กระทู้นี้อาจไม่รู้เรื่องบ้าง พิมตกหล่นบ้าง เราต้องขอโทษด้วย ตอนพิมพ์กระทู้นี้เราร้องไห้หนักมาก และถ้าเราทำใจได้เราจะลบค่ะ
เรากับแฟนเริ่มต้นความรักกันไม่สวยเท่าไหร่ เพราะตอนที่จะเริ่มคบกันเรามีคนอื่นอยู่แล้ว แต่เราเลิกมาคบกับคนนี้ ด้วยความที่เป็นเด็กโหยหาความรักแบบโตๆ เราชอบคนนี้มากทั้งความคิด คำพูด ซึ่งตอนที่คบกันเค้าแสดงความเป็นผู้ใหญ่แบบที่เราใฝ่หา
เริ่มต้นด้วยเราไปเห็นเค้าแชทคุยกับผู้หญิงคนนึงซึ่งอ้างว่า เพื่อน ไปขอนอนกอดกัน เรารู้สึกผิดหวังมาก แต่ด้วยความที่เราก็เคยทำผิดต่อเค้าที่บอกว่าไม่มีแฟนตอนแรกแล้วเค้ามารู้ทีหลังเหมือนกัน เราเลยยังอยู่ อยู่เพื่อชดใช้ความผิด
ต่อมาเราจับได้ว่าเค้าเองก็มีแฟนกันแล้วซึ่งคบกันมา7ปี!!! ใช่ค่ะ 7ปี และหมั้นกันแล้วตอนมีเราแฟนเค้าก็ไม่รู้ หรืออาจจะรู้ เพราะมีน้องห่างๆของแฟนเค้ามาด่าเราว่า เมียน้อย เรารู้สึกหน้าชา และแย่มากๆเพราะเราก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเราเป็นตัวคั่นกลางความรักเค้า (ณ จุดนี้รู้สึกผิดกับแฟนเราคนเก่ามากแต่ไม่ได้อะไรกับคนเก่า) เราเจอแชทที่เค้าพรรณาถึงแฟนเก่าเค้าว่าคิดถึง รักมาก เสียใจมากที่ทำให้แฟนเก่าเค้าเสียใจ เราจุก จุกจนไม่อยากอยู่แล้ว ไม่อยากทน แต่เราก็ไม่ไปไหน เพราะคิดว่าถ้าแค่นี้เราไม่อดทนเราจะเป็นแฟนที่ดีได้ยังไง แต่ยังอยู่กับความแคลงใจทุกวัน
ต่อมาเค้าเริ่มกันเราออกจากเพื่อน บอกว่าไม่ให้ไปเพราะหวง เรารู้สึกว่าเค้าเองก็รักเราเหมือนกัน เราก็ห่างจากเพื่อนค่ะ อนึ่งเค้าน่าจะไม่ชอบที่เรากินเหล้า เราเลยเลิกไป
หลังจากนั้นเค้าพยายามให้เราเป็นแม่ศรีเรือนทำงานบ้านนู่นนี่ เราก็พยายามเป็นให้ (เราเป็นคนที่ทำเป็นแต่ไม่ทำอะคะเราขี้เกียจอันนี้ยอมรับ) แต่กว่าจะมาถึงจุดนี้เราทะเลาะกันมามากพอสมควรค่ะ เค้าทั้งด่า ทั้งดูถูก ทั้งเหยียดเราแรงๆ มันเป็นคำพูดที่ไม่ว่าใครก็ไม่สมควรจะได้รับคำดูถูกแบบนั้น แต่เราคิดว่าเค้าติเพื่อก่อ
มีครั้งที่เราทนไม่ไหว หนีออกจากเค้าแต่เราเองค่ะที่ตายรังกลับไปขอเค้าคืนดี เพื่ออะไรก็ไม่รู้ แปลกใจตัวเองเหมือนกัน
อยู่กันไปนานๆเราก็เริ่มรู้นิสัยจริงๆของเค้า
เค้าติดพนันบอล ติดหนี้สินมากมาย เราทำงานเดือนแรก(และเดือนต่อๆไป)ก็ต้องเอามาให้เค้าหมุนเงิน อนาคตไม่มี ไม่มีวี่แววจะมี คำพูดที่สวยหรูตอนแรกหายไปไหน
ครั้งถัดๆมาทะเลาะกันอีกเราจะหนีออกจากเค้า เค้าก็มาว่าเราว่ารักเค้าแบบไหน ทะเลาะกันทีไรก็จะหนี เราพยายามอธิบายต่างๆนานาแต่ไม่เคยไปถึงใจเค้าเลยค่ะ เค้ายังเห็นความคิดตัวเองเป็นใหญ่ เค้าไม่พอใจที่เราหาเงินได้น้อย ไม่พอใจที่เราตามหวงเค้า ทั้งๆที่เค้าเป็นคนปล่าวประกาศเองว่าพี่น่ะเสือบวกกับเรื่องที่เคยเกิดก่อนหน้านั้น เราไม่ไว้ใจเค้าเลยค่ะ ไม่ว่ากับคนไหนๆ พยายามทำทุกอย่างให้เค้าถูกใจแต่กลายเป็นเราผิด
ตอนนี้เค้าตั้งตนเป็นคนมีสิทธิเหนือเราทุกอย่าง ห้ามเถียง ห้ามทำหน้างั้นงี้ ห้ามรู้สึกอะไรเวลาเค้าไปกับเพื่อน ห้ามทุกอย่างที่จะทำให้เค้าหงุดหงิดไม่สบายใจ
นับวันคำพูดรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ล่าสุดเค้าบอกเราไม่มีค่าพอที่เค้าจะรัก เราจุก เจ็บ เรามีคำถามมากมายผุดขึ้นมาในหัวว่าทำไมยังต้องอยู่กับคนนี้ เค้าไม่เคยเห็นความพยายามของเราที่จะทำให้เค้ารัก
เราแค่น้อยใจค่ะ เค้าไม่เห็นค่าเราเลย เค้าไม่ยินดียินร้ายกับการที่เราจะไปหรืออยู่ เรากลัวค่ะ กลัวเค้าอยู่ได้โดยไม่มีเราซึ่งจริงๆแล้วก็เป็นแบบนั้น เรากลัวคนอื่นมาทำให้เค้ายิ้มได้นอกจากเรา
เราแค่อยากมีสักวันที่เราจะยิ้มได้ และไปต่อได้โดยไม่มีเค้า แต่ตอนนี้ทรมานเหลือเกินค่ะ
อยากตื่นมาแล้วจำไม่ได้ว่าเคยมีเค้า เคยรักเค้า
ครั้งหนึ่งเราเคยรักผู้ชายเห็นแก่ตัว
เรากับแฟนเริ่มต้นความรักกันไม่สวยเท่าไหร่ เพราะตอนที่จะเริ่มคบกันเรามีคนอื่นอยู่แล้ว แต่เราเลิกมาคบกับคนนี้ ด้วยความที่เป็นเด็กโหยหาความรักแบบโตๆ เราชอบคนนี้มากทั้งความคิด คำพูด ซึ่งตอนที่คบกันเค้าแสดงความเป็นผู้ใหญ่แบบที่เราใฝ่หา
เริ่มต้นด้วยเราไปเห็นเค้าแชทคุยกับผู้หญิงคนนึงซึ่งอ้างว่า เพื่อน ไปขอนอนกอดกัน เรารู้สึกผิดหวังมาก แต่ด้วยความที่เราก็เคยทำผิดต่อเค้าที่บอกว่าไม่มีแฟนตอนแรกแล้วเค้ามารู้ทีหลังเหมือนกัน เราเลยยังอยู่ อยู่เพื่อชดใช้ความผิด
ต่อมาเราจับได้ว่าเค้าเองก็มีแฟนกันแล้วซึ่งคบกันมา7ปี!!! ใช่ค่ะ 7ปี และหมั้นกันแล้วตอนมีเราแฟนเค้าก็ไม่รู้ หรืออาจจะรู้ เพราะมีน้องห่างๆของแฟนเค้ามาด่าเราว่า เมียน้อย เรารู้สึกหน้าชา และแย่มากๆเพราะเราก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเราเป็นตัวคั่นกลางความรักเค้า (ณ จุดนี้รู้สึกผิดกับแฟนเราคนเก่ามากแต่ไม่ได้อะไรกับคนเก่า) เราเจอแชทที่เค้าพรรณาถึงแฟนเก่าเค้าว่าคิดถึง รักมาก เสียใจมากที่ทำให้แฟนเก่าเค้าเสียใจ เราจุก จุกจนไม่อยากอยู่แล้ว ไม่อยากทน แต่เราก็ไม่ไปไหน เพราะคิดว่าถ้าแค่นี้เราไม่อดทนเราจะเป็นแฟนที่ดีได้ยังไง แต่ยังอยู่กับความแคลงใจทุกวัน
ต่อมาเค้าเริ่มกันเราออกจากเพื่อน บอกว่าไม่ให้ไปเพราะหวง เรารู้สึกว่าเค้าเองก็รักเราเหมือนกัน เราก็ห่างจากเพื่อนค่ะ อนึ่งเค้าน่าจะไม่ชอบที่เรากินเหล้า เราเลยเลิกไป
หลังจากนั้นเค้าพยายามให้เราเป็นแม่ศรีเรือนทำงานบ้านนู่นนี่ เราก็พยายามเป็นให้ (เราเป็นคนที่ทำเป็นแต่ไม่ทำอะคะเราขี้เกียจอันนี้ยอมรับ) แต่กว่าจะมาถึงจุดนี้เราทะเลาะกันมามากพอสมควรค่ะ เค้าทั้งด่า ทั้งดูถูก ทั้งเหยียดเราแรงๆ มันเป็นคำพูดที่ไม่ว่าใครก็ไม่สมควรจะได้รับคำดูถูกแบบนั้น แต่เราคิดว่าเค้าติเพื่อก่อ
มีครั้งที่เราทนไม่ไหว หนีออกจากเค้าแต่เราเองค่ะที่ตายรังกลับไปขอเค้าคืนดี เพื่ออะไรก็ไม่รู้ แปลกใจตัวเองเหมือนกัน
อยู่กันไปนานๆเราก็เริ่มรู้นิสัยจริงๆของเค้า
เค้าติดพนันบอล ติดหนี้สินมากมาย เราทำงานเดือนแรก(และเดือนต่อๆไป)ก็ต้องเอามาให้เค้าหมุนเงิน อนาคตไม่มี ไม่มีวี่แววจะมี คำพูดที่สวยหรูตอนแรกหายไปไหน
ครั้งถัดๆมาทะเลาะกันอีกเราจะหนีออกจากเค้า เค้าก็มาว่าเราว่ารักเค้าแบบไหน ทะเลาะกันทีไรก็จะหนี เราพยายามอธิบายต่างๆนานาแต่ไม่เคยไปถึงใจเค้าเลยค่ะ เค้ายังเห็นความคิดตัวเองเป็นใหญ่ เค้าไม่พอใจที่เราหาเงินได้น้อย ไม่พอใจที่เราตามหวงเค้า ทั้งๆที่เค้าเป็นคนปล่าวประกาศเองว่าพี่น่ะเสือบวกกับเรื่องที่เคยเกิดก่อนหน้านั้น เราไม่ไว้ใจเค้าเลยค่ะ ไม่ว่ากับคนไหนๆ พยายามทำทุกอย่างให้เค้าถูกใจแต่กลายเป็นเราผิด
ตอนนี้เค้าตั้งตนเป็นคนมีสิทธิเหนือเราทุกอย่าง ห้ามเถียง ห้ามทำหน้างั้นงี้ ห้ามรู้สึกอะไรเวลาเค้าไปกับเพื่อน ห้ามทุกอย่างที่จะทำให้เค้าหงุดหงิดไม่สบายใจ
นับวันคำพูดรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ล่าสุดเค้าบอกเราไม่มีค่าพอที่เค้าจะรัก เราจุก เจ็บ เรามีคำถามมากมายผุดขึ้นมาในหัวว่าทำไมยังต้องอยู่กับคนนี้ เค้าไม่เคยเห็นความพยายามของเราที่จะทำให้เค้ารัก
เราแค่น้อยใจค่ะ เค้าไม่เห็นค่าเราเลย เค้าไม่ยินดียินร้ายกับการที่เราจะไปหรืออยู่ เรากลัวค่ะ กลัวเค้าอยู่ได้โดยไม่มีเราซึ่งจริงๆแล้วก็เป็นแบบนั้น เรากลัวคนอื่นมาทำให้เค้ายิ้มได้นอกจากเรา
เราแค่อยากมีสักวันที่เราจะยิ้มได้ และไปต่อได้โดยไม่มีเค้า แต่ตอนนี้ทรมานเหลือเกินค่ะ
อยากตื่นมาแล้วจำไม่ได้ว่าเคยมีเค้า เคยรักเค้า