[ขอระบาย] บางครั้งความหวัง โอกาสดีๆ ก็ทำให้รู้สึกแย่ได้

อยู่มาจนหัวหงอก กลายเป็นพ่อเลี้ยงเดี่ยว (ผมผิดเอง) เลี้ยงผู้หญิงจนได้ดี ไปเอาต่างชาติเป็นตัวเป็นตน มาสองจะสามคน

ล่าสุดก็พึ่งถูกแฟนนอกใจ
ร้องไห้หนักมาก [เป็นผู้ชายก็ร้องไห้เป็น]
แต่แฟนก็ขอโทษผม แต่ก็ไม่ความรู่สึกมันไม่เหมือนเดิม

ผมรู้ผมก็คนธรรมดา หาเช้ากินค่ำ เกิดมาบุญเก่าแทบไม่มีเหมือนคนอื่น

ผมเองได้เห็นโอกาสทางธุรกิจหลายๆอย่างที่ผมสร้างให้คนอื่น

ครั้งนี้ก็เป็นอีกครั้งที่ผมได้เข้าไปช่วยเหลือ
แต่เขากตัญญูกับผม

อยากให้ผมยืนได้เข้ามาร่วมธุรกิจที่ผมน่าจะลุกขึ้นยืนได้อีกครั้ง

แต่ผมไม่สามารถทำได้ผมไม่มีเงินเช้าไปร่วมทุนกับเขา

ผมเองไม่ได้โพสเพื่อยืมเงินใคร

แต่มันทำให้ผมนึกถึง น้าที่เสียไปแล้ว

ย้อนไปเมื่อตอนผมอยู่ ม.4
แม่บอกผมว่าน้าชายยิงตัวตาย

ตอนนั้นผมไม่รู้สึกอะไรมากนักเนื่องจากผมไม่สนิท
ผมโตในกรุงเทพแบบนานๆที ถึงนานมาก ไปพบญาติครั้งนึง

จนเรื่องผ่านเลยไปผมได้รับรู้หลายๆอย่าง
ได้ทราบถึงสาเหตุที่ น้า ทำร้ายตัวเอง

แต่สิ่งที่ผมเห็นตรงหน้ากับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อก่อน

มันเหมือนหน้ามือกับหลังตีน

เมื่อก่อน ผมจะได้ยินแม่ผมบ่นว่าน้าเป็นภาระ

"ไม่เคยคิดจะทำมาหากิน"

ครั้งนึง น้ามาที่บ้านแม่ผมตอนผมสัก ป.5

น้าผมมาเปิดตู้เย็น แล้วน้าถามผมว่า น้าขอกินช็อคโกแลตที่ผมแช่ไว้

ผมไม่ทันได้ตอบเสียงแม่ผม ก็ด่าน้าผมว่า หัดทำมาหากิน จะได้มีเงินซื้อกิน

ตอนนี้ผมเห็นแม่ ผมเตรียมทำแกงที่น้าผมชอบแต่เช้ามืด ออกไปซื้อไส้กรอก ซื้อช็อคโกแลตที่น้าชอบ แล้วไปทำบุญ

จุดธูปให้น้า

ผมก็ไม่รู้มันถึงน้ามั้ย?

ผมเองอยากจะบอกทุกคนที่ได้เข้ามาอ่าน

ทำดีกับคนใกล้ตัวก่อนมันจะสายเกินไป
คุณคงไม่อยากจุดธูปบอกหรือกอกร่างไร้วิญาณของคุณที่คุณรัก ใช่มั้ยครับ?

อะไรที่ให้อภัย อะไรที่ทำใจไม่ได้หรือทำให้รู้สึกแย่ ก็ถอยออกมา

ขอบคุณที่ให้ผมระบาย