เรื่องของผมเกิดขึ้น เมื่อเมื่อ2560 เรื่องของเรามีอยู่ว่าเราได้ไปทำงาน ที่หนึ่ง แล้วมีผู้หญิงมาแอบชอบ
ผมก็ชอบเค้าน่ะ ผมก็เลยคุยกับพี่เค้ามา3-4เดือน แรกๆผมก็ไม่ได้คิดอะไรเพราะผมรู้ว่า พี่เค้ามีลูกแล้ว เค้ามีผัวเค้าอยู่แล้ว ผมก็ตัดสิ้นใจถามพี่เค้าเลย ว่าพี่มีแฟนแล้วใช้ไหม. พี่เค้าบอกผมว่าไม่มีใคร มีแต่ลูก
พี่เค้าบอกว่าเค้าเลิกกับผัวของพี่เค้านานแล้ว แต่ใจผมก็ไม่ได้คิดอะไร ก็เลยคุยกันไปต่อ. พอผ่านไป
2ปีกว่าๆ ผมไปขอโทรศัพท์พี่เค้าดู ผมก็ว่าเค้ายังไม่เลิกคุยกับผัวเค้าอยู่เลย ผมรู้สึกผิดผมเลยบอกเลิกพี่เค้าไปแต่พี่เค้าไม่ยอมเลิกกับผม ผมควนทำไงดีครัป ผมต้องเจอหน้าพี่เค้าทุกวัน แต่พี่เค้าบอกว่าพี่เค้าทำใจไม่ได้เรื่อง ที่ผมจะเลิกยุงกับพี่เค้า
(ในใจผมคิดว่าผมเป็นชู้พี่เค้ามา2ปีเลย ทำไมผมคิดไม่ได้ผมโง้ตั้งนาน )แต่ผมรักพี่เค้ามาก แล้วมันมาพร้อมกับความรู้สึกผิด ผมทำใจยากมาก ผมไม่รู้ว่าผมควนทำยังไงดี ผมขอคำปรึกษาหน่อยครับ
มีพี่ผู้หญิงคนหนึ่ง. มาแอบชอบแต่เค้ามีผัวแล้วมีลูกแล้วครวนทำยังไง
ผมก็ชอบเค้าน่ะ ผมก็เลยคุยกับพี่เค้ามา3-4เดือน แรกๆผมก็ไม่ได้คิดอะไรเพราะผมรู้ว่า พี่เค้ามีลูกแล้ว เค้ามีผัวเค้าอยู่แล้ว ผมก็ตัดสิ้นใจถามพี่เค้าเลย ว่าพี่มีแฟนแล้วใช้ไหม. พี่เค้าบอกผมว่าไม่มีใคร มีแต่ลูก
พี่เค้าบอกว่าเค้าเลิกกับผัวของพี่เค้านานแล้ว แต่ใจผมก็ไม่ได้คิดอะไร ก็เลยคุยกันไปต่อ. พอผ่านไป
2ปีกว่าๆ ผมไปขอโทรศัพท์พี่เค้าดู ผมก็ว่าเค้ายังไม่เลิกคุยกับผัวเค้าอยู่เลย ผมรู้สึกผิดผมเลยบอกเลิกพี่เค้าไปแต่พี่เค้าไม่ยอมเลิกกับผม ผมควนทำไงดีครัป ผมต้องเจอหน้าพี่เค้าทุกวัน แต่พี่เค้าบอกว่าพี่เค้าทำใจไม่ได้เรื่อง ที่ผมจะเลิกยุงกับพี่เค้า
(ในใจผมคิดว่าผมเป็นชู้พี่เค้ามา2ปีเลย ทำไมผมคิดไม่ได้ผมโง้ตั้งนาน )แต่ผมรักพี่เค้ามาก แล้วมันมาพร้อมกับความรู้สึกผิด ผมทำใจยากมาก ผมไม่รู้ว่าผมควนทำยังไงดี ผมขอคำปรึกษาหน่อยครับ