สวัสดีครับผมชื่อวินผมคบกับครูคนหนึ่งในโรงเรียนเราคบกันมา2ปีปีแรกมันดีมากดีทุกอย่างเขาเอาใจใส่ใจผมเป็นอย่างดีพอมาหลังๆปีที่2เริ่มต้นเดือมกราเขาเริ่มเปลียนไปจากหน้ามือเป็นหลังตีนคือ...เปลียนไปมากวันหนึ่งครูกินเหล้ามาเขาเมามากจนเผลอเรียกชื่อใครก็ไม่รู้(ชื่อแฟนเขา)ผมเริ่มรู้สึกไม่ดีล่ะพอผมรอครูเขาหลับผมได้แอบบดูโทรศัพของเขาเพราะผมมีรหัสมือถือของเขาผมได้ไปเจอแชตหนึ่งเขาคุยกับผู้ชายคนหนึ่งผมไม่รู้หรอกนะว่าถึงขั้นไหนกันแล้วเขาเรียกกันว่าตัวกับเค้าผมนี้แทบกกลั้นน้ำตาไม่อยู่ผมซื่อสัจกับเขาขนาดนี้เขายังนอกใจไปมีคนอื่นอีกพอเช้ามาผมจึงถามเขาว่ามีไรจะบอกผมไหมผมเลยกดโทรศัพให้เขาดูเขาบอกว่าเสียใจที่ทำไปเหมือนกันไม่ได้อยากให้เป็นแบบนี้แต่เขาเหตุผลเขาบอกว่าครูกับนักเรียมันไปกันไม่ได้แล้ววินก็ยังเด็กอยู่ดูแลครูยั
งไม่ได้หรอก...ผมเงียบซักพักแล้วตอบว่าครูครับไหนว่าครูจะรอผมครูจะรอผมครูถามผมตลอดไม่ใช่หรอว่าผมจบจากนี้ไปจะเรียนที่อื่นจะมีคนอื่นไหมผมก็บอกตลอดไม่ใช่หรอว่าผมมั่นคงพอไม่คิดจะมีคนอื่นและผมไม่อายหรอกที่มีแฟนแก่ผมจะเก็บเงินเรียนสูงๆหางานดีๆมาเลียงดูครูเองแล้วครูมาผิดสัญญาซ่ะเองหมายความว่าไงว่ะ...ผมได้แต่ร้องไห้เค้าบอกว่าเค้ารู้สึกผิดที่ทำไปทั้งหมด....ผมบอกได้ตามตรงเลยครูเขาคือคนแรกของผมและผมรักเขามากจนไม่อยากเลิกลาตอนนี้พอถึงเวลาฝึกงานเขาได้พาผมมาฝึกงานแถวบ้านเขาผมพักบ้านของครูและวันนั้นที่เขามาส่งผมเขาได้พาแฟนเขามาส่งด้วยเป็นวันที่ผมเจ็บใจสุดๆนั้งร้องไหห้ในรถแล้วคิด...ทำไมทำกับกูได้ว่ะทำแบบนี้ทำไมไม่นึกถึงใจกูเลยหรอสภาพจิตใจผมในตอนนั้นโครตตกต่ำเขานั้งมาไม่ถามอะไรผมซักคำแต่กลับถามผ.ชตนนั้นว่าหิวไหมกินไรมายังทั้งๆที่ผมยังไม่ได้กินข้าวเช้ามาเลยคือตอนนี้ผมก็คบกับครูเขาครับคิดเสมอเผื่อมีหวังเพราะผมยังรักเขาอยู่พออยู่อีกไม่กี่วันผมเริ่มทนไม่ได้เพราะครูเฉยชากับผมมากถามไรครูเขาก็ชอบหงุดหงิดใสผมด่าผมทำไรเขาก็ไม่ถูกใจซักอย่างจบผมขอถอยออกจากชีวิตของเขาให้เขาทั้ง2มีความสุขด้วยกันผมขอเป็นฝ่ายที่เจ็บดีกว่าประเด่นคือผมตัดใจยากครับเพราะผมยังอยู่บ้านของเขาพักอยู่ที่นั้นต้องเจออะไรที่มันไม่น่าจะเจอคือ...ผมลืมไม่ได้หรอกแบบนี้เพื่อนที่ทำงานก็ไม่มีใจคออยากจะไปให้พ้นๆร้องไห้ทุกวันครับเพราะผมเสพติดในความเคยชินอยู่ๆมาทำกันแแบบนี้โครต
ผมบอกเลยพี่ๆคนไหนพอมีทางออกดีๆให้ผมไหมครับแนะนำผมมาหน่อยก่อนที่ผมจะคิดสั่น....เสียใจสุดๆผ.ญ ไม่รู้จักพอทำกันได้ลงคอ
ครูกับนักเรียน....ไปกันได้ไหมครับ
งไม่ได้หรอก...ผมเงียบซักพักแล้วตอบว่าครูครับไหนว่าครูจะรอผมครูจะรอผมครูถามผมตลอดไม่ใช่หรอว่าผมจบจากนี้ไปจะเรียนที่อื่นจะมีคนอื่นไหมผมก็บอกตลอดไม่ใช่หรอว่าผมมั่นคงพอไม่คิดจะมีคนอื่นและผมไม่อายหรอกที่มีแฟนแก่ผมจะเก็บเงินเรียนสูงๆหางานดีๆมาเลียงดูครูเองแล้วครูมาผิดสัญญาซ่ะเองหมายความว่าไงว่ะ...ผมได้แต่ร้องไห้เค้าบอกว่าเค้ารู้สึกผิดที่ทำไปทั้งหมด....ผมบอกได้ตามตรงเลยครูเขาคือคนแรกของผมและผมรักเขามากจนไม่อยากเลิกลาตอนนี้พอถึงเวลาฝึกงานเขาได้พาผมมาฝึกงานแถวบ้านเขาผมพักบ้านของครูและวันนั้นที่เขามาส่งผมเขาได้พาแฟนเขามาส่งด้วยเป็นวันที่ผมเจ็บใจสุดๆนั้งร้องไหห้ในรถแล้วคิด...ทำไมทำกับกูได้ว่ะทำแบบนี้ทำไมไม่นึกถึงใจกูเลยหรอสภาพจิตใจผมในตอนนั้นโครตตกต่ำเขานั้งมาไม่ถามอะไรผมซักคำแต่กลับถามผ.ชตนนั้นว่าหิวไหมกินไรมายังทั้งๆที่ผมยังไม่ได้กินข้าวเช้ามาเลยคือตอนนี้ผมก็คบกับครูเขาครับคิดเสมอเผื่อมีหวังเพราะผมยังรักเขาอยู่พออยู่อีกไม่กี่วันผมเริ่มทนไม่ได้เพราะครูเฉยชากับผมมากถามไรครูเขาก็ชอบหงุดหงิดใสผมด่าผมทำไรเขาก็ไม่ถูกใจซักอย่างจบผมขอถอยออกจากชีวิตของเขาให้เขาทั้ง2มีความสุขด้วยกันผมขอเป็นฝ่ายที่เจ็บดีกว่าประเด่นคือผมตัดใจยากครับเพราะผมยังอยู่บ้านของเขาพักอยู่ที่นั้นต้องเจออะไรที่มันไม่น่าจะเจอคือ...ผมลืมไม่ได้หรอกแบบนี้เพื่อนที่ทำงานก็ไม่มีใจคออยากจะไปให้พ้นๆร้องไห้ทุกวันครับเพราะผมเสพติดในความเคยชินอยู่ๆมาทำกันแแบบนี้โครต