ขอพื้นที่ระบายนะคะ
เรามีน้องชาย อายุห่างกัน 4 ปี ปัจจุบันเรา 28 ปี น้อง 24 ปี พ่อแม่แยกทางกัน แต่ก่อนน้องอยู่กับแม่ เราอยู่กับพ่อ พอเราเรียนจบทำงาน เรามาอยู่กับแม่ น้องชายเรียนไม่จบม.3 เพราะเกเร เล่นเกมส์ มีแฟนแล้วพลาดทำผู้หญิงท้อง มีลูกแล้ว 1 คน ตอนนี้เลิกกับแฟนแล้ว ลูกก็ไปอยู่กับแฟนเค้าค่ะ
เท่าที่รู้สึก แม่จะรักน้องมาก น้องอยากได้อะไรแม่ก็ให้ อะไรที่แพงๆก็มีบ่นบ้างแต่ก็ให้ เช่น iphone ขอแต่เงิน แม่สอนว่าเป็นพี่น้องให้รักกัน ถ้าแม่ไม่อยู่ต้องดูแลน้อง หลายๆครั้งที่เราน้อยใจแม่มากๆ เราไม่เคยขอเงินแม่เลยตั้งแต่ทำงาน ค่าน้ำไฟ เน็ตบ้านเราช่วยออก
น้องชายเอาแต่ขอเงิน ใช้เงินเก่ง (ตอนนี้ติดทหารใกล้ปลดแล้ว) เราเครียดมาก พอปลดทหารมาจะทำงานอะไร วุฒิก็มีแค่ป.6 นอนไม่ตื่น กินข้าวไม่เก็บ เวลากลับจากทหารมาช่วงที่เค้าให้กลับบ้าน เราไม่เคยดีใจที่น้องกลับมาเลย เพราะกลับมาก็ไม่ค่อยอยู่บ้าน ขอแต่เงิน เราทำงานแค่เงินเดือนหมื่นต้นๆ ผ่อนรถยนต์ อยากได้อะไรก็ซื้อเอา แล้วก็ต้องคอยส่งเงินให้พ่อใช้เวลาแกไม่มี ถ้าน้องมาขอแล้วเราไม่มี น้องก็ไปขอแม่ แม่ก็มาเล่า เราก็คอยบอกแม่ว่าอย่าตามใจน้องมาก ขอแล้วไม่ต้องให้ แม่ก็บอกว่าแม่ใจดำไม่พอ ประโยคนี้ทำเรารู้สึกไม่ดีเลย เหมือนกับว่าเราใจดำหรอ สุดท้ายแม่ก็โอนเงินให้น้องใช้ตลอด ทุกวันนี้เราต้องคอยประหยัด เดือนๆนึงใช้ไม่เคยพอ แต่ก็ต้องทำให้ได้
มีหลายครั้งที่เรานั่งร้องไห้ รู้สึกเหนื่อย น้อยใจแม่ (รู้ว่าบาป) เราเคยตั้งคำถามกับตัว ว่าไม่มีแม่คนไหนที่ไม่รักลูกตัวเองใช่ไหม ? แม่ไม่เคยถามเราเลยว่าเรียนเป็นไง ทำงานเป็นไง มีเงินพอไหม ลูกอยากกินอะไรบ้าง กลับกัน เวลาแม่มาเราตื่นเช้าออกไปหาอาหารเช้าเตรียมให้แม่ทุกครั้ง เราเต็มใจที่จะทำเพราะเป็นหน้าที่ของลูก
แม่ก็เคยมาปรึกษามาคุยเรื่องน้อง ว่าจะทำยังไงกันดี ไม่รู้จักโตสักที เราก็พูดอ้อมๆไปหลายครั้งว่าเพราะแม่ตามใจ แต่พูดมากไม่ได้ แม่ก็คือแม่ ไปสอนมากก็ไม่ได้ เวลาน้องทักมาต้องเป็นเรื่องเงินทุกครั้ง ไม่เคยที่จะทักมาเลยว่าทำอะไร กินข้าวแล้วยัง ไม่มีเลย .. คนเป็นพี่มันเหนื่อยจริงๆ
เราอยากหาทางออกเรื่องน้องมากๆค่ะ อยากให้เค้ารู้จักโตกว่านี้ ทำงานมีเงินใช้เอง บ้านใครหรือใครที่มีปัญหานี้บ้างคะ ? มาแชร์ให้ฟังกันนะคะ ขอบคุณค่ะ
อยากลาออกจากการเป็นพี่
เรามีน้องชาย อายุห่างกัน 4 ปี ปัจจุบันเรา 28 ปี น้อง 24 ปี พ่อแม่แยกทางกัน แต่ก่อนน้องอยู่กับแม่ เราอยู่กับพ่อ พอเราเรียนจบทำงาน เรามาอยู่กับแม่ น้องชายเรียนไม่จบม.3 เพราะเกเร เล่นเกมส์ มีแฟนแล้วพลาดทำผู้หญิงท้อง มีลูกแล้ว 1 คน ตอนนี้เลิกกับแฟนแล้ว ลูกก็ไปอยู่กับแฟนเค้าค่ะ
เท่าที่รู้สึก แม่จะรักน้องมาก น้องอยากได้อะไรแม่ก็ให้ อะไรที่แพงๆก็มีบ่นบ้างแต่ก็ให้ เช่น iphone ขอแต่เงิน แม่สอนว่าเป็นพี่น้องให้รักกัน ถ้าแม่ไม่อยู่ต้องดูแลน้อง หลายๆครั้งที่เราน้อยใจแม่มากๆ เราไม่เคยขอเงินแม่เลยตั้งแต่ทำงาน ค่าน้ำไฟ เน็ตบ้านเราช่วยออก
น้องชายเอาแต่ขอเงิน ใช้เงินเก่ง (ตอนนี้ติดทหารใกล้ปลดแล้ว) เราเครียดมาก พอปลดทหารมาจะทำงานอะไร วุฒิก็มีแค่ป.6 นอนไม่ตื่น กินข้าวไม่เก็บ เวลากลับจากทหารมาช่วงที่เค้าให้กลับบ้าน เราไม่เคยดีใจที่น้องกลับมาเลย เพราะกลับมาก็ไม่ค่อยอยู่บ้าน ขอแต่เงิน เราทำงานแค่เงินเดือนหมื่นต้นๆ ผ่อนรถยนต์ อยากได้อะไรก็ซื้อเอา แล้วก็ต้องคอยส่งเงินให้พ่อใช้เวลาแกไม่มี ถ้าน้องมาขอแล้วเราไม่มี น้องก็ไปขอแม่ แม่ก็มาเล่า เราก็คอยบอกแม่ว่าอย่าตามใจน้องมาก ขอแล้วไม่ต้องให้ แม่ก็บอกว่าแม่ใจดำไม่พอ ประโยคนี้ทำเรารู้สึกไม่ดีเลย เหมือนกับว่าเราใจดำหรอ สุดท้ายแม่ก็โอนเงินให้น้องใช้ตลอด ทุกวันนี้เราต้องคอยประหยัด เดือนๆนึงใช้ไม่เคยพอ แต่ก็ต้องทำให้ได้
มีหลายครั้งที่เรานั่งร้องไห้ รู้สึกเหนื่อย น้อยใจแม่ (รู้ว่าบาป) เราเคยตั้งคำถามกับตัว ว่าไม่มีแม่คนไหนที่ไม่รักลูกตัวเองใช่ไหม ? แม่ไม่เคยถามเราเลยว่าเรียนเป็นไง ทำงานเป็นไง มีเงินพอไหม ลูกอยากกินอะไรบ้าง กลับกัน เวลาแม่มาเราตื่นเช้าออกไปหาอาหารเช้าเตรียมให้แม่ทุกครั้ง เราเต็มใจที่จะทำเพราะเป็นหน้าที่ของลูก
แม่ก็เคยมาปรึกษามาคุยเรื่องน้อง ว่าจะทำยังไงกันดี ไม่รู้จักโตสักที เราก็พูดอ้อมๆไปหลายครั้งว่าเพราะแม่ตามใจ แต่พูดมากไม่ได้ แม่ก็คือแม่ ไปสอนมากก็ไม่ได้ เวลาน้องทักมาต้องเป็นเรื่องเงินทุกครั้ง ไม่เคยที่จะทักมาเลยว่าทำอะไร กินข้าวแล้วยัง ไม่มีเลย .. คนเป็นพี่มันเหนื่อยจริงๆ
เราอยากหาทางออกเรื่องน้องมากๆค่ะ อยากให้เค้ารู้จักโตกว่านี้ ทำงานมีเงินใช้เอง บ้านใครหรือใครที่มีปัญหานี้บ้างคะ ? มาแชร์ให้ฟังกันนะคะ ขอบคุณค่ะ