ชีวิตโหยหาแต่ความตาย

เรามีเรื่องชีวิตเราจะมาเล่า เราอายุ29 มีลูก1คน ลูกกำลังน่ารัก ก็จับได้ว่าสามีแอบคุยกับผู้หญิงคนอื่น จึงเลิกกับสามีตอนลูกวันเพียงขวบกว่าๆ เราเป็นคนตจว.ค่ะ มาเช่าบ้านอยู่ในจังหวัดหนึ่งใกล้กทม. พ่อแม่แยกทางกัน สิ่งที่เราตามหามากที่สุดคือครอบครัวอบอุ่นซึ่งเราก็ทำไม่ได้ เราทำไห้ลูกไม่มีพ่อแม่เหมือนเด็กคนอื่น หลังจากนั้นเรามาพบผู้ชายคนนึง เราตัดสินใจเลือกผู้ชายคนนี้ เพราะคิดว่าเค้าคือคนดีและไม่ทำร้ายเราอีก คบกับไปได้สักพักก็จับได้ว่าเค้าแอบคุยกับแฟนเก่า เค้าขอโอกาสบอกจะไม่คุยอีก เราก็ให้อภัย หลังจากนั้น ก็มีมาเรื่อยๆ ตลอดเวลา4ปี เกือบ10ครั้ง ความรู้สึกเจ็บสะสมไปเรื่อยๆ จนกลายเป็นความหวาดระแวง ก่อนหน้านี้เราไม่เคยเช็คโทรสัพเลยค่ะจับได้3-4ครั้งแรกก็ยังไว้ใจอยู่ จรกระทั้งครั้งหลังๆ เราก็ดูบ้าง ยังมีแชทที่ปิดเสียง แชทสีชมพูด แต่ไม่มีข้อความ พอถามเค้าก็บอกว่าไม่มีอะไร ส่วนผู้หญิงที่คุยคือผู้หญิงที่รู้ว่าเค้ามีแฟนแล้ว บางคนเป็นเพื่อนในเฟสเราก็มีค่ะ  เหมือนมีมีดปักอยู่ที่ใจตลอดเวลา อยู่ตัวคนเดียวไม่มีใครที่นี่ เราเคยลองผูกคอตาย1ครั้งแต่ไม่ตาย เรายืนอยุ่บนความหวาดระแวง ก่อนหน้านี้เราอยู่ด้วยกันค่ะตอนนี้เค้าต้องไปดูแลพ่อแยกกันอยู่ นานๆมาเจอกัน เราไม่รู้จะเอาความไว้ใจเชื่อใจจากที่ไหนไห้เค้าอีก เราบอกเลิกเค้าก็ไม่เลิก เราอึดอัดทรมาณมากค่ะ เราเป็นคนดีคนนึงไม่เคยนอกใจแฟนเลยสักครั้ง สิ่งที่เราโหยหาคือความอบอุ่นแต่เราก็มาเจอคนที่หักหลังเรามาตลอด เราไม่รู้จะข้ามผ่านความรู้สึกแย่ๆ ไปได้ยังไง เวลาคิดถึงสิ่งที่เค้าทำ มันเจ็บแล้วร้องให้ตลอดเวลา ไม่รู้จะต้องทำแบบไหนกับชีวิต เราดีกับเค้ามากแต่เค้าทำกับเราเยอะมาก เราคิดว่าความดีจะทำไห้เค้าสำนึกได้ แต่ไม่เลย เราโหยหาความตายตลอดเวลา บางครั้งก็นอนในรถปิดกระจกเผื่อจะขาดอากาศแล้วตายไป เราไม่รู้จะข้ามผ่านความรู้สึกแย่ๆที่สะสมนี้ไปยังไง ปกติเราเป็นคนเข้มแข็งร่าเริง ตอนนี้เราอ่อนแอกลายเป็นคนอยากตายอยู่ตลอดเวลา...