เราคบกับแฟนมาซักพักแล้วค่ะ
แต่พอคบกันไปนานๆ เราก็เริ่มรู้สึกเบื่อ ไม่มีความสุข
ความคิดของเราสองคนบางทีมันก็ไม่ตรงกัน พูดง่ายๆคือเข้ากันไม่ค่อยได้ นิสัยไม่เหมือนกัน
เราเป็นคนนิสัยแบบชอบอยู่คนเดียว ไม่ค่อยอยากจะคุยกับใคร ขนาดเพื่อนเราบางคนเรายังไม่ค่อยคุยด้วยเลย
แล้วเหมือนเขาก็ไม่ค่อยจะเข้าใจนิสัยในส่วนนี้ของเรา
เหมือนเขาไม่เข้าใจว่าบางช่วงเราก็ต้องการที่จะอยู่คนเดียวเหมือนกันนะ ไม่ได้ต้องการที่จะคุยด้วยหรือไปไหนมาไหนด้วยตลอดเวลา
เราก็ต้องการพื้นที่ส่วนตัว โลกส่วนตัวของเราเหมือนกัน
เรารู้ตัวดีว่าทำแบบนี้มันดูแย่และเห็นแก่ตัวมากๆ
ตลอดเวลาที่เราคบกับแฟนคือเราทะเลาะมีปัญหากันตลอด สาเหตุหลักๆก็มาจากเราทั้งนั้น
นิสัยของเราคือเวลาเรามีปัญหาอะไรเราจะไม่ชอบบอกใคร
แม้แต่เพื่อนหรือคนในครอบครัวเราก็เลือกที่จะเก็บไว้ที่ตัวเองตลอด
เพราะเราไม่อยากให้คนรอบตัวเรามาหนักใจกับเรื่องส่วนตัวของเรา (เชื่อว่าหลายๆคนก็เป็นแบบเรา)
แล้วเหมือนกับว่าแฟนเราก็ไม่เข้าใจนิสัยในส่วนนี้ของเรานะ
เราก็เคยบอกกับแฟนเราไปแล้วว่าเราเป็นแบบนี้นะ เขาก็ชอบคิดไปเองว่าเรามีปัญหากับเขา
พอหลายรอบเข้าเราก็เบื่อที่จะพูดเรื่องเดิมซ้ำๆซากๆ ยอมรับว่าเหนื่อยใจ (เราเองก็รู้ตัวว่าทำแบบนี้มันงี่เง่า)
พอลองมาคิดดู เราก็เลยรู้ว่าที่ผ่านมา
เราแค่ยังไม่พร้อมที่จะมีใครเข้ามาในชีวิตของเรา
เขาว่าความรักคือ
ความไม่เห็นแก่ตัว ยอมรับข้อเสียและเรียนรู้ตัวตนของอีกฝ่าย และพยายามปรับตัวเองเพื่อให้เข้ากับอีกฝ่ายใช่ไหม?
หันกลับมาดูตัวเองเราก็เลยรู้ว่าเราแค่ยังไม่พร้อมจะมีใครจริงๆ
ทุกวันนี้เรายังรู้สึกอยู่เลยว่า "เรายังอยากเป็นตัวเราในแบบนี้อยู่ เราไม่อยากเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อใครทั้งนั้น"
ส่วนตัวเรามองว่ามันเป็นอะไรที่ยากและเหนื่อยนะกับการที่เราจะต้องเปลี่ยนแปลงบางสิ่งบางอย่างจากเดิมที่มันเคยเป็นของมันอยู่
เราเลยไม่ยอมเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อให้เข้ากับเขาซักที
สุดท้ายพอต่างฝ่ายต่างไม่เข้าหากัน ไม่ยอมรับและเรียนรู้ในตัวตนของอีกฝ่าย
มันก็เลยเหมือนจะไปไม่รอด
ขนาดตัวเราเองบางทีเรายังรู้สึกเกลียดตัวเองอยู่เลย
คิดดูขนาดตัวเองเรายังรักตัวเองไม่เป็นเลย แล้วเราจะไปรักคนอื่นได้ยังไง
ตลอดเวลาที่คบกัน เราไม่ได้มีความสุขเลย เราเบื่อกับอะไรแบบนี้
ถ้าเราไม่รู้จักกันมันคงจะดีซะกว่า
พูดตามตรงคือเราอยากเลิกกับเขามาก แต่เราไม่กล้า
เพราะเราเป็นฝ่ายบอกชอบเขา ขอเป็นแฟนเขา
เราเป็นคนเริ่มความสัมพันธ์นี้เอง ถ้าเราเป็นฝ่ายไปบอกเลิกเขาอีกมันจะดูเสียน้ำใจ เสียความรู้สึกรึเปล่า
แต่ถ้าจะให้เป็นแบบนี้ต่อไปเราก็ไม่โอเคเหมือนกัน
เราไม่มีความสุขเลย อึดอัดมากๆ มันเป็นเหมือนติ่งอะไรซักอย่างที่มากวนใจตลอดเวลา เราเบื่อกับความรู้สึกแบบนี้
เราอยากที่จะตัดอะไรแบบนี้ออกไปจากชีวิตเรา
เราควรจะทำยังไงดีคะ หรือไม่ก็บอกเลิกยังไงให้เขาเจ็บน้อยที่สุด
อยากเลิกกับแฟน
แต่พอคบกันไปนานๆ เราก็เริ่มรู้สึกเบื่อ ไม่มีความสุข
ความคิดของเราสองคนบางทีมันก็ไม่ตรงกัน พูดง่ายๆคือเข้ากันไม่ค่อยได้ นิสัยไม่เหมือนกัน
เราเป็นคนนิสัยแบบชอบอยู่คนเดียว ไม่ค่อยอยากจะคุยกับใคร ขนาดเพื่อนเราบางคนเรายังไม่ค่อยคุยด้วยเลย
แล้วเหมือนเขาก็ไม่ค่อยจะเข้าใจนิสัยในส่วนนี้ของเรา
เหมือนเขาไม่เข้าใจว่าบางช่วงเราก็ต้องการที่จะอยู่คนเดียวเหมือนกันนะ ไม่ได้ต้องการที่จะคุยด้วยหรือไปไหนมาไหนด้วยตลอดเวลา
เราก็ต้องการพื้นที่ส่วนตัว โลกส่วนตัวของเราเหมือนกัน
เรารู้ตัวดีว่าทำแบบนี้มันดูแย่และเห็นแก่ตัวมากๆ
ตลอดเวลาที่เราคบกับแฟนคือเราทะเลาะมีปัญหากันตลอด สาเหตุหลักๆก็มาจากเราทั้งนั้น
นิสัยของเราคือเวลาเรามีปัญหาอะไรเราจะไม่ชอบบอกใคร
แม้แต่เพื่อนหรือคนในครอบครัวเราก็เลือกที่จะเก็บไว้ที่ตัวเองตลอด
เพราะเราไม่อยากให้คนรอบตัวเรามาหนักใจกับเรื่องส่วนตัวของเรา (เชื่อว่าหลายๆคนก็เป็นแบบเรา)
แล้วเหมือนกับว่าแฟนเราก็ไม่เข้าใจนิสัยในส่วนนี้ของเรานะ
เราก็เคยบอกกับแฟนเราไปแล้วว่าเราเป็นแบบนี้นะ เขาก็ชอบคิดไปเองว่าเรามีปัญหากับเขา
พอหลายรอบเข้าเราก็เบื่อที่จะพูดเรื่องเดิมซ้ำๆซากๆ ยอมรับว่าเหนื่อยใจ (เราเองก็รู้ตัวว่าทำแบบนี้มันงี่เง่า)
พอลองมาคิดดู เราก็เลยรู้ว่าที่ผ่านมา เราแค่ยังไม่พร้อมที่จะมีใครเข้ามาในชีวิตของเรา
เขาว่าความรักคือความไม่เห็นแก่ตัว ยอมรับข้อเสียและเรียนรู้ตัวตนของอีกฝ่าย และพยายามปรับตัวเองเพื่อให้เข้ากับอีกฝ่ายใช่ไหม?
หันกลับมาดูตัวเองเราก็เลยรู้ว่าเราแค่ยังไม่พร้อมจะมีใครจริงๆ
ทุกวันนี้เรายังรู้สึกอยู่เลยว่า "เรายังอยากเป็นตัวเราในแบบนี้อยู่ เราไม่อยากเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อใครทั้งนั้น"
ส่วนตัวเรามองว่ามันเป็นอะไรที่ยากและเหนื่อยนะกับการที่เราจะต้องเปลี่ยนแปลงบางสิ่งบางอย่างจากเดิมที่มันเคยเป็นของมันอยู่
เราเลยไม่ยอมเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อให้เข้ากับเขาซักที
สุดท้ายพอต่างฝ่ายต่างไม่เข้าหากัน ไม่ยอมรับและเรียนรู้ในตัวตนของอีกฝ่าย
มันก็เลยเหมือนจะไปไม่รอด
ขนาดตัวเราเองบางทีเรายังรู้สึกเกลียดตัวเองอยู่เลย
คิดดูขนาดตัวเองเรายังรักตัวเองไม่เป็นเลย แล้วเราจะไปรักคนอื่นได้ยังไง
ตลอดเวลาที่คบกัน เราไม่ได้มีความสุขเลย เราเบื่อกับอะไรแบบนี้
ถ้าเราไม่รู้จักกันมันคงจะดีซะกว่า
พูดตามตรงคือเราอยากเลิกกับเขามาก แต่เราไม่กล้า
เพราะเราเป็นฝ่ายบอกชอบเขา ขอเป็นแฟนเขา
เราเป็นคนเริ่มความสัมพันธ์นี้เอง ถ้าเราเป็นฝ่ายไปบอกเลิกเขาอีกมันจะดูเสียน้ำใจ เสียความรู้สึกรึเปล่า
แต่ถ้าจะให้เป็นแบบนี้ต่อไปเราก็ไม่โอเคเหมือนกัน
เราไม่มีความสุขเลย อึดอัดมากๆ มันเป็นเหมือนติ่งอะไรซักอย่างที่มากวนใจตลอดเวลา เราเบื่อกับความรู้สึกแบบนี้
เราอยากที่จะตัดอะไรแบบนี้ออกไปจากชีวิตเรา
เราควรจะทำยังไงดีคะ หรือไม่ก็บอกเลิกยังไงให้เขาเจ็บน้อยที่สุด