ตอนเด็กผมชอบดูการ์ตูน Casper มากๆ มันผ่อนคลายสนุกยืดหยุ่นได้ตามใจนึก ผมดูมันผ่านวีดีโอเทปที่อัดเก็บไว้ในรายการทีวีประมานช่วงปี 40 ละผมติดมากๆ จนถึงตอนโตก็ยังหามาดู แล้วไงเหรอครับ รู้สึกว่ามันเหมือนเป็นที่พักพิง แบบว่าไม่รู้จะไปทางไหน มันหาทางออกให้กับชีวิตไม่ได้ สภาพสังคมสิ่งแวดล้อมบ้านเมืองที่เปลี่ยนสภาวะไปเรื่อยๆ แย่ลงๆ แทนที่จะดีขึ้นอาจจะเป็นเพราะรัฐบาลประยุทธที่มองแต่การรบ แล้วขาดทีมงานที่ดูแลประชาชนไป ขาดตกบกพร่องคงเป็นผู้นำประเทศได้ยากล่ะครับ เศรษฐกิจย่ำแย่ค่าจ้างไม่พอเก็บ ค่าครองชีพแถวบ้านผมค่อนข้างสูงแต่รายได้ต่อครัวเรือนน้อยที่สุดในประเทศ มันขาดดุล คนเคยรวยก่กลายเป็นคนตระหนี่เครียด คนจนได้พิสูจน์ตัวเองมากขึ้นข้อดีคือได้เกิดมือฉมังในสายอาชีพมากขึ้น Casper อย่างผมได้แต่มองดูรอบๆ ตัวเพราะเป็น Friendly ghost ช่วยได้ก้ช่วย ช่วยไม่ได้ก้ต้องปล่อยไป ผมทำอย่างนี้มานานหลายปี ผมไม่รู้เลยว่าตัวตนจริงๆ แล้วผมเป็นใครกัน ผมหลงทาง ผมเกิดจากนามที่ยิ่งใหญ่ ซึ่งไม่ควรมีชื่อนี้เกิดขึ้นมาผมเลยมีที่พักพิงคือ Casper The Friendly Ghost ผมไม่รู้จะไปต่อทางไหน ผมได้แต่คิดๆ นอนไม่หลับบ้าง ผมลองไปพึ่งศาสนาพุทธบางครั้งก้ทำให้จิตตกบ้างแพนิคบ้าง ผมเคยเชื่อในปีนักษัตรของจีน ก้ไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกดีเท่าไหร่เนื่องจากมีปีชง หรือเพราะผม Friendly มากไป ผมอยากหาทางออกให้กับตัวเองครับ ไม่อยากพึ่งยานอนหลับมาก ช่วยผมทีครับ
รู้สึกว่าตัวเองเป็นผีฝรั่ง (Casper) ในร่างคน