ดิฉันเป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยว เมื่อตอนฉันตั้งท้องสามีดิฉันไปมีคนอื่น ตั้งแต่ฉันท้องได้ ๔ เดือน จนฉันคลอดดิฉันไม่รู้ว่าเค้ามีคนอื่นมาตลอดเวลาหลายเดือน หรืออาจจะนานกว่านั้น ซึ่งฉันไม่ได้ระแวงในตัวสามีเลยแม้แต่น้อย เริ่มต้นตอน ฉันมีอาการแพ้ท้องอย่างหนัก กินไม่ได้ เลยต้องกลับมาอยู่บ้านต่างจังหวัด ส่วนสามีก็ไปทำงานปกติ การทะเลาะกันก็เริ่มมีมาเรื่อยๆ ทุกครั้งที่ทะเลาะกันสามีจะบอกว่าผิดตลอด จนบางทีไม่อยากจะพูดจะคุยอะไรเลย เพราะคุยทีไรก็ทะเลาะกันตลอด ฉันรู้สึกว่าสามีเปลี่ยนไปจนแอบคิด แต่เราไม่อยากทะเลาะกับเค้าทุกครั้งที่คุยกันได้แต่เงียบ ฟัง แต่การคุยกันของเราทุกครั้งไม่นานไม่เกิน ๒ นาทีด้วยซ้ำ การโทรหาก็เริ่มน้อยลง หรือไม่โทรเลย เหตุผลคือ งานเยอะ ในทุกๆคืนฉันกับลูกต้องนอนร้องไห้ด้วยกัน  จนกระทั่งฉันเจ็บท้องจะคลอด ความหวาดกลัวมันเยอะเหลือเกิน สิ่งแรกที่ฉันนึกถึง คือ สามี ฉันอยากได้กำลังใจจากสามี อยากได้ยินเสียงเพื่อที่ให้ความหวาดกลัวของฉันน้อยลง แต่สิ่งที่ฉันได้รับคือ ไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก แต่ฉันมีแม่ พี่ชาย และญาติของฉันที่คอยอยู่ข้างเตียงของฉันเสมอ ฉันคลอดได้ ๑ วัน ฉันถึงได้คุยกับสามีเค้าโทรมาหาแสดงความยินดีแล้วบอกให้ฉันรอแล้วจะกลับไปหา จากคำพูดฉันเฝ้ารออย่างมีความหวังแต่แล้วการรอคอยของฉันกลับไม่ได้เป็นอย่างที่หวัง เพราะในระยะเวลา ๕ วัน ๔ คืน ที่ฉันนอนอยู่ที่โรงพยาบาล  สามีของฉันไม่มาหาฉันที่โรงพยาบาลเลย ความรู้สึกของฉันมันเลวร้ายมากเลยเกิน ความอ่อนแอก็มากเหลือเกิน ความฟุ่งซ่านก็ท่วมท้น จนฉันไม่รู้ว่าฉันรู้สึกเลวร้ายขนาดไหน  จนฉันกระทั่งฉันหันมองเด็กน้อยๆที่นอนหลับนิ่งสนิท หน้าตาน่าชัง ยายแก่ที่นอนเฝ้าที่ข้างเตียงของฉันทุกคืน ไม่เคยทิ้งให้ฉันอยู่ลำพัง คน ๒ คนนี้ ทำให้ฉันรู้สึกดีและมีกำลังใจต่อไป หลังจาก ออกจาก รพ.ได้ ๑ สัปดาห์ สามีฉันเพิ่งมาหาฉันกับลูก แล้วทำเหมือนไม่มีอะไร แล้วก็กลับไปจน หลังจากนั้นได้ ๒ เดือน เรื่องราวก็แดงขึ้นมีคนส่งหลักฐานว่าสามีฉันมีคนอื่นมาให้ฉันดูเพราะเค้าสงสารฉันที่ตั้งหน้าตั้งตาเลี้ยงลูก จนเหมือนผู้หญิงโง่ๆๆ ที่โดนหลอกมาเป็นปี ดิฉันตั้งใจจะคุยกับสามีต่อหน้าเมื่อสามีกลับมาหาฉันกับลูก แต่มันไม่มีโอกาสนั้น เพราะสามีฉันโทรด่าว่าดิฉันสร้างเรื่อง ให้เค้าเสียหาย พยายามทำให้ล้มเหลว ซึ่งฉันยัง งง  กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นโดยไม่ทันตั้งตัว แต่ดิฉันก็ได้คุยกับผู้หญิงคนใหม่ของเค้า แต่ก็ไม่ได้อะไร ไม่ได้โทษผู้หญิง และในที่สุดฉันเลือกที่จะเดินหันหลังให้กับคนคนนี้ โดยไม่ขอเกี่ยวข้องกันไม่ว่าจะทางใดก็ตาม ส่วนเรื่องลูก แน่นอนคะ สิทธิการเลี้ยงดูก็ต้องเป็นของแม่อย่างแน่นอน และจากวันนั้นถึงวันนี้เป็นเวลา ๒ ปีกว่า สามีเก่าไม่เคยติดต่อลูกเลย แต่และฉันหวังว่าจากนี้ไปเราคงไม่ต้องติดต่อกันไม่ว่าจะกรณีใดๆ  ขอบคุณทุกคนที่อ่านเรื่องนี้จนจบ ขอเป็นกำลังใจให้กับคุณแม่เลี้ยงเดี่ยวทุกคน และคนที่เจอมรสุมชีวิตเหมือนดิฉันให้ผ่านไปได้ด้วยความเข้มแข็ง อาจจะใช้เวลาสักหน่อยแต่มันจะค่อยๆดีๆขึ้น และคุณมีความสุขกับการเป็น Single mom อย่างดิฉันคะ