เคยเป็นกันไหมคะเวลาเเม่บอกลูกว่ารักลูกเท่ากันเเต่ทำไมสิ่งที่พูดไปไม่ใช่?

สวัสดีค่ะเราจขกท.เองนะคะ คือเรื่องที่เกิดมีอยู่ว่าเเม่เรานะคะมีลูกทั้งหมด3คนเราเป็นลูกคนกลางเรามีน้องลูกพ่อเดียวกันค่ะเวลาเราทะเลาะกับน้องเเม่ก็จะให้ยอมน้องตลอดเราก็ยอมตลอดนะคะ จนมีอยู่มาวันนึ่งเราชวนน้องไปเที่ยวห้างกับเรากับเเฟนไอ้ด้วยความที่ว่าเรากลัวน้องอยู่บ้านเเล้วเหงานะคะก็เลยชวนไปพอดีวันนั้นลูกพี่ลูกน้องก็ไปด้วยไปกับเพื่อนๆของพี่เขาเเล้วน้องเราเป็นคนบ้าผช.มากน้องเราอยากจะไปหามากด้วยความที่เรารีบ+กับรีบทานข้าวจะได้กลับบ้านไม่ดึกมาก น้องเราก็เกิดอาการน้อยใจขึ้นมาทันทีเลยค่ะ น้องเราก็นั่งรถกลับบ้านด้วยความที่เราเป็นห่วงเราเลยโทรบอกเเม่ว่าเออ..น้องกลับบ้านไปก่อนนะมันงอนหนูที่ไม่พามันไปหาผช.เเม่ก็ด่าเราฉอดๆเลยค่ะ เอาจริงเราก็มีส่วนผิดที่ไม่ดูเเลน้องให้ดีเเต่เเม่ก็ควรว่าน้องด้วยไม่ใช่ว่าเราเเม่เราใช้ถ้อยคำรุนเเรงจนถึงเกือบจะทำร้ายเราเลยค่ะมันไม่ใช่ครั้งเเรกนะคะเเต่มันเป็นเเบบนี้ตลอดเเม่จะชอบอ้างว่ารักลูกเท่ากันกับสิ่งที่เเม่ทำลงไปมันไม่ใช่เลยค่ะเเต่เราไม่รู้คนอื่นจะคิดยังไงเเต่เราคิดเเบบนี้เราเป็นโรคซึมเศร้าด้วย(ถึงขั้นต้องทานยา)เเม่ยังไม่ใส่ใจเลยค่ะเขายังคงด่าเเล้วทำร้ายเรา เราควรทำไงดีคะ?

ปล.เพื่อนฝากมาถามค่ะ