เราเป็นคนที่ขี้กลัวค่ะ กลัวไปหมดทุกอย่าง เป็นคนไม่ค่อยกล้า อาจจะเป็นเพราะเราโดนเลี้ยงมาแบบนี้ตั้งแต่เด็ก ด้วยความที่ถูกเลี้ยงให้โตมาโดยคุณตาคุณยาย
ตั้งแต่เด็กๆมาแล้วเวลาจะทำอะไรจะมีแต่คำว่า อย่านะ!! หยุดนะ!! ห้ามนะ!! แล้วก็จะมีเหตุผลต่อท้ายให้ดูน่ากลัวว่าเดี๋ยวจะเป็นอย่างนั้น เดี๋ยวจะเป็นอย่างนี้
มันเลยทำให้เราซึมซับความกลัวมาเรื่อยๆ จะทำอะไรก็ชะงักไม่กล้า กลัวโน่นกลัวนี่กลัวไปหมด จินตนาการไปเอง ทั้งๆที่ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้นและไม่เคยเกิดขึ้นเลย
ตอนนี้ความกลัวมันทำร้ายชีวิตเราแล้วค่ะ คือเรามีโรคประจำตัวต้องหาหมอในตัวเมืองทุกเดือน ทั้งๆที่เราไปเรียนขับรถและมีใบขับขี่แล้ว แต่มีเหตุผลที่ทำให้เราไม่ได้ขับรถมาเป็นเวลานาน(จากกระทู้ที่แล้ว) ทำให้ตอนนี้เรากลัวการขับรถ คือจินตนาการไปเองต่างๆนานา
สรุปก็ต้องคอยพึ่งสามีให้ขับรถพาไป ถ้าสามีไม่ว่างก็ต้องไปพึ่งพาคนอื่นๆให้ขับรถพาไป ตอนนี้อึดอัดมากค่ะไม่อยากพึ่งพาใครอีกแล้ว อยากเป็นที่พึ่งให้คนอื่นได้บ้าง
ระยะทางจากบ้านเราเข้าตัวเมืองก็ประมาณ20กิโลเมตรกว่าๆ เส้นทางก็เป็นถนนแบบ2เลน คือรถเลนซ้าย รถเลนขวา (ซึ่งแซงยากมากสำหรับมือใหม่)
แล้วเราก็เป็นคนขับรถช้า ที่ขับช้านี่คือขับในความเร็วที่เราสามารถควบคุมรถได้ประมาณ60-70 เร็วกว่านี้กลัวจะคุมรถไม่อยู่ก็จะกลัวคันหลังจะว่าเอา
ส่วนในตัวเมืองที่เราอยู่เป็นเมืองท่องเที่ยวอยู่ไม่ไกลจากกรุงเทพ รถก็จะเยอะมากยิ่งวันเสาร์-อาทิตย์รถจะยิ่งเยอะ ตัวเราต้องไปหาหมอวันเสาร์ทุกเดือน ก็เลยกลัวรถเยอะไปอีก
เบื่อความขี้กลัวของตัวเองมากค่ะไม่อยากเป็นแบบนี้เลย อยากกำจัดความกลัวออกไปอยากเป็นคนกล้าบ้าง บางครั้งก็รำคาญตัวเองนะรถก็ขับได้ ใบขับขี่ก็มีแล้ว แต่ทำไมถึงไม่กล้านะ
ยาย พ่อ แม่ ก็แก่ลงทุกวันอยากเป็นคนขับรถพาพวกท่านไปหาหมอในตัวเมืองได้ สิ้นปีนี้ลูกก็ต้องไปเข้าเรียนเตรียมอนุบาลในตัวเมือง ทางบ้านสามีก็มอบหมายให้เราเป็นคนวิ่งรับ-ส่งลูกทุกวันเช้า-เย็นด้วยรถยนต์(กระบะเกียร์ธรรมดา)เราก็ขี้กลัวจะพาลูกไปได้หรือเปล่ายังไม่รู้เลย
เบื่อความกลัวมากเลยค่ะ อยากมีวิธีเอาชนะความกลัวในตัวเองค่ะ ใครมีวิธีช่วยแนะนำด้วยนะคะ
ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับคำตอบค่ะ
ความกลัวในตัวฉัน...จะจัดการกับมันอย่างไรดี?
ตั้งแต่เด็กๆมาแล้วเวลาจะทำอะไรจะมีแต่คำว่า อย่านะ!! หยุดนะ!! ห้ามนะ!! แล้วก็จะมีเหตุผลต่อท้ายให้ดูน่ากลัวว่าเดี๋ยวจะเป็นอย่างนั้น เดี๋ยวจะเป็นอย่างนี้
มันเลยทำให้เราซึมซับความกลัวมาเรื่อยๆ จะทำอะไรก็ชะงักไม่กล้า กลัวโน่นกลัวนี่กลัวไปหมด จินตนาการไปเอง ทั้งๆที่ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้นและไม่เคยเกิดขึ้นเลย
ตอนนี้ความกลัวมันทำร้ายชีวิตเราแล้วค่ะ คือเรามีโรคประจำตัวต้องหาหมอในตัวเมืองทุกเดือน ทั้งๆที่เราไปเรียนขับรถและมีใบขับขี่แล้ว แต่มีเหตุผลที่ทำให้เราไม่ได้ขับรถมาเป็นเวลานาน(จากกระทู้ที่แล้ว) ทำให้ตอนนี้เรากลัวการขับรถ คือจินตนาการไปเองต่างๆนานา
สรุปก็ต้องคอยพึ่งสามีให้ขับรถพาไป ถ้าสามีไม่ว่างก็ต้องไปพึ่งพาคนอื่นๆให้ขับรถพาไป ตอนนี้อึดอัดมากค่ะไม่อยากพึ่งพาใครอีกแล้ว อยากเป็นที่พึ่งให้คนอื่นได้บ้าง
ระยะทางจากบ้านเราเข้าตัวเมืองก็ประมาณ20กิโลเมตรกว่าๆ เส้นทางก็เป็นถนนแบบ2เลน คือรถเลนซ้าย รถเลนขวา (ซึ่งแซงยากมากสำหรับมือใหม่)
แล้วเราก็เป็นคนขับรถช้า ที่ขับช้านี่คือขับในความเร็วที่เราสามารถควบคุมรถได้ประมาณ60-70 เร็วกว่านี้กลัวจะคุมรถไม่อยู่ก็จะกลัวคันหลังจะว่าเอา
ส่วนในตัวเมืองที่เราอยู่เป็นเมืองท่องเที่ยวอยู่ไม่ไกลจากกรุงเทพ รถก็จะเยอะมากยิ่งวันเสาร์-อาทิตย์รถจะยิ่งเยอะ ตัวเราต้องไปหาหมอวันเสาร์ทุกเดือน ก็เลยกลัวรถเยอะไปอีก
เบื่อความขี้กลัวของตัวเองมากค่ะไม่อยากเป็นแบบนี้เลย อยากกำจัดความกลัวออกไปอยากเป็นคนกล้าบ้าง บางครั้งก็รำคาญตัวเองนะรถก็ขับได้ ใบขับขี่ก็มีแล้ว แต่ทำไมถึงไม่กล้านะ
ยาย พ่อ แม่ ก็แก่ลงทุกวันอยากเป็นคนขับรถพาพวกท่านไปหาหมอในตัวเมืองได้ สิ้นปีนี้ลูกก็ต้องไปเข้าเรียนเตรียมอนุบาลในตัวเมือง ทางบ้านสามีก็มอบหมายให้เราเป็นคนวิ่งรับ-ส่งลูกทุกวันเช้า-เย็นด้วยรถยนต์(กระบะเกียร์ธรรมดา)เราก็ขี้กลัวจะพาลูกไปได้หรือเปล่ายังไม่รู้เลย
เบื่อความกลัวมากเลยค่ะ อยากมีวิธีเอาชนะความกลัวในตัวเองค่ะ ใครมีวิธีช่วยแนะนำด้วยนะคะ
ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับคำตอบค่ะ