยไปเหมือนเมื่อก่อน เเต่พี่เค้ารับปริญญาพอดี เราเลยส่งข้อความไปเเสดงความยินดี เราจำไม่ได้ว่าคุยเเชทเรื่องอะไร จำได้ว่าพี่เค้าขอมาเจอ เราคิดไปต่างๆนาๆว่าเค้าจะมาทำไมวะ เค้าจะเลิกกับภรรยาเค้ารึยัง เค้าจะบริสุทธิ์ใจมาเจอเราไหม เเต่ด้วยอีโก้บ้าบอๆดันตอบตกลงให้เค้ามาเจอซะงั้น ขอบอกก่อนนะคะว่าไม่มีอะไรเกินเลยแบบเรื่องอย่างว่า คุย ถามไถ่กันเรื่องชีวิตการทำงาน ความรัก ส่วนใหญ่เราโดนถาม สุดท้ายพี่เค้าถามว่าคุยกันมาเป็นปีไม่รู้เหรอว่าพี่จีบ เรานี่อึ้งไปเลยจ้า ได้เเค่บอกพี่เค้าไปว่าพี่จะทำแบบนี้ไม่ได้ มันไม่ถูกต้อง ตอนนั้นเราให้คำตอบตัวเองไปเลยว่าพี่เค้ายังไม่หย่า เราจะทำให้ผู้หญิงอีกคนที่รอพี่อยู่ที่บ้านเสียไม่ได้ มันไม่ถูกต้อง ทิ้งท้ายไว้ก่อนเเยกกันคือ ขอโทษที่พูดตรงมากเกินไป ถ้าหนูล่วงเกินอะไรพี่ หนูขอโทษด้วยจริงๆค่ะ ..... คุณคิดว่าเรื่องมันจบเเค่ตรงนั้นใช่ไหมคะ ไม่ใช่ค่ะ ยังๆ พี่เค้าส่งข้อความมาบอกว่าได้เจอตัวจริง น่ารัก น่าคุยด้วย อยากรู้สึก อยากเจออีก เรานี่หงายเก๋งไปอีกรอบ เเบบนี้ก็ได้เหรอคะ จนเเล้วจนรอดมีเหตุให้พี่เค้ามาส่งที่ทำงานอีกรอบ แบบโดนบังคับ มอจอดรถรอหน้าตึก ปฏิเสธยังไงล่ะคะ ระหว่างทางเราก็ว่าจะยังไง หนูก็เลือกทางที่ถูกต้องอยู่ดี ออกปากห้ามมาตามส่งหนูแบบนี้ มันไม่ดี ผ่านไปเกือบเดือน เเละเเล้วเรื่องที่เรากลัวว่ามันจะเกิดขึ้น มันก็เกิดขึ้นจริงๆ ภรรยาเค้าตามเราจอในแอปหนึ่ง เราไม่รอถ้าขอโทรเคลียร์กับเจ้าตัวว่าจะเอายังไง ได้คำตอบว่าเเค่ " ไม่รู้ครับ " เราเลยตัดสินใจตัดขาด จบเรื่องวุ่นวายทั้งหมดเอง โดยการส่งข้อความไปบอกพี่เค้าว่า อย่าติดต่อกันอีกเลย ขอให้โชคดี มีความสุขในชีวิตนะคะ.....ปัจจุบันเราเจอพี่เค้ากับภรรยาโดยบังเอิญ ตกใจมาก หัวใจเต้นเหมือนจะหลุดออกมาจากอก เเละทำให้รู้ว่าตลอดเวลาทำใจที่ผ่านมา เราไม่โอเคเลยสักนิด เหมือนจะได้กลับไปเป็นชะนีน้อยอกหักอีกรอบ เหตุผลที่มาเล่าคือ
1. คนเรามีทางเลือกทางที่ถูกต้องเสมอ เเค่คิดถึงคนอื่น ไม่เห็นแก่ตัว โดยเฉพาะอย่าผิดศีลข้อ 3
2. ผู้หญิงบางคนก็ไม่ได้ตั้งใจทำให้ครอบครัวคนอื่นเเตกเเยก เเต่เค้าเเค่ไม่รู้ อยู่ดีๆใครจะอยากได้สถานะชู้/เมียน้อย อย่าอยู่เป็นตัวเผื่อให้ใครเลือก
3. ผู้ชายบางคน ก็ไม่สามารถตัดสินใจทำอะไรได้เด็ดขาด ถ้าเค้าจริงจัง เค้าจะชัดเจนกับเราเอง เค้าจะเลือกทำทุอย่างแบบถูกต้อง
4. เรากำลังทำใจ....เดินหน้าต่อไป ไม่รู้ว่าจะลืมเรื่องแบบนี้ได้เมื่อไหร่ เเต่สักวันเราจะเข้มเเข็งมากขึ้น
5. เฮ้อ ทำบุญ ขออโหสิกรรม กันไป