[เตือนภัย] คนดีด้วยกันสมัยนี้ทำไมหายากจังครับ หรือผมอ่อนต่อโลกเกินไป

สวัสดีครับนี่เป็นกระทู้แรกที่ผมจะมาเล่าประสบการณ์  ตามหัวข้อข้างบนครับ ทำไมคนดีถึงหายาก เมื่อก่อนก็ไม่เคยคิดครับถึงได้มาโดนกับตัว ถึงได้รู้ ต่อให้เราเป็นคนดีก็ไม่ใช่ว่าคนอื่นจะดีกับเราเสมอไป  โอเคครับเข้าเรื่องเลยดีกว่า  เรื่องราวมันเกิดที่ห้างโลตัสแห่งหนึ่งครับ ขอไม่พูดชื่อสถานที่หรือเขตนะครับ

ผมที่กำลังซื้อของเข้าบ้าน เมื่อซื้อเสร็จ ผมก็เข็นตะกร้ารถเข็นไปที่ลานจอดรถ[มอเตอร์ไซค์]  หลังจากนั้นผมก็พยายามเอาของขึ้นไปแขวนไว้ที่รถครับ

พอเอาของแขวนวางได้สักพัก ซักประมาณ 2 3 ถุง  ก็มีชายคนนึงมาเรียกผมจากทางด้านข้าง  ตอนแรกผมก็คิดว่าเขาเรียกอีกคน เพราะว่าที่จอดมอเตอร์ไซค์ก็มีคนอื่นอยู่ด้วย  แต่เขาก็ยังเรียกต่อ 

"คุณคุณครับ"  ผมเลยต้องหันหน้าไปมองเขา

"ครับ" ผมตอบรับเขาเพื่อให้แน่ใจว่าเขาเรียกผม

"ช่วยอะไรผมหน่อยได้ไหมครับ " ผู้ชายคนนั้นพูดอย่างลุกลี้ลุกลนและเหงื่อท่วมตัว

ลืมบอกไปครับว่าลักษณะผู้ชายคนนั้นเป็นยังไง ก็ประมาณว่าใส่กางเกงชุดบอล สีน้ำเงิน ถือพวกรองเท้าเตะบอลมา 2 คู่ ลักษณะร่างกายดูอ้วนๆหน่อยครับ

ไว้ผมยาว ไว้หนวด น่าจะสูงประมาณสัก 175 ส่วนสูงผมนี่ไม่แน่ใจนะครับ  แต่ดูท่าทางเขาหอบเหนื่อยมาก

"ครับเรื่องอะไรหรอครับ" ผมถามเขาออกไป

"คือผมอยากจะยืมเงินหน่อยนะครับผมทำกระเป๋าตังค์หาย ผมไม่ใช่มิจฉาชีพหรืออะไรนะครับ " เขาพูดออกมาอย่างรวดเร็วมาก

ซึ่งตอนนั้นผมก็ยังยืนฟังอยู่ ส่วนเวลาของตอนนั้น ก็น่าจะตอนเวลา 2 ทุ่ม 10 นาทีครับ แต่ผมก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน

"กระเป๋าตังค์หายหรอครับ" ผมลองถามเขา

"ครับกระเป๋าตังค์ผมหายจริงๆ เนี่ยครับผมเดินออกมาจากที่เขาเตะบอลเล่นบาสกัน " แล้วเขาก็ชี้ไปตรงที่เขาเดินออกมาครับ 

ถ้าถามว่าผมรู้จักซอยนั้นไหมก็ยังครับยังไม่เคยเข้าไป ผมได้แต่พยักหน้าให้เขา

"แล้วกระเป๋าตังค์คุณหายังไงครับ" ผมเป็นคนถามเขาอีกครั้ง

เขาบอกว่าเขาวางกระเป๋าตังค์ไว้ที่ล็อกเกอร์หรืออะไรสักอย่างเลยน่ะแล้วมีคนหยิบไป 

"ตอนแรกผมก็ไปขอยืมเงินคนอื่นนะครับ แต่เขาไม่ให้เลย ผมเห็นคุณอยู่คนเดียวก็เลยกล้ามาขอ แต่ผมไม่ใช่พวกมิจฉาชีพจริงนะครับถ้าผมได้แล้วผมจะคืนให้จริงๆ"

ผมเห็นสภาพเขาแล้วก็น่าเห็นใจอยู่เหมือนกันครับ

ถามว่าผมเคยมีประสบการณ์แบบเขาไหมก็เคยมีเหมือนกันครับแต่ไม่หนักเท่าเขา เพราะตอนนั้นผมมีเพื่อนอยู่ด้วยเลยขอยืมเงินเพื่อนได้  และครั้งนี้การที่คนมาขอยืมเงินผมโดยบอกว่ากระเป๋าตังค์หายนี่ก็ไม่ใช่แค่ครั้งแรกด้วย เคยเกิดขึ้นมาก่อนหน้านี้แล้วครับแต่ผมขอเล่าเรื่องนี้ก่อน

"แล้วบ้านคุณอยู่ไหนครับ" ผมถามเขาเพื่อลองดูก่อน

"ผมอยู่คอนโดแถว xxx "

"แล้วคุณมาที่นี่ได้ไงครับ"

"นั่งแท็กซี่มาครับ"

"แล้วปกติมาที่นี่บ่อยไหมครับ"

"ก็บ่อยอยู่นะครับ"

"แล้วเพื่อนคุณล่ะครับ"

"ไอ้พวกนั้นมันกลับไปก่อนผมแล้วครับ" เขาพูดแล้วก็ถอนหายใจ ผมก็ยังไม่ปักใจเชื่อเขาหรอกนะครับ

"แต่เชื่อได้นะครับผมไม่ใช่พวกมิจฉาชีพหรือพวกมาขอเงินจริงๆนะครับ ถ้าผมกลับถึงบ้านแล้วเดี๋ยวพรุ่งนี้ผมจะโอนคืนให้เลย"

แล้วหลังจากนั้นผมก็พูดถามเกี่ยวกับเขาสักพักนึงครับ ส่วนใหญ่ก็เป็นเรื่องที่เขามาที่นี่บ่อยไหม อยู่แถวไหน ถนนอะไรคอนโดชื่ออะไร

จนสุดท้ายผมก็ตัดสินใจได้ครับ เลยให้เขายืมเงิน เขาก็ขอบคุณผมยกใหญ่ครับ ที่ผมตัดสินใจให้เขายืมเงินนี้ก็เพราะ

เขาบอกให้ผมถ่ายรูปเขาไว้หรือบัตรประชาชนก็ได้ และเขาก็ขอเบอร์ผมไว้ เลขที่บัญชีธนาคารแต่ผมจำไม่ได้ไง และประจวบเหมาะกับโทรศัพท์ผมเน็ตหมดด้วย

เขาเองก็มีโทรศัพท์นะครับ เป็นโทรศัพท์รุ่น Samsung ก็น่าจะเป็นพวกรุ่น S  เดาเอาว่าน่าจะเป็น S8 ครับไม่แน่ใจเหมือนกันว่ารุ่นอะไร  แต่เอาเป็นว่าถ้ามีโทรศัพท์รุ่นแพงขนาดนี้ก็น่าจะมีเงินแหละครับ 

เขาก็ใช้โทรศัพท์เขาโทรเข้าเครื่องผม ผมก็เลยบันทึกเบอร์เขาไว้

พอเสร็จเขาก็พูดชมผมครับว่าผมเป็นคนดี ชมผมยกใหญ่ว่าคนดีหายาก พอเขาถามชื่อผมผมก็บอกชื่อผมไป 

แล้วผมก็เดินไปที่ตู้ atm ครับเขาก็เดินตามมาด้วย เราก็พูดด้วยกันตอนเดินไปครับ เขาก็ถามว่าผมอยู่ไหนผมก็บอกไปว่าผมอยู่ที่ไหนไหนๆ

แล้วเขาก็บอกว่าเขาจะไปขอบคุณถึงบ้านเลย  ผมเลยบอกว่าไม่ต้องหรอ แค่คุณจริงใจกับผมก็พอ แต่เขาก็ยังไม่หยุดพูดนะครับ 

เขาบอกเขาจะพาผมไปเลี้ยงข้าวเพื่อขอบคุณ  เขาก็พูดอีกว่าถ้าเขาเอาเรื่องนี้ไปบอกเพื่อนๆเขาเป็นเพื่อนเขาคงไม่เชื่อ ว่ายังมีคนดีอย่างผมเหลืออยู่

แล้วก็พูดอีกว่าจะโพสต์ขอบคุณผมใน Facebook ด้วย  แต่ผมก็สงสัยอยู่ข้อนึงว่าทำไมเขาไม่โทรไปบอกเพื่อน ผมเลยถามเขาไป

"ทำไมคุณไม่โทรไปบอกเพื่อนให้เพื่อนคุณมารับและครับ" 

"ไม่ใช่ผมไม่โทรครับผมโทรไปบอกพวกมันแล้ว แต่บางคนก็ถึงบ้านแล้วบางคนก็ไม่รับ" 

ผมเลยได้แต่พยักหน้าให้แล้วเอ่อออไป  คิดในใจว่าเอาวะถ้าโดนหลอกก็ถือว่าได้เป็นบทเรียน ถ้าเขาไม่หลอกเราก็ได้เป็นพี่เป็นน้องกัน

ผมลืมบอกอายุของเขาไปครับ แต่ผมไม่ได้ถามอายุของเขานะครับแค่เดาเอา น่าจะประมาณแถว 20-30 ไปปายนี่แหละครับ  ส่วนผมเองก็ 18

ห่างกันใช่ไหมล่ะครับ  ผมเองก็คิดนะครับ ที่เขาเข้าหาผมก็เพราะผมอาจจะอายุน้อยกว่าเขา เลยอาจจะหลอกง่ายหรือเปล่าผมก็คิดนะ

แต่ก็พยายามไม่ใส่ใจคิดในแง่ดีไว้  จนเราสองคนมาถึงตู้ ATM  ผมเดินเข้าไปกดเงินส่วนเขาขอรอข้างนอก 

เงินที่เขาขอคือ1300 ครับ ตอนแรกผมก็ตกใจนะครับว่าทำไมขอเงินเยอะจัง  แต่ก่อนหน้านี้เขาก็เล่าเหตุผลให้ฟังแล้ว

เขาบอกคุณแจคอนโดหรือคีย์การ์ดเขาก็หายเหมือนกัน ไว้ในกระเป๋าตัง  แล้วถ้าจะทำกุญแจใหม่ก็ต้องโดนค่าปรับ เลยต้องมีเงินจ่ายค่าปรับด้วยนะครับ

ผมเลยได้แต่พยักหน้าให้  ในใจผมก็เตรียมใจไว้แล้วครับว่าถ้าโดนหลอกนี้ก็ซวยเอง [เพราะเชื่อคนง่าย]

กดเงินเสร็จผมก็เอาเงินมาให้เขา  เขาก็ขอบคุณผมยกใหญ่เหมือนเดิม  บอกว่าถ้าเขาไม่เจอผมต้องแย่แน่ๆ  แล้วก็ทำท่าเหมือนกำลังจะไหว้ผม

อันนี้ผมก็ไม่แน่ใจนะว่าผมคิดไปเองหรือเปล่าแต่เห็นเขาพนมมือเข้ากัน เลยคิดว่าจะไหว้ขอบคุณผม  ผมเลยบอกไปว่าไม่ต้องครับไม่ต้อง

ผมเลยเดินกลับไปที่รถมอเตอร์ไซค์โดยที่เขาก็ยังเดินตามผมมาอยู่เหมือนกัน  พูดว่าจะโพสต์ขอบคุณผมลง Facebook  แล้วเอาไว้ถ้าเขามีเวลาเขาจะมาชวนผมไปกินข้าวเพื่อขอบคุณอีก 

แล้วเขาก็ขอจับมือกับผม แล้วก็ขอบคุณผมอีกครั้ง  เขาบอกผมก่อนจะไป  ตอนเที่ยงจะโอนเงินคืนมาให้ จะโทรมาบอก  ไม่ลืมที่จะขอบคุณผมก่อนจะเดินไปโบกแท็กซี่  ผมก็ได้แต่พูดบอกเขาไปว่ากลับบ้านดีๆนะครับ

และเช้าอีกวัน

ผมยังไม่ได้โทรไปหาเขาหรอกครับ กะว่าจะให้เขาโทรมาหาเองมากกว่า อยากจะรู้ว่าเขาจะจริงใจกับผมแค่ไหน  ผมก็หาอะไรทำเล่นๆไปในบ้าน

จนเวลาล่วงเลยมาถึงเที่ยง ก็ไม่มีวี่แววว่าเขาจะโทรมา  ผมเริ่มใจไม่ดี  ตอนนี้มันจะบ่ายนึงแล้วเขายังไม่โทรมาเลย  แต่ผมก็ยังทำเป็นว่าเขาอาจจะยุ่งอยู่ก็ได้

อาจจะกำลังทำธุระอยู่ให้เวลาเขาหน่อย  จนเวลาล่วงเลยมาถึงบ่าย 3 ผมหมดความอดทน  เลยโทรหาเขา แต่รู้ไหมว่าผมได้อะไรกลับมา

' ไม่มีเสียงตอบรับจากเลขหมายที่ท่านเรียก ' คราวนี้ผมใจเสียในทันที แต่ก็ยังทำให้ตัวเองใจเย็นไว้อยู่ เขาอาจจะโทรศัพท์แบตหมดก็ได้คิดในแง่ดีไว้

ผมได้แต่บอกตัวเองอย่างนั้น  ผ่านไปอีก 20 นาทีผมลองโทรอีกครั้ง  แต่คราวนี้เปิดลำโพงด้วย  แต่เหมือนจะโทรติดนะครับ  มันขึ้นว่ากำลังโทร

ภายใน 5 วิผมก็โดนตัดสาย  คราวนี้ไม่ต้องพูดถึงเลยครับว่าผมรู้สึกยังไง ถามว่าจะโทรต่อไหมผมไม่โทรหรอกครับ แค่นี้ก็ชัดแล้วครับว่าเขาเป็นคนยังไง

และก็อีก 5 นาทีผมก็โทรไปอีก  คราวนี้เป็นเหมือนตอนที่โทรครั้งแรก  คือไม่สามารถติดต่อได้  มันมี 2 กรณี  เขาอาจปิดเครื่องหนีผม  หรือ  คงบล็อคเบอร์ผมไปแล้ว  ตอนนี้ผมไม่คิดเข้าข้างเขาอีกแล้วครับ ถ้าจะขนาดนี้มันก็ชัดแล้ว

ถ้าถามถึงความรู้สึกผมในตอนนี้ ถามว่าโกรธไหมไม่โกรธครับถามว่าแค้นไหมไม่แค้นครับ

แต่ที่เสียไปก็คือจิตใจและความรู้สึกครับ  ความรู้สึกที่หลงเชื่อเขา เชื่อในคำที่เขาพูด มันเสียความรู้สึกจริงๆครับ 

พ่อแม่ปู่ย่าน้าอาสอนให้เราเป็นคนดีแล้วเราก็เป็นคนดี  เห็นใจคนอื่นที่ลำบากกว่าเรา ให้ช่วยเหลือคนที่เขากำลังลำบาก ให้เห็นใจคนอื่นเอาใจเขามาใส่ใจเรา 

นั่นคือคำที่ครอบครัวสอนผมไว้  สอนให้ผมเป็นคนดี  ผมก็เป็นนะ  จนวันนี้ผมถึงได้เข้าใจความหมายที่เขาพูดกัน  [คนโง่ย่อมเป็นเหยื่อของคนฉลาด]

[คนดีเหลือน้อยในสังคม]  นั่นคือคำที่ผมมักได้ยินบ่อยๆ จากคนรอบตัว จนวันนี้ได้มาเจอกับตัว  บอกตามตรงครับผมไม่เคยโดนหลอกหนักขนาดนี้

เคยโดนแต่เติมเกมแล้วมักไม่ได้ของจากพวกเว็บที่ไปเติม  ยังไม่เสียใจเท่าตอนนี้เลยครับ  ถึงมันจะไม่ใช่เงินมากมายระดับถึง 2-3 พัน  

สำหรับผมมันก็ไม่ใช่เงินมากมายหรือเงินน้อยนะครับ  แต่อยากให้เขารู้ว่าเงินที่เขาใช้อยู่ในตอนนี้มันเป็นเงินของเรา  เป็นเงินที่เขามาขอเราเองแล้วเล่าเรื่องความลำบากของเขา  ด้วยการทำให้ผมเชื่อใจ  ผมไม่ได้หวังสิ่งตอบแทนจากเขานะครับ  แค่เขาโทรกลับมาบอกผมว่าขอบคุณแค่นี้ผมก็ดีใจแล้วครับแล้วก็โอนเงินคืนให้ผม  เชื่อเถอะครับว่าผมกับคุณจะได้อยู่กันไปนานๆกว่านี้แน่  

ส่วนถ้าถามผมว่าผมจะไปแจ้งความไหม  ผมก็คงไม่คิดจะไปแจ้งหรอกครับ  ผมไม่ถือขอเอาความกับคนแบบนี้หรอกนะครับ  เพราะยังไงมันก็ไม่ใช่เงินมากมายขนาดนั้น  แต่อยากให้คุณอย่าไปทำแบบนี้กับคนอื่นเลยครับ  เริ่มที่ผมก็จบที่ผมเถอะ  

บอกไว้ก่อนนะครับผมไม่ได้เชื่อเรื่องเวรกรรมผมเชื่อผลการกระทำ  ใครทำอะไรก็ต้องได้อย่างนั้น  ถ้าคุณไปทำอย่างนี้กับคนอื่นที่ไม่ใช่ผม แน่นอนว่าเขาไม่ใช่ผม เขาไม่ได้คนที่ใจดีใจกว้างเหมือน