ก่อนอื่นเลย ผช.เขาเลิกกับภรรยาเขาแล้วนะคะ แต่ก็ยังมีติดต่อกันบ้างตามโอกาส แต่เราคบกันแบบไม่ปิดเผย ด้วยเรื่องความเหมาะสมต่างๆนาๆ แต่เราตกลงกันไว้แล้วว่าไม่มีอะไรผูกมัดกัน แต่ก็คบกันมา5-6ปีแล้ว ตั้งแต่เราเรียนมหาลัย แต่เรื่องการเงินเราไม่ได้ซัพพอร์ตอะไรกันเลย ตอนที่เรียนอยู่เวลาทานข้าว/เที่ยว ผช.ก็จะเป็นคนออกทั้งหมด แต่ไม่ได้ให้เงินเราใช้ ซึ่งเราก็ไม่ได้เรียกร้อง ตอนนี้เราทำงานแล้ว เวลากิน/เที่ยว ก็จะช่วยกันออกตลอด ไม่ได้เบียดเบียนกัน ครอบครัวทั้ง2ฝ่ายไม่มีใครรับรู้เลย

ตอนนี้ผช.ป่วยหนัก ก่อนหน้านี้ แชทล่าสุดคือเขาบอกแอดมิดรพ.แล้วขาดการติดต่อ1เดือน เราจึงโทรไปรพ.เลยรู้ว่าเขาอยู่ICUตลอด ไม่ได้สติ เราจึงลางานไปเยี่ยมที่รพ.แล้ว1รอบ( เราอยู่กทม. ผช.อยู่เหนือ) ตอนไปเยี่ยมเขาออกมาพักฟื้นห้องพิเศษแล้วพอมีสติคุยรู้เรื่อง เลยถามว่ารออยู่ไหม อยากให้ไปหาไหม เขาพยักหน้าแอบเห็นน้ำตาเขาไหล เราจับมือกันตลอด และโชคดีที่เจอน้องสะไภ้ของเขาเฝ้าอยู่ซึ่งก็ไม่ได้บอกอะไรแค่บอกว่าคนรู้จักที่ทำงาน หลังจากกลับมา1วัน แกก็กลับเข้าICUอีก คือเรากินอะไรไม่ได้เลย ห่วงมาก ล่าสุดหลังจากอยู่รพ.เกือบ2เดือน ตอนนี้เขาพักฟื้นที่บ้าน แล้วเรามีโอกาสขึ้นเหนืออีก ว่าจะแวะเข้าไปเยี่ยม คิดว่าจะเหมาะสมไหม ถ้าเข้าไปที่บ้าน

แต่แกนอนที่บ้าน เดินไม่ได้ แต่มีสติ สามารถแชทคุยกันได้บ้าง เขายังคงห่วงเราเขาชวนไปพักที่บ้านได้ แต่เราปฏิเสธไป เพราะไม่เหมาะแน่ แต่ด้วยความที่แกเดินไม่ได้ ลูกเขาจึงต้องเฝ้าตลอดและภรรยาเขาก็แวะเวียนมาเฝ้าตลอดเพราะผช.เขาไม่ได้คบใครหรือแต่งงานใหม่ คือถ้าเราไปที่บ้านต้องเจอลูกและภรรยาเขาแน่ๆ ใจเราอยากไปหามาก เขาก็อยากให้ไป แต่มุมมองลูกก็คงไม่เข้าใจ เรื่องความสัมพันธ์ของเรากับผช. กลัวจะเกิดการทะเลาะกัน