ประสบการณ์เคยเกรียดน้องตัวเองมาก่อน

ตามหัวข้อกระทู้เลยค่ะเราเคยมีประสบการณ์เกรียดน้องในสายเลือดแท้ๆของตัวเองมาก่อนเกรียดแบบเกรียดเข้าไส้เลยค่ะ วันหนึ่งตอนที่เราอายุ9ขวบแม่บอกว่าแม่กำลังจะมีน้องเราได้ยินก็ตกใจค่ะแล้วเราก็บอกแม่ไปว่าหนูไม่อยากมีน้องแล้วน้ำตาเราก็ไหลค่ะเราเลยวิ่งหนีเข้าห้องไปแม่ก็เข้ามาปลอบเราค่ะแม่ถามเราว่าทำไมเราถึงไม่อยากมีน้อง เราก็ตอบไปค่ะว่าหนูอยากอยู่คนเดียวมากกว่าหนูไม่อยากมีน้องมันน่ารำคาญแม่เราก็ยิ้มแล้วลูบหัวเราเบาๆค่ะแล้วก็บอกกับเราว่า พี่น้องเกรียดได้แค่ซักพักเดี๋ยวก็เปลี่ยนเป็นรักเอง สายเลือดเดียวกันเกรียดกันไม่ลงหรอก แล้วดูเหมือนจะเป็นอย่างที่แม่เราพูดค่ะ พอน้องเราเกิดมาเราก็ไม่ยินดีอย่างยิ่ง ตอนน้องเริ่มคลานน้องพยามเข้ามาเล่นกับเรา เราก็จะหนีน้องตลอด พอน้องเรา3ขวบ น้องจะชอบมายุ่งวุ่นวายกับเราค่ะพอเรารำคาญเราก็ผลักน้องจนล้ม น้องเราเป็นผู้ชายนะคะลืมบอก น้องเราลุกขึ้นค่ะแต่ไม่ร้องน้องเราทำหน้าแบบว่าเศร้าๆค่ะเราก็ไม่รู้สึกผิดอะไร แม่เราเริ่มใช้งานเราเกี่ยวกับน้องมากขึ้นเช่นชงนมให้น้อง เล่นกับน้องหน่อย ดูแลน้องหน่อยเราก็เริ่มที่จะชอบน้องทีละนิดๆค่ะจนตอนนี้จากที่เราเกรียดเรารำคาญเรากลับเอ็นดูน้องมากขึ้นค่ะจากที่เมื่อก่อนน้องจะเรียกเราเวลาหิวนมว่า พี่×××กินนมใหม่ เมื่อก่อนเราจะสะบัดค่ะ แต่เดี๋ยวนี้พอน้องพูดแบบนั้นเราก็จะเอานมให้น้องค่ะแล้วก็หยอกน้องก่อนที่จะให้ขวดนมน้องค่ะ พอคนแรกเราเริ่มจะรักแล้วคนที่สองก็เกิดมาเป็นผู้ชายค่ะเราก็ไม่ค่อยชอบน้องคนเล็กเท่าไหร่ค่ะจะดูแลน้องคนกลางดีกว่าน้องคนเล็กค่ะ น้องคนเล็กกับน้องคนกลางเราจะคนละแบบเลยค่ะ น้องคนกลางเราจะดีด้วยเล่นด้วย แต่น้องคนเล็กเราจะดุจะด่าเวลาที่น้องทำให้เรารำคาญค่ะ(น้องคนเล็กเดินได้แล้วนะคะ) มีครั้งนึงที่เรานอนดูหนังอยู่ห้องเราจะมีที่นอนสองอันค่ะคือที่นอนแรกพ่อกับแม่กับน้องจะนอนด้วยกันค่ะส่วนอีกที่เป็นที่นอนเราค่ะ เรานอนดูหนังอยู่แล้วน้องที่มันดูการ์ตูนอยู่ในโทรศัพท์ก็เดินมานอนดูข้างๆเราค่ะ มาเบียดเลยนะคะเราก็เลยเขยิบหนีน้องมันก็เขยิบตามค่ะเราก็เขยิบหนีอีกน้องมันก็มาเบียดอีกเรารำคาญเลยผลักน้องแรงมากค่ะจนน้องหงายเลยค่ะ แต่น้องเราไม่ร้องนะคะ-^- น้องเราลุกขึ้นมานั่งเหมือนเดิมแล้วใช้มือขยี้ตาค่ะ(คือปัจจุบันนึกถึงตอนนั้นแล้วรู้สึกผิดมากค่ะT^T ยังคิดในใจเราทำกับน้องไปได้ยังไง) เราเดินไปดูที่อื่นค่ะ แล้วคือยายเราเอาน้องคนเล็กไปเลี้ยงที่บ้านเกิดค่ะไม่ได้เจอหน้ามาหลายเดือน เรารู้สึกว่าคิดถึงค่ะ นึกถึงเรื่องที่เราทำกับน้องคนเล็กแบบนั้นทีไรเราก็จะร้องไห้ทุกที คือตอนนี้ความรู้สึกเรามันอยากเจอน้องมาก มันคิดถึงค่ะ เราบอกกับตัวเองว่าถ้าน้องกลับมาครั้งนี้เราจะทำดีกับน้อง ความรู้สึกข้างในจริงๆตอนนี้คืออยากให้น้องกลับมาไวๆ ตอนที่น้องคนเล็กอยู่เราก็ทำไม่ดีกับน้องไว้มากมายเลย เราเชื่อแล้วค่ะว่าสายเลือดเดียวกันในลึกๆยังไงก็รักอยู่ดี
#ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ