ตอนนี้รู้สึกอ่อนไหวมากๆเลยค่ะ อยากระบายความอัดอั้นนี้ คือ เมื่อหกปีที่แล้วได้เลิกกับผู้ชายคนหนึ่ง ด้วยเหตุผลที่งง ว่าแต่งงานด้วยกันไม่ได้แล้ว แค่นี้ ไปไม่ถูกเลยทีเดียว คบกันตั้งแต่เรียนปี2 จนเรียนจบทำงานก็4-5ปี ก็วางแผนว่าจะแต่งงาน อยู่ๆก็บอกว่าไม่แต่ง ไม่ทันได้เตรียมใจเลย อยู่ๆก็โดนเทแบบ งง แล้วเขาก็ไปแต่งกับผู้หญิงอื่น ให้ช้ำใจไปอีก จนเมื่อ2ปีที่แล้ว เขาได้ติดต่อกลับมาว่าอยากได้แหวนคืน ด้วยความที่เสียใจมากๆ เลยไม่อยากคืนให้ เพราะคิดว่าจะเอาไปให้เมียใส่ จนเมื่อต้นเดือนเขาโทรมาทวง ยุ่งๆอยู่ก็เลยรีบรับโดยไม่ได้ดูว่าเบอร์ใคร (เบอร์ก็ยังจำได้แม่น) ปลายสายพูดถึงแหวน ให้ส่งแหวนคืน ก็งงไปพักหนึ่งว่าแหวนอะไร แล้วก็จำได้ว่าแฟนเก่า ก็เลยพูดด้วยเสียงห้วนๆไปว่า ตอนจะคืนให้ตอนเลิกกันไม่เอาตอนนี้จะเอาคืน อยู่ๆเขาก็เปลี่ยนใจไม่เอา ไม่ต้องส่งคืน ทีนี้เราก็ไม่อยากเก็บไว้ละ ก็เลยจะคืนไป ที่คุยกันมาความรู้สึกมันคับคล่องใจตลอด เลยพยายามจะคุยดีๆด้วย ถามถึงสาเหตุที่เลิกกันตอนนั้น เขาบอกว่า ไม่มีเงินมาขอ...เรียกแพงบ้าง..มันก็ไม่ได้แพงเลย...ทองหมั่นก็ช่วยเก็บ..เงินแต่ง1แสน ก็ไม่ได้แพงจนหาไม่ได้...หน้าที่การงานก็ดี..แล้วเลิกกันไม่ทันไรเอาเงินที่ไหนไปแต่งกับอีกคน(อั้นนี้ไม่ได้ถาม) พอคุยถึงอดีตตอนเลิกก็มาทะเลาะกันอีก จนต่างฝ่ายพยายามไม่พูดถึง ทีนี้เขาก็เล่าถึงตัวเองว่าโดนผู้หญิงหลอก แต่งงานด้วย ไม่ยอมมีลูกให้ ไม่ยอมจดทะเบียน ก็เลยทะเลาะและเลิกกัน หมดเงินไปหลายบาท ทั้งบ้านเงินและของในบ้าน ในใจก็คิดสมน้ำหน้าละ เพราะตอนรู้ว่าไปแต่งกะคนอิ่นก็สาบแช่งตามหลัง ว่าขอให้โดนผู้หญิงหลอกเสียใจบ้าง ตอนโกรธๆอารมณ์ความรู้สึกมันก็เต็มที่ แต่เมื่อนึกถึงสิ่งดีๆที่เลยทำด้วยกัน มันรู้สึกเจ็บ หลังจากคุยกันวันนั้น ก็คุยกันมาตลอด(เพราะความอยากรู้อยากส้มน้ำหน้าคอยหลอกถามนู่นนี่นั้น หลอกด่าบ้าง 555+) จนวันนี้ที่เขาโทรมา ความรู้สึกเก่าๆเสียงเก่าๆที่เคยได้ยินมันทำให้คิดถึงวันเก่าๆ ความรู้สึกเก่ามันพรั่งพรูออกมา ความรู้สึกว่ายังรักอยู่ ยังไม่เคยลืม..มันแทบทนฟังไม่ได้มันรู้สึกเจ็บ ทำไมตอนนั้นต้องทิ้งกันไป ได้แต่คิดวนไปมาในสมอง ในชั่วโมงนั้นมีแต่พูดถึงเมียเก่าที่พึ่งเลิกกัน รู้สึกเจ็บเสียดายเงิน อย่างนี้อย่างนั้น บอกว่าเราดีกว่าเยอะมาก (พึ่งจะมารู้สึกตอนนี้เหรอ) คือยิ่งฟังก็ยิ่งนึกถึงตัวเองที่โดนเขาทิ้งมาก่อน ความรู้สึกเขาตอนนี้ มันเหมือนเราเจ็บตอนนั้น ไม่รู้จะสงสารตัวเองหรือเขาดี ความรู้สึกตอนนี้ไม่อยากคุยกะเขาแล้ว อยากที่จะเริ่มต้นกันแฟนคนปัจจุบัน ถ้าคุยกันแบบนี้ มันก็ไม่สามารถรักคนใหม่ต่อไปได้ เพราะใจยังรักแฟนเก่าอยู่ จนต้องบอกเขาว่าคุยกันแค่นี้พอแล้ว ยิ่งคุยยิ่งเจ็บเพราะเราไม่สามารถกลับมารักกันได้ ถึงใจจะยังรักยังคิดถึง แต่พ่อแม่ไม่ยอมรับแล้ว ยอมรับเลยว่าใจยังรักแฟนเก่าอยู่ ก็เลยต้องหักใจ กลัวแฟนใหม่จะเสียใจ...เขาก็ตอบกลับมาว่าเขาก็มีความรู้สึกดีๆกลับเรานึกถึงอดีตที่เราทำอะไรด้วยด้วยเที่ยวด้วยกัน…แต่นี้น้ำตาจากที่ไหนก็ไม่รู้มันไหลนองบนสองแก้มเลย ร้องไปสะอื้นไป … รักแต่กลับมาเหมือรเดิมไม่ได้แล้ว.. ณ เวลานี้ก็ยังไหลอยู่ มันเสียใจ ทำไมตอนนั้นไม่สู้ ไม่พยายาม ร่วมทุกข์ผ่านมาด้วยกันก็เยอะทำไม่ พึ่งจะมารู้ตัววันนี้ ….
เมื่อแฟนเก่ากลับ...แต่เราคบคนอื่นไปแล้ว ดราม่าจึงเกิดกับตัวเราเอง...