อุทาหรณ์ของความไว้ใจ

เราทำงานในบริษัทแห่งหนึ่ง จนวันหนึ่งมีน้องเขามาทำงานใหม่ ด้วยความที่เราอยากหาเพื่อนใหม่ก็เลยเขาไปทักทายคุยกันไปคุยกันมาก็คุยถูกคอกันมากหลังจากนั้นก็สนิทกันมาก ไปกินอาหารด้วยกัน ไปเที่ยวด้วยกัน คือเราให้ใจน้องเขาไป 100 เปอร์เซ้นต์ ปรากฎว่าวันหนึ่งน้องคนนั้นเริ่มมาขอยืมตังค์เราตอนแรกก็ไม่กี่บาท เราก็โอนไปให้ หลังจากนั้นนางก็มายืมเงินมากเรื่อยๆ คือ วันนี้นางยืม 10000 พน.นางก็จะโอนมาคืน แล้วนางก็จะมายืมอีก บางอาทิตย์ก็ยืม
3 - 4 ครั้ง จนเรารู้สึกไม่ค่อยโอเคกับเรื่องนี้แต่ก็ยังให้เพราะยังสนิทกัน จนเรามารู้เข้าว่าวันหนึ่งน้องคนที่เราสนิทเอาเงินเราไปปล่อยกู้ <นางเผลอพูดเอง >    เรารู้สึกโกรธกับเรื่องนี้มาก หลังจากนั้นเราก็เริ่มบอกปัดการยืมเงินของน้องคนนี้จนไม่ให้ยืมในที่สุด หลังจากนั้นเราเริ่มมีปัญหากับน้องคนนี้ เราพยายามจะไม่มีปัญหากับน้อง ไม่โกรธ ไม่ถือสา ไม่สนใจ ต่างคนต่างอยู่ แต่นางไม่อยู่เฉยหลังจากที่เราไม่ให้ตังค์นางยืม นางก็เริ่มแกล้งเราไม่ว่าจะมาแอบขูด ขีดที่โต๊ะทำงานของเราทั้งๆที่เราอยู่มานานก็ยังไม่มีรอยถึงขนาดนี้ แล้วนางยังแอบมาขูดรถยนต์เราอีก เราโกรธมากอะ แต่เราทำอะไรไม่ได้เพราะยังไม่มีหลักฐานที่ชัดเจน เรายังผ่อนรถเก๋งยังไม่หมดด้วยแถมมีรอยอีก หนังสือแฟ้มเอกสารของบริษัทที่เรารับผิดชอบนางก็มาแอบจิก ตอนนี้นางยิ่งเป็นมากขึ้นมากกว่าเดิม 
คือ มาทำถึงบ้านเราเลยอะ ตอนที่เราไม่อยู่ของของเราพังเสียหายไปไม่รู้กี่อย่างแล้ว โทรศัพท์เครื่องเก่านางทุบของเราจนเคสแตกจนเครื่องเราแฮงค์
เราแค้นนางมาก เราควรจะทำอย่างไรดี เราจะเป็นประสาทกับนางแล้ว

เวลาคบกับใครไม่ควรให้ยืมตังค์