ไม่มีกำลังใจจากใคร​ เศร้ามากค่ะ

สวัสดีค่ะวันนี้อยากมาเขียนอะไรสักหน่อย
เราอายุ22รู้สึกเหนื่อยกับชีวิตไม่มีกำลังใจจากคนรอบข้างแม้แต่นิดเดียวคือเราเรียนอยู่มหาลัยค่ะแต่เรายังไม่จบเราออกมาก่อนเพราะด้วยปัญหาเรื่องเงินเรื่องครอบครัวและตัวเราเองด้วยเราจึงตัดสินใจออกตอนนี้มาอยู่บ้านประมาณปีหนึ่งและทุกวันเราจะเหมือนโดนซ้ำเติมอยู่ตลอดทั้งพ่อแม่และญาติๆเราค่ะเพื่อนเราก็ค่อนข้างเยอะนะคะแต่พอเรามีปัญหาอยากระบายเรากลับรู้สึกว่า​ เห้ยเรามีเพื่อนที่พร้อมจะรับฟังปัญหาเราจริงๆไม่มีเลยเรารู้สึกว่าความใว้ใจไม่มีเลยค่ะเราค่อนข้างเครียดมากเลยช่วงนี้เพราะตัดสินใจว่าจะไปสมัครเรียนด้วยทำงานด้วยเราคิดว่าเราจะตั้งใจทำให้ดีและผ่านมันไปได้ค่ะเราเชื่อว่าเราต้องทำได้แต่คนในครอบครัวเราดูถูกเราแม้กระทั่งพ่อและแม่ของเราเองจนเรารู้สึกว่าเค​ เราไม่มีคุณค่าหรือเขาไม่เห็นความตั้งใจของเราเลยหรอเราทำงานอะไรทุกอย่างเป็นหมดงานที่บ้านเราทำหมดเราไม่เคยได้รับกำลังใจจากใครเลยค่ะเอาจริงแม้กระทั่งคนใกล้ตัวเพื่อนหริอแม่แต่แม่ของเราเองซึ่งเราคิดว่าเขาเข้าใจเราดีที่สุดช่วงนี้เราร้องให้บ่อยมากและก็เริ่มเครียดรู้สึกช่วงนี้ทำใจให้ปลงไม่ได้กลัวตัวเองจะซึมเศร้าค่ะถ้าต่อไปอะไรไม่ดีขึ้นกว่านี้เราควรต้องทำไง​ คิดดูแล้วก็เหมือนชีวิตไม่มีไรเลย