ก่อนอื่นเราต้องบอกก่อนว่า เราคบกับแฟนมาเข้าปีที่8 อีกแค่ไม่กี่เดือน เรากับแฟนเจอกันทุกวันตอนเช้าแฟนจะไปส่งที่ทำงาน
คือเราทำงานกันคนละที่ ตอนเย็นแฟนจะมารับแล้วเจอกัน 4-5 ชม. ย้ำว่าเราเจอกันทุกวัน เราไม่ได้อยู่ด้วยกัน แต่มีไปนอนบ้านเเฟนบ้างอาทิตย์ละ3-4 ครั้ง
เรารักแฟนมาก ยอมตลอด ไม่ว่าจะเถียงกันเรื่องเล็กน้อย เราจะเป็นฝ่ายหยุดก่อนตลอด ที่สำคัญเราเป็นคนไม่พูดคำหยาบ
แต่ทุกครั้งที่ทะเลาะกันแฟนเราพูดคำหยาบกับเรามาก โวยวายเสียงดังไม่ว่าจะอยู่ที่บ้านหรืออยู่ที่ไหน
แต่เวลาเขาดีเขาก็ดีกับเรามาก คือถ้าบางครั้งขัดใจอะไรสักอย่างเขาก็จะพูดๆๆๆบ่นๆๆ จนเราไม่คุยกันเกือบเดือนแต่ก็เจอกันปกติ ซึ่งบอกเลยว่าอึดอัดมากค่ะ
ตัวอย่างนิสัยความเจ้าอารมณ์ของเขา
แฟน : จะกินอะไร
เรา : ก๋วยเตี๋ยวปะละ
แฟน : ไม่เอากลางวันกินไปแล้ว
เรา : ชวนกินอย่างอื่น
แฟน : ไม่เอาเบื่อ หัดคืดอย่างอื่นบางกินแต่อะไรเดิมๆ
ซึ่งเราคิดว่าการที่หาไรกินแถวบ้านก็ต้องมีแต่อะไรเดิมๆ ปะค่ะ แต่พอเราชวนไปที่อื่นก็บอกไม่ไปไกลขี้เกลียด
แล้วก็ว่าเรากินอะไรซ้ำๆ ซึ่งสำหรับเราเรากินอะไรก็ได้คืออะไรก็ได้จริงๆ บางทีเราอยากตัดปัญหาแยกกันกินแล้วเขาก็จะมาว่าเราว่าเห็นแก่ตัว
ทั้งๆ ที่เราก็ไม่เคยห้ามเขาถ้าเขาอยากกินอะไร คือบางทีเราไม่อยากกินเราก็ยอมกิน แต่บางอย่างเราไม่อยากจริงๆ เราก็จะบอกเขา”กินเลยเค้าไม่กิน”
แล้วเขาก็จะไม่กินแล้วกลับมาบ่นใส่เราอีก
เวลาเราตามเขาไม่ว่าจะเวลาไหน เขาจะด่าไม่พอใจเราตลอดเหมือนเราจะต้องเป็นคนรออย่างเดียวไม่มีสิทธิ์ตามอะไรในตัวเขา
ไม่ว่าเขาจะไปหาเพื่อนซึ่งมันก็อาทิตย์ละครั้ง เราก็จะโทรตามปกติ บางทีเราก็ง่วงนอนก็อยากคุยก่อนนอนแบบปกติ
แต่พอเวลาตามจะกลายเป็นทะเลาะกันงอนกันไม่คุยกันเหมือนเดิม
เวลาลืมของ ไม่ว่าจะเราลืมเองหรือเขาลืม ส่วนใหญ่เราจะกลายเป็นคนผิดตลอด ไม่ว่าตอนฝนตกเราไม่ได้พกร่ม เราก็เป็นคนผิดค่ะ
ซึ่งร่มเขาก็สามารถพกได้ แต่เราจะกลายเป็นคนผิดทันที เวลาออกจากบ้านเจอแดดหงุดหงิด ก็ไม่พอใจ เจอฝนก็ไม่พอใจอีก
บางครั้งเราเห็นแฟนเพื่อนยอมตลอด ทำอะไรหวานๆ ให้กัน จนบางครั้งแราก็แอบอิจฉา เทศกาลอะไรเราไม่เคยได้ของขวัญจากเขา ของที่เขาให้เรานับชิ้นได้
ซึ่งเราบอกตัวเองตลอดว่ามันไม่จำเป็นหลอก แต่เหมือนหลอกตัวเองค่ะ ยอมรับเลยอย่างวาเลนไทน์เราบอกจริงๆ ได้ดอกไม้สักดอกก็พอใจแล้ว
แต่เราก็ไมาเคยได้ค่ะ เราน้อยใจจนแอบนอนร้องไห้ คือเรารู้สึกเหมือนถูกมองข้ามตลอดกับเรื่องอะไรเล็กน้อยสำหรับเราเขาไม่ตลอดค่ะ
ที่เราพูดมามันคือยังไม่หมด แต่ใช่ว่าเขาจะไม่มีข้อดี เขาก็มีข้อดีค่ะ เราไม่สบายเขาก็ดูแล หาข้าวหายามาให้กินถึงบ้าน ไปรับ-ส่งเราตลอด
เราอยากไปไหนเขาก็พาไปบ้าง วันหยุดก็จะพาไปเที่ยวตลอด อาจจะไม่ได้ไปไหนไกลๆ แต่ก็พาไปตลอด
แล้วเราก็มั้นใจว่าเขาไม่มีใครนอกจากเรา เพราะเราเช็คโทรศัพท์เขาโดยเขาไม่รุ้ตัวตลอด (แอบเช็คค่ะ) หรือเขาลบทันเราก็ไม่รู้5555
นี้แหละค่ะ เป็นสาเหตุที่ทำให้เราคิดว่า คนใจร้อนเอาแต่ใจแบบนึ้จะใช่คนที่เราจะต้องอยู่กับเขาไปตลอดชีวิตหรอ
เรายอมรับเลยนะคะ บางครั้งเราอยากเปิดใจคุยกับคนอื่นแต่ความรู้สึกเราเวลาคุยกับคนอื่นมันก็ไม่ใช่อยู่ดี ไม่เหมือนเวลาคุยกับแฟนเรา
ซึ่งเราก็ไม่อยากจะรู้สึกแบบนั้นบ่อยๆ แต่เขาไม่เคยคิดจะเปลี่ยนนิสัยความใจร้อนลงได้เลย เราน้อยใจตลอดทุกครั้งที่เขาพูดไม่ดีกับเรา
เราเป็นคนขี้น้อยใจมาก เราอยากตัดความรู้สึกนี้ออกไปมาก แต่มันไม่สามารถตัดออกไปได้ในทุกครั้งที่เราเจอเขาพูดไม่ดีใส่
จนรู้สึกว่ามันเป็นปมที่เขาพูดไว้ แล้วเราก็ก็แก้ไม่ได้ค่ะ
ซึ่งตอนนี้ที่เรามาเขียนกระทู้นี้ เราก็กำลังน้อยใจเขาอยู่ค่ะ
ขอบคุณเพื่อนๆ นะคะถ้ามีคนเข้ามาอ่าน มาแชร์กันได้นะคะ 🙂
คบกับแฟนมา7-8 บางทีก็รู้สึกว่าไม่ใช่คนที่ใช่
คือเราทำงานกันคนละที่ ตอนเย็นแฟนจะมารับแล้วเจอกัน 4-5 ชม. ย้ำว่าเราเจอกันทุกวัน เราไม่ได้อยู่ด้วยกัน แต่มีไปนอนบ้านเเฟนบ้างอาทิตย์ละ3-4 ครั้ง
เรารักแฟนมาก ยอมตลอด ไม่ว่าจะเถียงกันเรื่องเล็กน้อย เราจะเป็นฝ่ายหยุดก่อนตลอด ที่สำคัญเราเป็นคนไม่พูดคำหยาบ
แต่ทุกครั้งที่ทะเลาะกันแฟนเราพูดคำหยาบกับเรามาก โวยวายเสียงดังไม่ว่าจะอยู่ที่บ้านหรืออยู่ที่ไหน
แต่เวลาเขาดีเขาก็ดีกับเรามาก คือถ้าบางครั้งขัดใจอะไรสักอย่างเขาก็จะพูดๆๆๆบ่นๆๆ จนเราไม่คุยกันเกือบเดือนแต่ก็เจอกันปกติ ซึ่งบอกเลยว่าอึดอัดมากค่ะ
ตัวอย่างนิสัยความเจ้าอารมณ์ของเขา
แฟน : จะกินอะไร
เรา : ก๋วยเตี๋ยวปะละ
แฟน : ไม่เอากลางวันกินไปแล้ว
เรา : ชวนกินอย่างอื่น
แฟน : ไม่เอาเบื่อ หัดคืดอย่างอื่นบางกินแต่อะไรเดิมๆ
ซึ่งเราคิดว่าการที่หาไรกินแถวบ้านก็ต้องมีแต่อะไรเดิมๆ ปะค่ะ แต่พอเราชวนไปที่อื่นก็บอกไม่ไปไกลขี้เกลียด
แล้วก็ว่าเรากินอะไรซ้ำๆ ซึ่งสำหรับเราเรากินอะไรก็ได้คืออะไรก็ได้จริงๆ บางทีเราอยากตัดปัญหาแยกกันกินแล้วเขาก็จะมาว่าเราว่าเห็นแก่ตัว
ทั้งๆ ที่เราก็ไม่เคยห้ามเขาถ้าเขาอยากกินอะไร คือบางทีเราไม่อยากกินเราก็ยอมกิน แต่บางอย่างเราไม่อยากจริงๆ เราก็จะบอกเขา”กินเลยเค้าไม่กิน”
แล้วเขาก็จะไม่กินแล้วกลับมาบ่นใส่เราอีก
เวลาเราตามเขาไม่ว่าจะเวลาไหน เขาจะด่าไม่พอใจเราตลอดเหมือนเราจะต้องเป็นคนรออย่างเดียวไม่มีสิทธิ์ตามอะไรในตัวเขา
ไม่ว่าเขาจะไปหาเพื่อนซึ่งมันก็อาทิตย์ละครั้ง เราก็จะโทรตามปกติ บางทีเราก็ง่วงนอนก็อยากคุยก่อนนอนแบบปกติ
แต่พอเวลาตามจะกลายเป็นทะเลาะกันงอนกันไม่คุยกันเหมือนเดิม
เวลาลืมของ ไม่ว่าจะเราลืมเองหรือเขาลืม ส่วนใหญ่เราจะกลายเป็นคนผิดตลอด ไม่ว่าตอนฝนตกเราไม่ได้พกร่ม เราก็เป็นคนผิดค่ะ
ซึ่งร่มเขาก็สามารถพกได้ แต่เราจะกลายเป็นคนผิดทันที เวลาออกจากบ้านเจอแดดหงุดหงิด ก็ไม่พอใจ เจอฝนก็ไม่พอใจอีก
บางครั้งเราเห็นแฟนเพื่อนยอมตลอด ทำอะไรหวานๆ ให้กัน จนบางครั้งแราก็แอบอิจฉา เทศกาลอะไรเราไม่เคยได้ของขวัญจากเขา ของที่เขาให้เรานับชิ้นได้
ซึ่งเราบอกตัวเองตลอดว่ามันไม่จำเป็นหลอก แต่เหมือนหลอกตัวเองค่ะ ยอมรับเลยอย่างวาเลนไทน์เราบอกจริงๆ ได้ดอกไม้สักดอกก็พอใจแล้ว
แต่เราก็ไมาเคยได้ค่ะ เราน้อยใจจนแอบนอนร้องไห้ คือเรารู้สึกเหมือนถูกมองข้ามตลอดกับเรื่องอะไรเล็กน้อยสำหรับเราเขาไม่ตลอดค่ะ
ที่เราพูดมามันคือยังไม่หมด แต่ใช่ว่าเขาจะไม่มีข้อดี เขาก็มีข้อดีค่ะ เราไม่สบายเขาก็ดูแล หาข้าวหายามาให้กินถึงบ้าน ไปรับ-ส่งเราตลอด
เราอยากไปไหนเขาก็พาไปบ้าง วันหยุดก็จะพาไปเที่ยวตลอด อาจจะไม่ได้ไปไหนไกลๆ แต่ก็พาไปตลอด
แล้วเราก็มั้นใจว่าเขาไม่มีใครนอกจากเรา เพราะเราเช็คโทรศัพท์เขาโดยเขาไม่รุ้ตัวตลอด (แอบเช็คค่ะ) หรือเขาลบทันเราก็ไม่รู้5555
นี้แหละค่ะ เป็นสาเหตุที่ทำให้เราคิดว่า คนใจร้อนเอาแต่ใจแบบนึ้จะใช่คนที่เราจะต้องอยู่กับเขาไปตลอดชีวิตหรอ
เรายอมรับเลยนะคะ บางครั้งเราอยากเปิดใจคุยกับคนอื่นแต่ความรู้สึกเราเวลาคุยกับคนอื่นมันก็ไม่ใช่อยู่ดี ไม่เหมือนเวลาคุยกับแฟนเรา
ซึ่งเราก็ไม่อยากจะรู้สึกแบบนั้นบ่อยๆ แต่เขาไม่เคยคิดจะเปลี่ยนนิสัยความใจร้อนลงได้เลย เราน้อยใจตลอดทุกครั้งที่เขาพูดไม่ดีกับเรา
เราเป็นคนขี้น้อยใจมาก เราอยากตัดความรู้สึกนี้ออกไปมาก แต่มันไม่สามารถตัดออกไปได้ในทุกครั้งที่เราเจอเขาพูดไม่ดีใส่
จนรู้สึกว่ามันเป็นปมที่เขาพูดไว้ แล้วเราก็ก็แก้ไม่ได้ค่ะ
ซึ่งตอนนี้ที่เรามาเขียนกระทู้นี้ เราก็กำลังน้อยใจเขาอยู่ค่ะ
ขอบคุณเพื่อนๆ นะคะถ้ามีคนเข้ามาอ่าน มาแชร์กันได้นะคะ 🙂