คือเอาตรงๆนะอ่านให้จบผมจะพูดความจิงทุกอย่าง วันแรกที่เจอกันผมด่าเค้ายับเลยเชื่อไหมแบบโครตเกลียดอ่ะตัวดำๆเตี้ยๆหน้าภากเถิกด้วย5555 😁
จุดเริ่มต้นเลยนะคือเพื่อนเค้าอ่ะชอบผม แล้วผญ.คนที่ผมจะพูดถึงคือเค้าไม่ค่อยออกจากหอสักเท่าไรเชื่อไหมผมไม่เคยเห็นเค้าเลยนะตลอด2เดือนที่เค้ามาอยู่หอหลังบ้านมีแต่เพื่อนเค้ามาตามจีบผม... เอาจิงๆก็โอนะแต่ไม่รู้ทำไมผมไปชอบผญ.คนที่เดินออกมาจากปากทางในวันนั้นคือเค้าตัวเล็กๆคล้ำๆหัวเถิกๆแต่น่ารักดีนะ
พวกคุณเชื่อไหมผมปิ้งเลยอ่ะนึกกลับไปก็ขำนะอยากกลับไปเหมือนแรกๆที่เจอกันอยากกลับไปจีบ 555,เข้าเรื่องต่อ ผมตามจีบเค้าประมาน2-3อาทิตเลยนะก็แปปเดียวอ่ะแล้วเข้าใจคำว่าชอบไหมนั้นแหละโห้ยยยเฟริสเอ่ยนึกย้อนกลับไปนะว่าเราน่าจะจีบเค้าให้นานกว่านี้นะ555ก็นะ แล้วหลังจากวันนั้นผมอ่ะหลอกเค้าไปเนินนางพญา (จันทบุรี)
ผมหักคอเค้าเลยพาเค้าเดินขึ้นไปจนสุดเนินผมตะเกินขอเค้าเป็นแฟน555ฮามาก แต่ตอนแลกที่เค้ารับคำจอเป็นแฟนผมนะเค้าไม่ได้รักผมเลยดิเชื่อป่ะ555เค้ามารักผมตอน3เดือน หลังจากนั้นมันราบรื่นมาตลอดทะเลาะกันเล็กๆน้อยๆง้อง่ายมากเลย
แต่แปลกนะว่าทำไมผ่านมานานขึ้นเรื่อยอะไรๆมันยิ่งเปลี่ยนจนผมได้ไปอยุ่อุบลไปช่วยแม่ขายของตัวเค้าอยู่จันผมติดต่อเค้าทุกวันนะขำมากเข้าใจโมเม้นแบบไม่มีโทรศัพป่ะ
เช้าเลย6โมงเช้าวิ่งไปร้านเกมที่อำเภอตระการจากดอนตาลไปตระการโห้ยโครตไกลแต่แบบโมเม้นยังไงอ่ะ "ตื่นได้แล้วค้าบบบ" เพราะคำพูดแค่นี้ที่ต้องโพสหน้าวอเค้าทุกเช้ามันทำให้ผมวิ่งไปกลับร้านเกมได้ระยะทางราวๆ8กิโลไปกลับเชื่อไหมเรื่องนี้เค้าไม่เคยรู้เพราะต่อให้เล่าให้ฟังเค้าจะหาว่าผมสร้างเรื่อง คือแบบหลังๆมาเค้ามีคนคุยมีแฟนเก่าทักมาช่วนไปนู้นไปนี้ไปนั่นแต่ก็นะผมเด็กเมืองเก่าพาไปทุกที่แล้วอ่ะ ไปตงไหนก็ซ้อนที่กูหมดแหละ แต่พูดในความเป็นจริงนะตอนนี้คบมาจะ3ปีล่ะเรื่องในวันนั้นผมไม่เชื่อดิว่าเค้าไม่ได้ไปด้วยกันมันมีอีกหลายๆรอบที่ตามมา เหงา เบื่อ ผมไม่เหมือนเดิมอย่างนู้นอย่างนี้ผมก็ง้อเพราะรักมากๆ
แม่ก็ช่วยแต่ไม่เคยแอบไม่ชอบสาวอุบลนะแต่เอาจริงสาวอุบล ขอนแก่น โคราช น่ารักมากกกก แต่ก็ได้แค่มองเพราะหน้าที่ที่ต้องทำทุกวันคือวิ่งไปปลุกเจ้าของร้านเกมตอน6โมงเช้าเพื่อบอก"ตื่นได้ล่ะคร้าฟฟฟ"
ผมรู้คุณอ่านคุณก็ขำ จนผมกลับมาจันเจอหน้าวันแรกแบบร้องไห้หนักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกแล้วตอนที่ผมลงมามัน1ปี6เดือนหรือ7เดือนนี้แหละเจอแต่ปัญหาเค้าเหงาคือต้องมีคนคุยตลอดอ่ะผมก็ทำงานงกๆก็หลายรอบนะถ้าเป็นคนอื่นอาจจะเลิกแต่ผมก็รั้งไว้ข้ามมาตอน2ปีเลยเพราะมันทะเลาะเรื่องเดิม ผมพูดตรงๆนะผมติดเพื่อนแต่ไม่มากนานๆที ผมแต่งรถก็จิงยอมเลิก ผมเลวมากเลยนะเอาตรงๆผมดูดบุหรี่ผมกินเหล้าแต่เงินผมไม่เคยมีวันไหนที่ไม่ถึงเค้าไม่เคยมีวันไหนที่เค้าอดผมเป็นคนที่เก็บอารมไม่ค่อยอยู่อาจมีหลายๆครั้งผมดึงเค้ามาบีบกลามบีบคอบีบแขนแรงๆเพราะมันเกินความอดทนจิงๆอันนี้ยอมรับผิดแต่ทำไมกับตัวเค้าเองไม่เคยยอมรับผิดอะไรเลย
ส่วนใหญ่ที่เป็นงี้เพราะผญ.คนนี้เค้าขี้เหงาอะไรบ่อยนักหนา เห้อเอาง่ายผมเหนื่อย วันนี้เองเค้าทะเลาะกับผมเพราะผมกินข้าวก่อนเพราะผมทำงานหิวมากเค้าเรียนผมบอกเองกินไรไหมถามหลายรอบ เค้าเอาแต่กอดอกไม่พุดอะไรเลย ผมเลยกลับบ้านมากินข้าวเย็นกินได้1ช้อนเค้างอลบอกผมไม่ชวนผมไม่สนใจเค้าผมก็ไม่เข้าใจง้อตั้งแต่5โมงยัน4ทุ่มก็ยังไม่หาย แล้วมีคำนึ่งที่เค้าพูดมาคือ ก็กูไม่ได้รักมากขนาดนั้น
เอ่ยจุ้กมากร้องไห้เลยยตอนนี้ผมนั่งยุหน้าบ้านพิมระบายความรู้สึก
.... เค้าคงมีความสุขร้องไห้ต่อไป
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
มีใครเคยแบบโดนประชดไหมคับ
จุดเริ่มต้นเลยนะคือเพื่อนเค้าอ่ะชอบผม แล้วผญ.คนที่ผมจะพูดถึงคือเค้าไม่ค่อยออกจากหอสักเท่าไรเชื่อไหมผมไม่เคยเห็นเค้าเลยนะตลอด2เดือนที่เค้ามาอยู่หอหลังบ้านมีแต่เพื่อนเค้ามาตามจีบผม... เอาจิงๆก็โอนะแต่ไม่รู้ทำไมผมไปชอบผญ.คนที่เดินออกมาจากปากทางในวันนั้นคือเค้าตัวเล็กๆคล้ำๆหัวเถิกๆแต่น่ารักดีนะ
พวกคุณเชื่อไหมผมปิ้งเลยอ่ะนึกกลับไปก็ขำนะอยากกลับไปเหมือนแรกๆที่เจอกันอยากกลับไปจีบ 555,เข้าเรื่องต่อ ผมตามจีบเค้าประมาน2-3อาทิตเลยนะก็แปปเดียวอ่ะแล้วเข้าใจคำว่าชอบไหมนั้นแหละโห้ยยยเฟริสเอ่ยนึกย้อนกลับไปนะว่าเราน่าจะจีบเค้าให้นานกว่านี้นะ555ก็นะ แล้วหลังจากวันนั้นผมอ่ะหลอกเค้าไปเนินนางพญา (จันทบุรี)
ผมหักคอเค้าเลยพาเค้าเดินขึ้นไปจนสุดเนินผมตะเกินขอเค้าเป็นแฟน555ฮามาก แต่ตอนแลกที่เค้ารับคำจอเป็นแฟนผมนะเค้าไม่ได้รักผมเลยดิเชื่อป่ะ555เค้ามารักผมตอน3เดือน หลังจากนั้นมันราบรื่นมาตลอดทะเลาะกันเล็กๆน้อยๆง้อง่ายมากเลย
แต่แปลกนะว่าทำไมผ่านมานานขึ้นเรื่อยอะไรๆมันยิ่งเปลี่ยนจนผมได้ไปอยุ่อุบลไปช่วยแม่ขายของตัวเค้าอยู่จันผมติดต่อเค้าทุกวันนะขำมากเข้าใจโมเม้นแบบไม่มีโทรศัพป่ะ
เช้าเลย6โมงเช้าวิ่งไปร้านเกมที่อำเภอตระการจากดอนตาลไปตระการโห้ยโครตไกลแต่แบบโมเม้นยังไงอ่ะ "ตื่นได้แล้วค้าบบบ" เพราะคำพูดแค่นี้ที่ต้องโพสหน้าวอเค้าทุกเช้ามันทำให้ผมวิ่งไปกลับร้านเกมได้ระยะทางราวๆ8กิโลไปกลับเชื่อไหมเรื่องนี้เค้าไม่เคยรู้เพราะต่อให้เล่าให้ฟังเค้าจะหาว่าผมสร้างเรื่อง คือแบบหลังๆมาเค้ามีคนคุยมีแฟนเก่าทักมาช่วนไปนู้นไปนี้ไปนั่นแต่ก็นะผมเด็กเมืองเก่าพาไปทุกที่แล้วอ่ะ ไปตงไหนก็ซ้อนที่กูหมดแหละ แต่พูดในความเป็นจริงนะตอนนี้คบมาจะ3ปีล่ะเรื่องในวันนั้นผมไม่เชื่อดิว่าเค้าไม่ได้ไปด้วยกันมันมีอีกหลายๆรอบที่ตามมา เหงา เบื่อ ผมไม่เหมือนเดิมอย่างนู้นอย่างนี้ผมก็ง้อเพราะรักมากๆ
แม่ก็ช่วยแต่ไม่เคยแอบไม่ชอบสาวอุบลนะแต่เอาจริงสาวอุบล ขอนแก่น โคราช น่ารักมากกกก แต่ก็ได้แค่มองเพราะหน้าที่ที่ต้องทำทุกวันคือวิ่งไปปลุกเจ้าของร้านเกมตอน6โมงเช้าเพื่อบอก"ตื่นได้ล่ะคร้าฟฟฟ"
ผมรู้คุณอ่านคุณก็ขำ จนผมกลับมาจันเจอหน้าวันแรกแบบร้องไห้หนักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกแล้วตอนที่ผมลงมามัน1ปี6เดือนหรือ7เดือนนี้แหละเจอแต่ปัญหาเค้าเหงาคือต้องมีคนคุยตลอดอ่ะผมก็ทำงานงกๆก็หลายรอบนะถ้าเป็นคนอื่นอาจจะเลิกแต่ผมก็รั้งไว้ข้ามมาตอน2ปีเลยเพราะมันทะเลาะเรื่องเดิม ผมพูดตรงๆนะผมติดเพื่อนแต่ไม่มากนานๆที ผมแต่งรถก็จิงยอมเลิก ผมเลวมากเลยนะเอาตรงๆผมดูดบุหรี่ผมกินเหล้าแต่เงินผมไม่เคยมีวันไหนที่ไม่ถึงเค้าไม่เคยมีวันไหนที่เค้าอดผมเป็นคนที่เก็บอารมไม่ค่อยอยู่อาจมีหลายๆครั้งผมดึงเค้ามาบีบกลามบีบคอบีบแขนแรงๆเพราะมันเกินความอดทนจิงๆอันนี้ยอมรับผิดแต่ทำไมกับตัวเค้าเองไม่เคยยอมรับผิดอะไรเลย
ส่วนใหญ่ที่เป็นงี้เพราะผญ.คนนี้เค้าขี้เหงาอะไรบ่อยนักหนา เห้อเอาง่ายผมเหนื่อย วันนี้เองเค้าทะเลาะกับผมเพราะผมกินข้าวก่อนเพราะผมทำงานหิวมากเค้าเรียนผมบอกเองกินไรไหมถามหลายรอบ เค้าเอาแต่กอดอกไม่พุดอะไรเลย ผมเลยกลับบ้านมากินข้าวเย็นกินได้1ช้อนเค้างอลบอกผมไม่ชวนผมไม่สนใจเค้าผมก็ไม่เข้าใจง้อตั้งแต่5โมงยัน4ทุ่มก็ยังไม่หาย แล้วมีคำนึ่งที่เค้าพูดมาคือ ก็กูไม่ได้รักมากขนาดนั้น
.... เค้าคงมีความสุขร้องไห้ต่อไป