๑.เริ่มต้น จินตนาการ แผนภูมิจิต เจตสิก รูป นิพพาน สมาชิกบางท่านก็มองว่าเป็นลูกชิ้น ผมก็ทึ่งในความคิดในจินตนาการ
๒.-แต่คงไม่ใช่แบบที่ผมคิดนะครับ เวลาผมติดขัดเรื่องจิต เจตสิก รูป ปรมัตถ์ ผมก็จะไปหาดู หลายๆครั้งก็คัดลอกเอามาแปะไว้ในสมุดจดเพื่อไม่ต้องหาอีกในโอกาสต่อไปเมื่อย้อนกลับมาทบทวน ผมเห็นคุณค่าของสิ่งนี้ครับ ซึ่งนั่งพิจารณาดูแล้ว คนที่ทำไว้จะต้องเป็นคนที่มีสติปัญญาดีมากถึงได้ทำออกมาได้ จนกระทั่งต้องมีต้องใช้ตามเป็นความจำเป็นเพื่อสนับสนุนให้การเรียนการสอนพระอภิธรรมสะดวกมากขึ้น ตรงนี้ต้องขออนุโมทนา
๓.-วิถีจิต ก็เป็น บัญญัติที่สื่อถึงสภาวะได้อย่างยอดเยี่ยม ใช้อธิบายประเด็นต่างๆในพระอภิธรรมให้ผู้ศึกษาได้เข้าใจโดยอาศัยบัญญัตินี้สามารถเข้าใจสภาวะแบบสุตตะ และเมื่อเจอปัญหาก็สามารถจินตาได้อย่างดียิ่ง
๔.-และองค์ธรรม ก็คือ บัญญัติที่สื่อถึงสภาวะ เพื่อพิจารณารับรองว่าถูกหรือไม่ถูก ในความเบี่ยงเบน(ของมโน กับ จินตนาการ แบบคิดไปเอง)
๕.-เรียนพระอภิธรรมแล้ว มีความเปลี่ยนแปลงกับวิธีคิดของผมมากมาย ได้แก่
๕.๑ ผมเลือกที่จะไม่ทำงาน ที่มีแต่ โลภะ โทสะ โมหะ ทั้งวัน
๕.๒ ผมเลือกที่จะไม่ทำงานหาเงินอีก แต่เลือกที่จะใช้เวลาที่เหลือของชีวิตในการศึกษาพระธรรม และปฏิบัติธรรม เท่าที่จะทำได้มากบ้างน้อยบ้างไม่เท่ากันในแต่ละวัน
๕.๓ เลิกไหว้เคารพบูชาหมดเลย เว้นพระประธานโบสถ์ซึ่งจะระลึกถึงคุณพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ส่วนเจ้าพ่อ เทพ เจ้าแม่ นี่เลิกกราบไหว้บูชาหมดแล้ว
๕.๔ เมื่อก่อนท่องคาถาชินบัญชรได้ ตั้งแต่ตอนเป็นหนุ่ม๒๑-๒๒ แต่ตอนนี้เลิกท่องแล้ว หันมาท่องธัมมจักรกัปปวัตตนสูตรแทน และกำลังจะท่องพระสูตรอื่นๆตามที่ พอจ.สมบัติ นันทิโก ท่านแนะนำ แต่ตอนนี้ บทพระพุทธคุณ พระธรรมคุณ พระสังฆคุณ พร้อมคำแปลน่าจะได้ก่อน
๕.๕ พระเครื่อง เครื่องราง ของขลัง ก็เลิก
๕.๖ เวลาพบพระมาบิณฑบาทในตอนเช้า ก็จะหาภัตตาหารไปถวาย ด้วยจิตที่มีปิติ
๕.๗ ไม่กลัว แต่สำรวจแล้วก็ยังมีความกลัวอยู่ลึกๆในจิตใจซึ่งจะต้องกำจัดให้หมดไปในโอกาสต่อไป
๕.๘ รักษาศีล ๕ ซึ่งก็มีเจตนาศีลขาดบ้างเมื่อแพ้ตัณหาอุปทาน อันนี้เข้าใจว่า ต้องมีไปแวะเยี่ยมเยียนอบายภูมิบ้าง
๕.๙ พบว่าชีวิตมีความสุขกว่าชีวิตที่ผ่านๆมา ทั้งๆที่ทุกข์สุขอะไรต่างๆก็มีประดังเข้ามาเหมือนเดิม
๕.๑๐ แม้จะได้หรือไม่ได้ดวงตาเห็นธรรมในชาตินี้ ก็ไม่เป็นไร เพราะแค่นี้จิตก็เป็นมหากุศลหลายชั่วโมงต่อวันแล้ว
๕.๑๑ ทบทวนพระธรรม ศึกษาพระธรรมเพิ่ม และปฏิบัติ สติปัฏฐาน ๔ ล้วนเป็นกิจกรรมที่มีเวทนาเป็น โสมนัสในวันหนึ่งวันหนึ่ง
มีอีกเยอะนะครับ ขี้เกียจเขียนครับ เอาพอเป็นสังเขปพอนะครับ
แล้วท่านหละครับ เรียนพระอภิธรรมแล้วเป็นอย่างไรกันบ้าง อยากให้ช่วยอธิบายครับ เพื่อพวกที่ยังไม่ได้เรียนพระอภิธรรมกันด้วยเหตุต่างๆจะได้มีข้อพิจารณาในเรื่องการเรียนหรือไม่เรียนพระอภิธรรมกันครับ
กราบ นมัสการ ขอบพระคุณทุกความคิดเห็นครับ
เข้าใจยังไงกันครับ เกี่ยวกับ เรื่องต่างๆนี้ ที่เกี่ยวข้องกับการศึกษาพระอภิธรรม
๒.-แต่คงไม่ใช่แบบที่ผมคิดนะครับ เวลาผมติดขัดเรื่องจิต เจตสิก รูป ปรมัตถ์ ผมก็จะไปหาดู หลายๆครั้งก็คัดลอกเอามาแปะไว้ในสมุดจดเพื่อไม่ต้องหาอีกในโอกาสต่อไปเมื่อย้อนกลับมาทบทวน ผมเห็นคุณค่าของสิ่งนี้ครับ ซึ่งนั่งพิจารณาดูแล้ว คนที่ทำไว้จะต้องเป็นคนที่มีสติปัญญาดีมากถึงได้ทำออกมาได้ จนกระทั่งต้องมีต้องใช้ตามเป็นความจำเป็นเพื่อสนับสนุนให้การเรียนการสอนพระอภิธรรมสะดวกมากขึ้น ตรงนี้ต้องขออนุโมทนา
๓.-วิถีจิต ก็เป็น บัญญัติที่สื่อถึงสภาวะได้อย่างยอดเยี่ยม ใช้อธิบายประเด็นต่างๆในพระอภิธรรมให้ผู้ศึกษาได้เข้าใจโดยอาศัยบัญญัตินี้สามารถเข้าใจสภาวะแบบสุตตะ และเมื่อเจอปัญหาก็สามารถจินตาได้อย่างดียิ่ง
๔.-และองค์ธรรม ก็คือ บัญญัติที่สื่อถึงสภาวะ เพื่อพิจารณารับรองว่าถูกหรือไม่ถูก ในความเบี่ยงเบน(ของมโน กับ จินตนาการ แบบคิดไปเอง)
๕.-เรียนพระอภิธรรมแล้ว มีความเปลี่ยนแปลงกับวิธีคิดของผมมากมาย ได้แก่
๕.๑ ผมเลือกที่จะไม่ทำงาน ที่มีแต่ โลภะ โทสะ โมหะ ทั้งวัน
๕.๒ ผมเลือกที่จะไม่ทำงานหาเงินอีก แต่เลือกที่จะใช้เวลาที่เหลือของชีวิตในการศึกษาพระธรรม และปฏิบัติธรรม เท่าที่จะทำได้มากบ้างน้อยบ้างไม่เท่ากันในแต่ละวัน
๕.๓ เลิกไหว้เคารพบูชาหมดเลย เว้นพระประธานโบสถ์ซึ่งจะระลึกถึงคุณพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ส่วนเจ้าพ่อ เทพ เจ้าแม่ นี่เลิกกราบไหว้บูชาหมดแล้ว
๕.๔ เมื่อก่อนท่องคาถาชินบัญชรได้ ตั้งแต่ตอนเป็นหนุ่ม๒๑-๒๒ แต่ตอนนี้เลิกท่องแล้ว หันมาท่องธัมมจักรกัปปวัตตนสูตรแทน และกำลังจะท่องพระสูตรอื่นๆตามที่ พอจ.สมบัติ นันทิโก ท่านแนะนำ แต่ตอนนี้ บทพระพุทธคุณ พระธรรมคุณ พระสังฆคุณ พร้อมคำแปลน่าจะได้ก่อน
๕.๕ พระเครื่อง เครื่องราง ของขลัง ก็เลิก
๕.๖ เวลาพบพระมาบิณฑบาทในตอนเช้า ก็จะหาภัตตาหารไปถวาย ด้วยจิตที่มีปิติ
๕.๗ ไม่กลัว แต่สำรวจแล้วก็ยังมีความกลัวอยู่ลึกๆในจิตใจซึ่งจะต้องกำจัดให้หมดไปในโอกาสต่อไป
๕.๘ รักษาศีล ๕ ซึ่งก็มีเจตนาศีลขาดบ้างเมื่อแพ้ตัณหาอุปทาน อันนี้เข้าใจว่า ต้องมีไปแวะเยี่ยมเยียนอบายภูมิบ้าง
๕.๙ พบว่าชีวิตมีความสุขกว่าชีวิตที่ผ่านๆมา ทั้งๆที่ทุกข์สุขอะไรต่างๆก็มีประดังเข้ามาเหมือนเดิม
๕.๑๐ แม้จะได้หรือไม่ได้ดวงตาเห็นธรรมในชาตินี้ ก็ไม่เป็นไร เพราะแค่นี้จิตก็เป็นมหากุศลหลายชั่วโมงต่อวันแล้ว
๕.๑๑ ทบทวนพระธรรม ศึกษาพระธรรมเพิ่ม และปฏิบัติ สติปัฏฐาน ๔ ล้วนเป็นกิจกรรมที่มีเวทนาเป็น โสมนัสในวันหนึ่งวันหนึ่ง
มีอีกเยอะนะครับ ขี้เกียจเขียนครับ เอาพอเป็นสังเขปพอนะครับ
แล้วท่านหละครับ เรียนพระอภิธรรมแล้วเป็นอย่างไรกันบ้าง อยากให้ช่วยอธิบายครับ เพื่อพวกที่ยังไม่ได้เรียนพระอภิธรรมกันด้วยเหตุต่างๆจะได้มีข้อพิจารณาในเรื่องการเรียนหรือไม่เรียนพระอภิธรรมกันครับ
กราบ นมัสการ ขอบพระคุณทุกความคิดเห็นครับ