คือเรื่องจากที่เราดูดบุหรี่ยอมรับว่าตอนนั้นคือแย่มากทั้งกินเหล้าดูดบุหรี่แต่ไม่เคยการเรียนแย่เลยคนในครอบครัวจับได้เราก็โกหกไปเรื่อยเพื่อทำให้ท่านสบายใจจนจับได้อีกครั้งแต่ทุกครั้งที่โดนจับได้เราจะเห็นน้ำตาแม่ทุกครั้งเรารู้ตัวดีตลอดว่าเราทำไรลงไปว่าสิ่งที่ทำมันแย่ขนาดไหนจนเราเริ่มอยากออกไปอยู่ใช่ชีวิตข้างนอกเพราะเราเหนื่อยการเดินทางไปเรียนไกลทุกวันแต่ติดที่เราทำลายความไว้ใจจนหมดเราเลยอยากถามความคิดเห็นว่าเราควรทำยังไงให้ดีเค้าไว้ใจเราเชื่อใจแล้วให้เราออกไปใช่ชีวิตนอกบ้านแล้วเราควรพูดยังไงกับเหตุการ์ณที่เกิดขึ้นให้เค้าเข้าใจเรา
อยากทำให้คนในครอบครัวเชื่อใจทำไงดีคะ