คือ ผ่านมาจะปีกว่าแล้วครับที่ไม่ได้คุยกัน เป็นได้แค่เพื่อนคนคุยเก่ามีฐานะแค่นั้นจริงๆ แต่ก็ยังเป็นห่วง คิดถึงเสมอ แต่ก็ไม่ได้เศร้าอะไรนะ แต่ก็กลัวว่าถ้าเขามีคนอื่นคงรับไม่ได้แน่ๆ อยู่ห้องเดียวกันด้วยนะคนคนนี้ ยังโสดอยู่เหมือนเดิม ไม่ได้คุยกันเหมือนเดิมอีกแล้ว แต่ผมก็ยังรักเขาอยู่นะ คุยกันก็นิดหน่อย เหมือนผมคงจะไม่มีสิทธ์อีกแล้วละ พอลองคิดว่าเขาเป็นของคนอื่นมันไม่ไหวจริงๆ เห้ออ ก็อาจจะเป็นความผิดผมด้วยที่งี่เง่า เอาแต่ใจเกินไปไม่คิดถึงอีกฝ่ายว่าจะรู้สึกยังไง อยากแก้ไขสิ่งที่ทำมาจัง ทั้งๆที่เคยมีความสุขแท้ๆ ก็แอบหวังว่าเขาจะให้โอกาสเรา แต่ใจมันไม่กว่าที่จะพิมไปว่า "กลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ไหม" เพราะว่าเขาเป็นคนบอกเองว่าเป็นแค่เพื่อนไม่ได้หรอ มันก็แน่แล้วละ ไม่เคยลืมเขาเลยนะ555555 ถึงจะทำตัวแย่ๆ แย่แค่ไหนก็รักอะนะ มาระบายเล่นๆ

ยังคิดถึง เป็นห่วง คนคุยเก่าอยู่ห่างๆ <3