มืดมนไม่มีหนทาง มองไม่เห็นอนาคต เจอแต่ความผิดหวัง ต้องหากำลังใจจากที่ใหน

สวัสดีค่ะหนูอายุ18และกำลังจะจบไม่มีอนาคตไม่พัฒนาตัวเองให้เวลามันผ่านไปเรื่อยๆอย่างไร้ประโยชน์ ไม่รู้ตัวเองอยากทำไรสิ่งที่อยากเป็นก็พังทลายไปแล้วอยากเข้ามหาลัยแต่ทางครอบครัวส่งไม่ไหวกับกลัวไปอยู่คนเดีย

ตามที่ผมได้ตั้งคำถามเลยครับ ผมค่อนข้างมีเรื่องติดใจส่วนนี้ อยากรู้ว่าชื่อของมหาวิทยาลัยมีผลต่อการหารงานในสายวิศวะมั้ยครับ ตอนนี้ผมเรียนปี 1 เทอม 2 สาขาอิเล็กทรอนิกส์และระบบคอมพิวเตอร์ ของมหาวิทยาลัยศิ

ในอีก3วันจำเป็นต้องคืนรถให้กับไฟแนนท์หมดแล้วทุกๆอย่างหมดแรงในการใช้ชีวิตในวันต่อๆไป หันไปทางไหนก็มืดมนไม่มีแม้แสงสว่างที่จะมองเห็นหนทาง อยากจะลาแล้วทุกๆอย่าง😭

ขออภัยลบค่ะ

​สุดท้ายก็ใจอ่อนค่ะ ผอ.เรียกผู้ปกครองทั้งสองฝ่ายไปไกล่เกลี่ยค่ะ ตอนแรกก็ยืนยันจะดำเนินคดีขอไปจบที่ศาล ผอ.ก็ขอนู่นนี่นั่นอย่าทำร้ายอนาคตเด็ก บลาๆๆ เราก็ฟังๆไปไม่ได้ใส่ใจ พูดจบ ก็ยังยืนยัน ดำเนินคดีค่ะ

ท้อมากเลยค่ะเรื่องการเรียน คือทั้งเรื่องงาน เรื่องเพื่อนที่ไม่เข้าใจกัน ต้องทำยังงัยถึงอยู่ในสังคมนี้ได้ ปรับตัวทุกอย่างแต่เหมือนมันยากเกินไป ที่สำคัญ สงสารพ่อกับแม่ที่ส่งมาเรียน แต่ตัวเองพยายามแล้วแต

เรากับแฟนคบกันมานานมาก ปกติแล้วเราจะชอบหารค่าใช้จ่ายกันตลอด หรือบางทีหยวนๆกันผลัดกันเลี้ยงบ้างเป็นครั้งคราว ซึ่งแฟนเราก็ซื้อของขวัญให้หรือเลี้ยงเราบ้างตามเทศกาลหรือวันเกิดต่างๆ แต่ปัญหาที่เราจะมาถามวั

รู้สึกหมดกำลังใจ ทุกอย่างรุมเร้าเกินกว่าที่ผมคนเดียวจะรับไหวแล้ว ผมในตอนนี้ กำลังฝึกงานอยู่ ใกล้จะเรียนจบแล้ว กับปลายทางข้างหน้าที่มืดมนมากๆ วางเส้นทางอนาคตของตนเองไว้แล้ว แต่ทุกอย่างพังหมดสิ้น

"การปฏิบัติธรรมที่แท้จริงนั้นไร้คำพูด หนทางที่แท้จริงนั้นไร้ภาษา" อรชุนคิดว่าการปฏิบัติธรรมนั้นเป็นดั่งใจความในข้างต้นมาได้สามวันแล้ว เลยอยากลองมาสอบถามกับเพื่อนๆ ว่าใจความข้างต้นดังกล่าวมาแ